نویسنده در چاپ جدید این کتاب خاطر نشان می‌کند” :همه مندرجات این کتاب، از کوشش مسلمانان بیدار گشته از خواب غفلت چندین ساله برای کسب آزادی، استقلال، دست برداشتن از خرافات، پیکار با استبداد و خودکامگی در کشورهای اسلامی از ایران، ترکیه، مصر، سوریه، لبنان، هند، پاکستان و حتی عربستان سخن می‌دارد .”کتاب در دوازده فصل به این عناوین نگاشته شده است1 : نظری اجمالی به وضع مسلمین از آغاز اسلام تا زوال امپراطوری عثمانی، 2 علل ضعف و انحلال خلافت عثمانی، 3 نهضت در مصر، 4 حرکت سلفیه (اصل‌گرایی)، 5 نهضت وهابیت، 6 جنبش اسلامی در هند، 7 نهضت اخوان المسلمین، 8 جنبش در لیبی، 9 جنبش در سوریه، 10 نهضت در لبنان، 11 جنبش اصلاح نزد شیعه، 12 نهضت در عراق .گفتنی است مقدمه کتاب بحثی است در باب “اصلاح و اصلاح گرایان”، ضمن آن که در چاپ جدید، درباره سید قطب، اقبال لاهوری، ابوالاعلی مودودی، و انقلاب مشروطیت نکاتی چند مطرح شده است

ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا حکیم سنایی (۴۷۳–۵۴۵ قمری)، شاعر و عارف تاجکستان هال غزنه بود. وی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته‌است. برخی معتقدند که سنایی شاعری است که برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد ولی صوفیان پیش از او نیز در اشعار خود مضامین عرفانی را بیان کرده‌اند که می‌توان به شاهنامه فردوسی اشاره کرد. تصوف سنایی با آن‌که ازسخنان قلندران و اهل ملامت …

تاریخ جهانگشای جوینی، تالیف «علاء الدین عطا ملک بن محمد»، از رجال و مورخان ایرانی در قرن 7 هجری قمری است. عطاملک در 623 هجری متولد شد. از جوانی، قبل از آن که به سن بیست سالگی برسد، وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت امیر ارغون خان (حکمران خراسان) پیوست و دوبار همراه وی به مغولستان سفر کرد. عطاملک در سال 654 هجری که هولاگر خان به خراسان آمد، به خدمت او درآمد و در جنگ های او با اسماعیلیان الموت و خلیفه عباسی در بغداد شرکت کرد. در سال 657 هجری به حکومت عراق عرب و خوزستان منصوب شد و بیش از 20 سال در آن سمت باقی ماند اما عاقبت در عهد اباقاخان خود و بردارش شمس الدین به سعایت مجدالملک یزدی دستگیر و زندانی شدند. چون تگودار به سلطنت رسید، عطاملک از زندان رهایی یافت (681 ه.ق)، ولی اندکی بعد در اران درگذشت و در تبریز به خاک سپرده شد. «تسلیه الاخوان» (رساله ای به فارسی در شرح آن چه در ایام اباقاخان بر او گذشته بود) و «تاریخ جهانگشای» از آثار اوست. تاریخ جهانگشای، نثری منشیانه دارد و از مراجع معتبر تاریخ مغول است و مطالبی در آن آمده که در منابع دیگر به دست نمی آید. مورخانی چون وصاف الحضره، خواجه رشیدالدین فضل الله، ابن العبری، ابن الطقطقی، شهاب الدین احمدبن یحیی کاتب دمشقی، حمدالله مستوفی و خواندمیر و میرخواند

این اثر در سه بخش و 11 فصل تدوین شده است. کلیاتی درباره زبان، ‌زبان‌شناسی و دستور زبان، ‌کلیاتی درباره دستور زبان فارسی، ‌اشاره‌‌ای به نحو فارسی،‌ جمله و تحول آن در زبان فارسی، ‌اسم و گروه اسمی، صفت و گروه وصفی، ‌فعل و گروه فعلی،‌ حرف و تحول آن در زبان فارسی، ‌حرف ربط و گروه‌های ربطی، ‌قید و گروه قیدی،‌ صوت و گروه صوتی،‌ سرفصل‌های این کتاب هستند. این کتاب خلاصه‌ای است از کتاب‌های چاپ نشده یا چاپ شده نگارنده درباره دستور تاریخی زبان فارسی که عمر پاره‌ای از آنها به چهل و پنج سال می رسد که اکنون به صورت کتابی مستقل درآمده است تا به‌ نظر دوستداران زبان‌شناسی ایرانی و زبان و ادب فارسی برسد. به اعتقاد نگارنده، دستور قدیم و دستور تاریخی برای فهم و تفسیر متون کهن بسیار سودمند است، به طوری‌که بدون یادگیری قواعد ابدال و تخفیف و صرف و نحو قدیم، بسیاری از آثار گذشته برای ما غیر قابل فهم باقی میماند، ولی متاسفانه اکثر استادان این‌گونه آثار، ‌به این امر چندان توجهی ندارند و از دستور و زبان‌شناسی و معنی شناسی و فرهنگ قدیم و اطلاعات لازم دیگر برای تعلیم نوشته‌های قدیم بهره‌ای نمی جویند.

هنگامی که دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بودم؛ بارها از استاد فقیدم، شادروان ملک‌الشعرای بهار می‌شنودم که می‌فرمود: «نثر پارسی با مراحل مختلفی که در طی قرون متمادی در مسیر تطور و تکامل پیموده و اسالیب و اقسام متنوعی که داشته و آثار ارزنده‌ای که از خود به جای گذاشته است؛ در تاریخ ادب و فن نقد کمتر بدان پرداخته و از آن سخن گفته‌اند.»

با حواشی و تعلیقات و تراجم احوال و مقدمه و فهارس و لغتنامه و مقابله با 24 نسخه خطی و چاپی و استفاده از 17 ماخذ متضمن اشعار منوچهری