“برنر “در کتاب “بحران در اقتصاد جهانی “گزارشی از تحولات، بحران‌ها و رکودهای اقتصاد جهان، طی سال‌های 1950تا 1998به دست می‌دهد” .وی تحقیق خویش را با طرح این پرسش آغاز می‌کند که چرا اقتصاد سرمایه‌داری جهان پس از یک دوره پویایی شگفت‌انگیز در سال‌های پس از جنگ، ناگهان در اوایل دهه 1970در رکودی به همان سان کشدار فرو ریخت .”در پاسخ به این پرسش برخی بر این باور هستند که “همان موقعیت بعد از جنگ در اشتغال کامل، موجب تضعیف ساز و کارهای رشد سرمایه‌داری شده بود و در نهایت اتحادیه‌های کارگری قادر شدند با بهره‌برداری از بازارهای محدود کار، مزدها را افزایش دهند و مانع نوآوری فنی شوند .باور عمومی این بود که به این ترتیب فشار فزاینده‌ای به سودها وارد آمد و با شکستن فنرهای سرمایه‌گذاری، جهان در رکودی ممتد غوطه‌ور شد” .برنر “با استدلالی قوی، خلاف آن را نشان می‌دهد .او معتقد است که از لحاظ نظری هیچ فشار نظام‌مندی از جانب کار بر سرمایه قادر به کاهش دراز مدت و کلی نرخ سود در سراسر جهان نیست .”برنر، بحث خود را با اشاره به موانعی که سد راه جریان روان رشد اقتصادی می‌شود ادامه داده و وضعیت اقتصادی کشورهای جهان، به ویژه ژاپن، آلمان و آمریکا را بررسی و مقایسه می‌کند .