«می‌خواستم داستان زنی آلمانی را در اواخر چهل‌سالگی بازگویم كه بارِ تاریخ را از 1922 تا 1970 به دوش دارد». هاینریش بُل در این رمان، فساد اخلاقی و حرص به مال‌اندوزی را در همه‌ی شئون جامعه می‌بیند و با طنزی سراسر انسانی همه‌ی جوانب آن را می‌شكافد و نمایش می‌دهد؛ مقام و مرتبه‌ی اجتماعی، ثروت و جایگاه سیاسی، درجات علمی و دانشگاهی منهای انسان‌دوستی را به باد تمسخر می‌گیرد، و از ریاكاری و تظاهر به تقوا و پاكدامنیِ در عینِ تردامنی پرده برمی‌دارد. سیمای زنی در میان جمع را برخی برجسته‌ترین اثر هاینریش بُل دانسته‌اند. آكادمی سوئد نیز به هنگام دادن جایزه‌ی نوبل به او، این كتاب را جامعِ آثار او نامیده است.