«کریستوفر جی آرتور» در کتاب خود مجموعه مقالاتی را دربارة گرایش جدید هگلی دیالکتیکی نوشته است که در دهه‌های اخیر در مارکسیسم سر برآورده است. این گرایش به نام‌های گوناگونی همچون «دیالکتیک جدید»، «مارکسیسم هگلی جدید» و یا «دیالکتیک نظام‌مند» شناخته می‌شود. این گرایش شامل نویسندگان بسیاری می‌شود که همگی بر سبک و سیاق مشابهی فعالیت نمی‌کنند و با این حال می‌توان گفت همه در این حوزه جای دارند. آرتور با درک اهمیت و خاص بودن اقتصاد پولی در کتاب خود نشان می‌دهد که بین ایدة هگل و روابط ساختاری کالاها، پول و سرمایه همبستگی وجود دارد، اما این همبستگی فقط به دلیل خصوصیت‌های بسیار ویژة اقتصاد پولی ایجاد می‌شود. وی در این کتاب، دیالکتیک مارکس را هم هنگامی ایجابی و انتقادی می‌داند که نشان می‌دهد پول موجب گسترش عظیم فعالیت اقتصادی فراسوی معاملات پایاپای شده است و در همان حال، نشان می‌دهد که نظام پولی، ما را تابع سلطة نیروهای بیگانه می‌کند.