« ایرانیان دل آگاهی که با تاریخ و فرهنگ سرزمین خود آشنا بوده اند، تا جایی که دیده ام، همه خواهان سربلندی و بهروزیِ وطن خود و اندیشناک آینده آن بوده اند بی آنکه بدخواه دیگران باشند. همه در پی آن بوده اند که بتوانند سرفرازانه از زادبوم خود یاد کنند… بررسی و مکاشفه چندین ساله درباره سرشت وطن دوستی، مایه های خردمندانه و عاطفی آن، و رازها و افسون آن، تأمل و تحلیلی را دامن زده است که بخشی از آن در این نوشته بازتاب یافته است. دامنه این نوشته می توانست از آنچه هست گسترده تر باشد و شمار کسانی که از آنها سخنی رفته یا نکته ای نقل شده است بسیار فزون تر. به گمان من، همین نمونه ها برای رساندن آنچه در نظر بوده بسنده است … در آنچه می خوانید، کار خود را بر این متمرکز کرده ام که زمینه و چرایی پیدایش ناسیونالیسم را بکاوم؛ از دیدی تبارشناختی نشیب و فراز توجه به نمودارهای گوناگون آن را بررسی کنم و گونه هایی از آن را برشمارم. در شناخت و رده بندی نمودارهای ناسیونالیسم سیاسی در ایران، ناسیونالیسم اقتدارگرای مشروطه ستیز را از ناسیونالیسم مدنی متعهد به حاکمیت ملت و حقوق شهروندی بازشناخته ام.»