اثری است از پاتریشیا مك كورمیك به ترجمه نازنین عباسی و سیده صدف عظیمی و چاپ انتشارات تیسا. این مجموعه به زبانی كودكانه از جانب دختری روایت می شود كه به خاطر فقر فروخته شده است. او ماجرای خود را از روزهای پیش از خروج از روستا تا وقتی كه به خانه شادی وارد می شود و مجبور به انجام كاری می شود كه درد و شرمی عظیم را برایش به دنبال دارد به زبان ساده ی یك دختر كم سن و سال تعریف می كند و خواننده را با ماجراهای دردناكی كه تجربه می كند همراه می سازد.

سنگین و زخمی از خواب بیدار می شوم. هیچ تصوری از زمان ندارم. گرچه از صدای وزوز خورشید روی سقف، گمان می كنم كه غروب روز بعد باشد. شقیقه هایم درد می كند. دهانم خشك شده است. روی پاهای لرزانم می ایستم. دوباره روی كف برهنه اتاق، بی هوش می افتم. سعی می كنم به روتختی چنگ بزنم و برسم به میز كوچكی كه یك لیوان آب روی آن است. در همان حال نگاهم به دختر درون آن شیشه نقره ای رنگ می افتد. او چشمانی مانند ببر و لب هایی به تیرگی فلفل تند دارد.