اتاقی از آن خود جستاری است درباره‌ی «زن و داستان» که ویرجینیا وولف (۱۸۸۲- ۱۹۴۱) در سال ۱۹۲۹ (۱۳۰۸) و بر اساس دو سخنرانی با عنوان زن و داستان نوشته است. این جستار به شیوه‌ای نو نوشته شده و نویسنده در آن از سبک معمول مقاله‌نویسی فاصله گرفته است. این اثر از چند جهت اثری برجسته است؛ از جمله اینکه ویژگی‌های نثر مدرن را به جستارنویسی وارد کرده و علاوه‌ بر آن، از اولین آثاری است که بر پایه‌ی نقد فمینیستی نوشته شده‌اند و بنابراین نقطه‌ی عطفی است در نظریه‌ی فمینیستی. محور بحثْ در این کتاب، اهمیتِ فراهم‌ بودنِ زمینه‌های مادی برای نویسنده‌شدن زنان است؛ نزد وولف، مهم‌ترینِ این منابع پول، امکان تحصیل و فراغت و خلوتِ لازم است.

وولف در اتاقی از آن خود، در راستای پرداختن به مسئله‌ی زن و داستان، توجه خواننده را به عواملی خارج از فضای ادبیات و نفسِ نوشتن جلب می‌کند. او در بستری روایی و با زبانی طنزآمیز و پر از کنایه و اشاره، شرایط مادی زندگی زنان اروپایی در قرون گذشته را شرح می‌دهد و از موانع موجود برای نویسنده‌ شدن زنان می‌گوید؛ این دلایل، اصلی‌ترین مسائل زنان از گذشته تا زمان خود او هستند.