هوارد زین معتقد است: «قدرت سیاسی توسط گروهی از نخبگان کنترل می‌شود، و هنر محملی برای نوعی جنگ چریکی علیه آن است؛ به این معنا که چریک پیوسته در جست‌وجوی روزنه‌ای است که بتواند اثرگذار باشد.» او در کتاب هنر در زمانۀ جنگ تلاش می‌کند از طریق هنر، فیلم، کنشگری، انتشارات و زندگی عادی روزمره، چنین روزنه‌هایی را به وجود بیاورد.

در این مجموعه،  نویسندۀ کتاب تاریخ مردم ایالات متحده نشان می‌دهد چرا «نقدِ دولت، عالی‌ترین نوع وطن‌پرستی است.» با نقل قول‌ها و نمونه‌هایی از کسانی چون باب دیلن، مارک تواین، ای. ای. کامینگز، توماس پین، جوزف هلر و اِما گولدمن، مقاله‌های زین در این مجموعه، روایت‌های فرهنگی و غنی ضدجنگ در امریکا  را به بحث گذاشته، نشان می‌دهند که امروز بیش از همیشه، به این روایت‌ها علیه نظامی‌گری افسارگسیختۀ ایالات‌متحده نیاز است.