پایان قرن نوزدهم، فردیناند فون ریشتهوفن، جغرافی دان آلمانی، اصطلاحی ساخت برای توصیف شبکه ی دادوستد چین در عصر خاندان هان با بقیه ی جهان. نامش را گذاشت «راه های ابریشم» و این اصطلاح به مذاق همه، از اهل علم گرفته تا مردم عادی، خوش آمد.
هنگامی که استقبال خوانندگان از «راه های ابریشم» را دیدم شگفت زده شدم. بیش از یک میلیون نسخه از آن در جهان به فروش رفت، هشت ماه در صدر فهرست ده اثر برتر ساندی تایمز بود، و در بریتانیا و چین و هند و کشورهای خلیج فارس پرفروش ترین کتاب شد. نشان داد خیلی ها مایل اند جهان را بهتر بشناسند و از مردمان و فرهنگ ها و مناطقی که گذشته ی پررونقی داشته اند بیشتر بدانند. معلوم شد خیلی ها علاقه مندند تاریخی را بخوانند که کانون توجه را از قصه ی آشنای همیشگی، که روایت برتری اروپا و غرب است، به آسیا و شرق منتقل می کند و به شناخت روابط درهم تنیده ی مردمان و فرهنگ ها و قاره ها؛ چگونگی گسترش دین ها و زبان ها در گذشته، چگونگی انتقال سلیقه های خوراکی و پوشاکی و هنری و رقابت و وام گیری آنها از هم کمک کند. «راه های ابریشم» اهمیت محوری تسلط بر منابع و تجارت خارجی را نشان می دهد و از این رو بسترها و انگیزه های لشکر کشی ها در خشکی و دریا را، که امپراتوری ها از آن برخاستند، توضیح می دهد و اجازه می دهد که ما گذشته را نه مجموعه ای از دوره ها و منطقه های مجزا و متمایز بلکه زنجیره ای ببینیم که جهان را هزاران سال همچون بخشی از تاریخ بزرگتر و فراگیرتری همبسته کرده است.