«سرخ سفید» کتابی است از مهدی یزدانی خرم که در فضای انقلابی سال‌های نه‌چندان دور، قدم به قدم از خیابان 16 آذر شکل گرفته و در زمستان سال 58 پیش می‌رود. چند روایت در ارتباط با هم، در این فضا رخ می‌دهند و ذهن خواننده را درگیر می‌کنند.

یک رزمی‌کار 33ساله، باید در پانزده مبارزه یک‌دقیقه‌ای بجنگد تا دان یک را از آنِ خود کند. اما هر مبارزه فقط یک مبارزه صرف نیست؛ داستانی است که از دل جنگیدن و مبارزه بیرون می‌زند و آنچه در زندگی آدم‌های این داستان‌ها خودنمایی می‌کند، دی‌ماه 58 است. هر قصه در نوع خود منحصربه‌فرد است و برای خواننده سرگرمی و اندیشه به ارمغان می‌آورد. داستان کشیشی یونانی، قصه بازیکن باشگاه تاج و حکایت عاشق‌شدن کتاب‌فروشی که دل به عشق یک متخصص زنان ممنوع‌الکار بسته. آنچه این داستان‌های ریز و درشت را به‌هم پیوند می‌دهد، همان رزمی‌کار جوان و مبارزات اوست.

کتاب 1984 که در سال 1948 به رشته تحریر درآمد، پیشگویی دلهره‌آور جورج اورول درباره آینده است. درحالی‌که اکنون مدت‌ها از سال 1984 می‌گذرد، تصویر پادآرمان شهری او از حکومتی که برای کنترل شهروندانش دست به هر کاری می‌زند، بیشتر از هر زمان دیگری زنده و پویاست. وینستون اسمیت، مجبور به اطاعت از قوانین حزب می‌شود و به‌منظور برآورده‌ساختن دستورات وزارت حقیقت، تاریخ را بازنویسی می‌کند. وینستون با هر دروغی که می‌نویسد، بیشتر و بیشتر از حزب متنفر می‌شود؛ حزبی که تنها هدفش کسب قدرت بیشتر است و آن‌هایی که جرئت ارتکاب جرائم فکری را به خود داده‌اند، تحت تعقیب قرار می‌دهد؛ اما زمانی که وینستون شروع به فکرکردن درباره محیط پیرامونش می‌کند، درمی‌یابد که «برادر بزرگ» همیشه درحال نظاره است… رمان 1984، تصویری خیره‌کننده و به یاد ماندنی از دنیا ارائه می‌دهد و رمانی آنچنان قدرتمند است که مخاطب را وادار به پذیرش و باورکردن تمامی اتفاقات داستان می‌کند. هیچ‌کس نمی‌تواند تأثیرگذاری این رمان بر تخیل نسل‌های متمادی کتاب دوستان را انکار کند. این اثر، میراثی است که با گذشت زمان، فقط بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود.

دزدان دریایی در بازار برده‌فروشان استانبول دانشمندی ونیزی را که در بسیاری علوم، از فیزیک گرفته تا اخترشناسی و نقاشی، دستی بر آتش دارد به اندیشمند ترک می‌فروشند. این دو نه‌تنها در حوزه‌ متافیزیک هم‌فکرند؛ بلکه از نظر ظاهری هم عجیب به‌‎هم شبیهند؛ گو آنکه قل یکدیگرند. شیوع طاعون ارباب و بنده را به عزلتی ناخواسته می‌کشاند و این فرصتی می‌شود برای آنکه اندیشمند ترک علوم غربی بیاموزد. در این میان، به تخت نشستن شاهزاده‌‌ای خردسال پای شخصیت‌های اصلی داستان را به باغ‌وحش سلطنتی می‌کشاند و نوشتن عجایب‌نامه‌ها و ساختن سلاحی غریب تقابل شرق و غرب، آن هم در چنین بستری،آرام‌آرام هر دو شخصیت را دچار پرسش‌های بنیادین می‌کند و موقعیت ارباب و بنده را تغییر می‌دهد.

ارهان پاموک «شوری در سر» را در سال 2015 منتشر کرد؛ رمانی که برعکس بقیه نوشته‌های این نویسنده درباره حاشیه‌نشین‌های استانبول است. آن‌هایی که از روستاهای خاک‌گرفته شرق آناتولی در دهه پنجاه و بعدش به استانبول مهاجرت کردند و بعد از مدتی محله‌های خود را ساختند. شخصیت اصلی پاموک «مولود» سال‌هاست در این شهر دست‌فروشی می‌کند و شاهد تاریخ پرفرازونشیب استانبول است؛ تاریخی مملو از کودتاها، درگیری‌های خونین میان ارتش و کردها، از بین رفتن بافت دوران عثمانی، عوض‌شدن سلیقه مردم و… رمانی حیرت‌آور از برنده جایزه نوبل که باز روح استانبول و انسان این‌بار حاشیه‌نشینش را احضار می‌کند و آنقدر خرده روایت برایش مهیا می‌کند که او گم می‌شود در این حجم اتفاق‌های عجیب. رمان مملو از شخصیت‌های متفاوت است؛ کارگردان فصلی، ماست‌فروش‌ها، چپ‌های اسلحه به‌دست، ناسیونالیست‌های خشن ترک، اسلام‌گراها، تازه به دوران رسیده‌ها، گانگسترهای بساز و بفروش و… پاموک در این سمفونی باشکوه قهرمان تنهایش را روی تپه‌های دوردست می‌برد تا به نورهای استانبول نگاه کند و راوی شهری باشد که ناگهان گسترده و متراکم شد. شوری در سر خوانندگان پاموک را غافلگیر کرده است.

نویسنده‌ای که نوشته‌هایش را بر ترس‌ها و فقدان‌ها بنا کرده، در روزهایی که همه ساکنان زمین، آرام‌آرام درحال گذار از پاندومی کرونا هستند، تریلوژی‌اش را با «هرچه باداباد» تکمیل کرده است. استیو تولتز، نویسنده یکی از بحث‌برانگیزترین رمان‌های هزاره سوم، چهارده سال پس‌از «جزء از کل»، این‌بار بودن و نبودن را به کناری نهاده و جهانش را بر سیر و سلوک حضور در میان فاصله آغاز و انجام استوار کرده‌ است. اگر زیستن اجباری‌ است که بر ما مستولی‌ است و نبودشدن نیز حتمیّتی بی‌بازگشت است، جهانی ورای این دو چگونه خواهد بود؟ آن‌گاه که هراس و هول از بودن و نبودن، به هول و هراس از زندگی و مرگ مدام مبدل شود، این جهان چگونه خواهد بود و انسان گیر افتاده و زنجیرشده در آن، چه خواهد کرد؟ آدمی که همه زیستنش در ازدست‌شده‌ها و به‌دست‌نیامدنی‌ها خلاصه شده و درعین‌حال این همه افسوسی تمام‌نشدنی‌ست که نمی‌شود بر آن فائق آمد؛ مسئله کتاب هرچه باداباد این است! و البته انبوهی پرسش اساسی که درگیرودار چنین مسئله‌ای برابر ما قرار خواهد گرفت و در این داستان عجیب باید به‌دنبال پاسخ‌هایشان بود.

کتاب به هوای دزدیدن اسب ها اثری است از پِر پِترسون به ترجمۀ فرشته شایان و چاپ انتشارات چشمه. رمان حاضر (برندۀ جایزۀ معتبر “ایمپک دوبلین” و از مهم ترین آثار ادبیات نروژ در سالیان اخیر) به روایت داستان مردی می پردازد که در سن 67 سالگی، به دور از اقوام و خویشان اش به تنهایی با سگ خود در کلبه ای چوبی زندگی می کند؛ داستان پس از وقوع اتفاقی کوچک و ملاقات مرد با همسایه اش، لارس، به گذشته ها رفته و مدام از گذشته به حال در رفت و برگشت است.

آخرین کلماتِ رومن گاری درباره ی زندگی پر‌فرازونشیبش در این کتاب ضبط و ثبت شده. قصه‌ای که نمی‌توان کنارش گذاشت. گفت‌و‌گویی که در آن با روایتی شیرین و پرنکته قصه‌ی بودنش را ثبت می‌کند.
«معنای زندگی‌ام» کتابی که کلماتش طی یک گفت‌وگو تنها چند ماه قبلِ خودکشی گاری در دسامبر 1980 ضبط شد و سال‌ها بعد در سالِ 2014 برای نخستین‌بار درآمد. او از زمان تولدش آغاز می‌کند قصه‌ی خود را، نوشتن‌هایش، شکست‌های متعدد، روزهای جنگ کنار شارل دوگل، فعالیت‌های سیاسی، حتی کار فیلم سازی‌اش و البته عشق هایش. تصویر مردی سرشار از زندگی که تراکمِ رخدادها او را سرشار کرده است.

نهال تجدد برای روایت زندگی شمس تبریزی از از زاویه دید خود او استفاده کرده و از این جهت ارتباط نزدیک تری با کتاب برقرار می کند. علاوه بر دو مقدمه کوتاه از نویسنده و همچنین همسرش ژان کلود کاریر، متن اصلی کتاب از سه بخش تشکیل شده است: «پیش از او»، «با او»، «پس از او». فصل اول کتاب «پیش از او»، حوادث زندگانی شمس کودکی او تا هنگام ترک خانواده‌اش را را شامل می‌شود. بخش دوم به دوران کسب علم و معرفت شمس اختصاص دارد . اگر چه مراد از عنوان این فصل «با او» آشنایی شمس با مولاناست و شرح این ارتباط نیز بیشترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد. اما در این بخش به رابطه و بده بستان شمس و دیگر شیوخ و عرفا نیز پرداخته شده است. ماجرای شمس و کیمیا خاتون که از بخش های جذاب زندگی شمس به حساب می‌آید نیز در همین فصل مورد اشاره قرار گرفته است. فصل سوم کتاب «پس از او»؛ ماجرای جدایی ناخواسته شمس از مولاناست که در آن حسادت مریدان مولانا نقش پررنگی داشته است. منابع کتاب و همچنین واژه نامه لغات دشوار متن نیز در صفحات پایانی کتاب آمده است.

کتاب شلتاق نوشته غلامرضا طریقی که نشر چشمه آن را چاپ کرده است.این کتاب مجموعه‌ای از غزل‌های نویسنده است. از غلامرضا طریقی، کتاب‌های ایمان بیاورید به تمدید فصل سرد، جهان، غزلی عاشقانه است، به جهنم، گزینه‌ نیز در بازار کتاب موجود است. این کتاب مجموعه‌ای از غزل‌های شاعر است که عواطف و احساسات انسان را مرور می‌کند و کمک می‌کند انسان مدرن از دنیای درگیر روزمرگی نجات پیدا کند و احساساتش را بازبینی کند. زبان شعرها قوی‌ است و خواننده در هر شعر به کشف هنری ادبی تازه‌ای می‌رسد.

«بالاخره یه‌ روزی قشنگ حرف می‌زنم» شامل ۲۶ یادداشت طنز از سداریس است. سداریس پرمخاطب‌ترین طنزنویس پانزده سال اخیر امریکاست. تمام کتاب‌هایش با مقیاس‌های نجومی پرفروش‌اند. تاکنون تنها در امریکا هشت میلیون نسخه ازآثارش به فروش رسیده است و «بالاخره یه‌ روزی قشنگ حرف می‌زنم» به بیشتر زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده است.

پیمان خاکسار می‌گوید: «سداریس می‌خنداند. به مفهوم واقعی کلمه. از او نباید انتظاری را داشته باشید که از کافکا و فاکنر و بورخس دارید. اتفاقاً در بیشتر طنزهایش، به‌خصوص در این کتاب، فضاهای روشنفکری و روشنفکران را دست می‌اندازد و باعث خنده می‌شود.»

«بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم» یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال ۲۰۰۰ امریکا شد. سداریس به خاطر این کتاب جایزه‌ی «ثربر» برای طنز امریکایی را برد و مجله‌ی «تایمز» او را طنزنویس سال نامید. سداریس در دسامبر سال ۲۰۰۸ از دانشگاه بیرمنگام دکترای افتخاری دریافت کرد. او تاکنون بیش از چهل مقاله در مجله‌ی «نیویورکر» چاپ کرده است.

مستور بعد از انتشار آخرین اثر داستانی اش با نام «سه گزارش کوتاه درباره ی نوید و نگار» که در سال ۱۳۹۰ منتشر شده بود، رمان کوتاه «رساله درباره ی نادر فارابی» را تحویل نشرچشمه داده است. آدم های مصطفی مستور در یک مرزبندی قاطع و مطلق تقسیم میشوند به: آدمهای “کاملا تاریک” و آدمهای “کاملا روشن”. تاریک های او در جایگاهی سمبلیک – ناظم مدرسه- بر مسند قدرت اند، و روشن های او در کنشی جالب، در دو سوی بردار آگاهی قرار دارند؛ یا از فرط ناآگاهی معصوم اند – مستور آنها را ساده، خوب، بی پرسش از هستی- قلمداد میکند یا از فرط آگاهی و تفکر درباره جهان در مرز پوچی اند. جهان داستانی او جدال این دو نیرو است. نادر فارابی شخصیت کتاب جدید مصطفی مستور یک از نفس افتاده دیگر است، یک به پایان خط رسیده که در یاس های فلسفی درباره چیستی اتفاقات هستی، با آدم های کتاب های قبلی نویسنده اشتراک دارد، نادر فارابی با مجموعه ای از برداشتهای کمابیش اگزیستانسیالیستی که از شرایط موجود به نفع یک آرمان و ایده آل گم شده گلایه مند است، از دست خود نیز خسته است و نمیداند تکلیفش چیست و با وجود خود در هستی چه باید بکند؟ رمان بر پایه سه تم اصلی بنا شده است؛ “تبعیض”، “غیبت”، “عدالت”. راس این مثلث یعنی “عدالت” بغض فروخورده مستور است که زمانی در یک بیمارستان روانی ظهور میکند و اینجا در مدرسه درختی. این که همه کامیابی و ناکامی بشر وابسته است به چند گرم فسفر و مغز بیشتر یا کمتر داشتن که یکی را کودن میکند و رفوزه و روزمره و دیگری را نابغه و رفاهمند و موفق. شواهد این تبعیض و پرسش جدی درباره عدالت جهان در جای جای آثار مستور باقیست. با خشم هم باقیست. نوک پیکان این خشم سوی انسان است حتی وقتی مکررا دنبال “صاحاب این دنیا” میگردد و میگوید هر جا یک صاحابی دارد، رستوران، پمپ بنزین… هر یک صاحابی دارند، صاحاب این دنیا کیست؟ در واقع انسان را متولی بی لیاقتی برای آنچه در جهان به او سپرده شده، میداند. به این دلیل او بهترین متن ادبی سال را انشای ساده یک دانش آموز میداند نه جوایز ادبی که خود نیز در چرخه آن قرار دارد.

مرجانِ شیرمحمدی داستان‌نویسی‌ است شناخته‌شده. او در سال‌های گذشته چندین کتاب منتشر کرده که از اقبالِ مناسبی برخوردار بوده‌اند و پای‌شان به سینما نیز باز شده است. تازه‌ترین نوشته‌ی او یعنی خانه‌ی لهستانی‌ها احتمالاً متفاوت‌ترین‌شان هم هست. این رمان داستانِ آدم‌هایی ا‌ست ساکنِ خانه‌ای بزرگ در جنوبِ تهران، خانه‌ای بازمانده از سال‌های دور. داستان در زمانه‌ی پهلوی دوم می‌گذرد و قصه‌ی آدم‌ها و رازهایی که هر کدام در سینه‌ی خود دارند موضوعی می‌شود برای روایت‌های نویسنده. در این خانه که هر کس اتاقی اجاره‏ا‌ی دارد، عنصرِ «ندار بودن» گره خورده با گذشته‌ای وهم‌آلود که باعث شده ماجراهای خاص و حتا خشنی رقم بخورد. داستانِ خواهرانی سال‌خورده، یا زنی که تنها گذاشته‏اندش. شیرمحمدی با زبانی داستان‌گو و تلاش برای بازآفرینی یک هویت مکانی و گره ‌زدنش با وجوهِ شخصی هر یک از قهرمانانِ خود، قصه‌ای خواندنی نوشته است. خانه‌ی لهستانی‌ها مملو از تکه‌های احساسی و روایی ا‌ست که در آن‌ها می‌توان ردِپای هراسِ از رها شدن در دلِ شهر را درک کرد. قصه‌ای از زن‌هایی که این خانه دنیای شخصی‌شان است و اگر کسی به این دنیا تعدی کند سرنوشتِ چندان خوبی در انتظارش نیست…