فکر می کنم که باید این سه جریان اساسی را در کلمه خلاصه کنیم.(همه جریانات بشری یا پرت اند و یا فرغ از همین سه اص اند): یکی عشق که ریشه تجلی مکتب های عرفانی است و مذهب هم جلوه ای از همان است. دوم، عدالت مادی بین ملت ها و طبقات در رابطه استثماری داخلی. و سوم، اصالت وجود انسان به معنای تکیه کردن و برگشتن به درون ذاتی و نوعی ارزشهای انسانی و اعطا کردن اختیار و آزادی به خود “من” انسانی، برای رشد و کمال آن و چشم گشودن به خود ذات آدم و گرایش به آن ” من وجودی” که در درون نظام سرمایه داری از بین میرود و در درون نظان مذهبی، به قول آنها، نفی میشود و در درون نظام سوسیالیستی، یک بعدی می شود…