از آنجا که فلسفه دین با همه زمینه‌های عمده فلسفه همپوشانی دارد و اکثر فلاسفه بزرگ در تاریخ اندیشه غربی به آن پرداخته‌اند، می‌توان از آن به‌منزله راهی برای آشناکردن دانشجویان با پژوهش فلسفه استفاده کرد.

فیلسوفان دین پرسش‌هایی در بسیاری حوزه‌ها، از جمله متافیزیک، معرفت‌شناسی، نظریه ارزش، فلسفه طبیعت انسان، فلسفه علم و فلسفه زبان مطرح می‌کنند. برخورد فلسفی با بیشتر مباحث اصلی در فلسفه دین با یونانیان قدیم شروع شد و بی‌وقفه تا مدتی در قرن بیستم ادامه پیدا کرد، سپس به دوره فراموشی افتاد و پس از آن، تجدید حیاتی یافت که آغازش به اواخر دهه‌های پنجاه یا شصت میلادی در انگلستان و دهه هفتاد در ایالات متحده برمی‌گشت

هیچ فلسفه دینی وجود نمی‌داشت اگر فلسفه متمایز از دین نبود و اگر فلسفه نقش سنجشگر همه شیوه‌عمل‌های عمده انسانی، از جمله شیوه‌عمل دین را ایفا نمی‌کرد. این شرایط هرگز در مشرق زمین وجود نداشته است، جایی که فلسفه‌ها و دین‌ها آن‌طور که در دنیای غرب چنین است از هم جدا نبوده‌اند، و حتی در غرب هم تا حدود سه سده پیش، فیلسوفان به‌شکلی بی‌پروا، نقش سنجشگر دینی را برعهده نگرفته بودند.