“اهل بصیرت و صاحب‌دلان، خواه اهل دین و خواه اهل جهان‌بینیِ سكولارِ انسان‌حضور، خوب می‌دانند كه بحران اصلی بشرِ امروز همان است كه همیشه انسان را به خود مشغول داشته و آن جز تشنگی برای یك زندگی موفق از نظر كمّی، و معنادار از نظر كیفی، نیست. البته آنان كه دردِ دین دارند، به دلیل اعتقاد و باور دینی، این موضوع را بهتر درمی‌یابند زیرا آن‌ها می‌خواهند هم دین‌دار بمانند و هم در جهان بازیگر و نقش‌آفرین باشند. به همین دلیل، تشنگی اصلیِ امروز همان پرسش همیشگی انسان‌هاست كه چگونه می‌‌توان هم موفق بود و هم معنادار و باكیفیت زندگی كرد. آن‌چه این پرسش را مهم‌تر و از جهاتی عاجل‌تر می‌كند این‌كه مرحلة امروز تمدن بشر، كه بر تجدد بنا شده است، ظاهراً با كل تجربه‌ی تاریخی بشر در تضاد است. پس چالش این است: چگونه می‌توان در عصری كه به‌تعبیر بصیرت‌آمیز مارشال برمن، به تبع ماركس، ‘همة چیزهای استوار به هوا مبدل می‌شوند’، كمّیت و كیفیت زندگی را به‌طور متناسب در هم آمیخت؟ این پرسش برانگیزنده و راهبر این رساله بوده است.” (از پیش‌گفتار كتاب)