کتاب «پایان تهیدستی و امکانات اقتصادی در دوران ما»، اثر «جفری د. ساکس»، یکی از نامدارترین استادان و اقتصاددانان جهان است. پروفسور ساکس کتاب پایان تهیدستی را براساس 25 سال کار و تلاش در زمینهٰ‌های اقتصادی نوشته است. او در این کتاب دیدگاه‌ها، نظرات وبرداشت‌هایش را به‌عنوان کلیدی برای رهگشایی و دستیابی به برنامه‌های اقتصادی و آسایش برای انسان‌ها ارائه کرده است. به‌طور خلاصه، «پایان تهیدستی» نقشه راهی است به‌سوی جهانی ایمن‌تر، مرفه‌تر و آسوده‌تر در سراسر جهان و برای همه انسان‌ها در دوران ما.

«شش مقاله» به قلم دکتر ابراهیم یزدی، مجموعه مقالاتی با موضوعات گوناگون روان‌شناسانه ازجمله خودشیفتگی، علل و درمان‌های آن، یاد خدا و سلامتی روان، فرافکنی؛ گریز از مسئولیت و… است. درباره خودشیفتگی (نارسیسیزم) در این کتاب چنین می‌خوانید: شخص خودشیفته، عاشق و سرگشته و حیران و آشفتهٔ خویش است و نواقص و عیوب خود را اصلاً نمی‌بیند یا نادیده می‌گیرد. در روان‌شناسی و روان‌کاوی به شخصی که شیفتهٔ خود باشد نارسیست می‌گویند. در گفتمان روان‌شناسی ایران «نارسیسم» خودشیفتگی، خودپسندی افراطی، خوددوستی جنون‌آمیز، ترجمه شده ‌است. ریشهٔ واژهٔ نرگس در فارسی از لغت یونانی نارکیسوس است و نرجس مُعرّب آن می‌باشد؛ اما در فارسی این معنای اسطوره‌ای نرگس از بین رفته و اسم گلی است، اما ظاهراً برخی از وجوه معنایی آن، حفظ شده است؛ نظیر: «نرگس مشهود، نرگس بیمار (چشم خمارآلود)، نرگس مست». در این موارد، به رابطهٔ چشم و رفتار خودمحورانه اشاره دارد؛ اّا از جانب دیگر «نرگس مسکین، نرگس سرافکنده، نرگس بینا» رفتارهای متواضعانه را بیان می‌کند…»

«دفترهای بارانی»، مجموعه دلنوشته‌های احسان مردانی (-۱۳۶۷) است. در نوشته‌ای با عنوان «اندوهی برای دو گناه» می‌خوانید: شاهد ریزش برگ‌هایی شده‌ام که در پاییز می‌روید و در بهار می‌ریزد! باغبان بودم. تک درختی داشتم. میوه نمی‌داد ولی خار هم نداشت. برگ‌های خوش‌بویی نداشت ولی سایه‌ای خنک را از من نمی‌گرفت. دوستش داشتم. نمی‌گفت اما دوستم داشت، می‌فهمیدم. با هم بودیم. آنجا کویر بود. همه از او می‌گفتند. در این کویر فقط او بود! هزاران سال بود که با هم بودیم. یادم نمی‌آید از کِی، ولی تا بود، بودم. کویر!؟ آفتابش سوزان بود و سرمایش هم سوزان. ولی ما هم را داشتیم. کویر!؟ آسمانش پرستاره بود. با هم می‌دیدیم. سال‌ها گذشت و گذشت تا زمستان آمد. سرزده هم آمد. یک شبِ هم آمد. بی‌خبر آمد و سرمایش بیداد کرد. بوران شد. سوز و سرما شد. هرچه سوزاندنی بود سوزاندم تا گرمش کنم. (گرمش شود، تا گرمم شود)!