تاکید نویسنده در کتاب این است که آدمی پیش از گله کردن از بخت و اقبال، اندکی به چگونگی رفتار خود بیندیشد تا دریابد که بیشتر ناراحتی‌های او از خود وی سرچشمه می‌گیرد و از این رو هر آدمی در شوربخت کردن خویش نقش بزرگی دارد. اگر آدمی این نگرش را انتخاب کند که دنیا باید آن گونه که او می‌گوید باشد و “چگونه هست” را کنار بگذارد به یقین در مسیر سقوط و شوربختی گام برداشته است. نویسنده با ذکر حکایات و گاه به زبان طنز این نکته را بیان می‌کند که بسیاری از مشکلات ما فقط در ذهن ما پایه‌ریزی می‌شوند و ای بسا تصوراتی بیش نباشند. وی با بیان این نکته که شوربختی هر فردی به دست خود اوست، اعتقاد دارد خوشبختی او نیز به دست او رقم می‌خورد. نویسنده، بحث خود را با عباراتی از داستایفسکی به پایان می‌برد: “انسان، تیره‌بخت است، چون نمی‌داند که خوشبخت است. فقط به این دلیل! ماجرا فقط این است!”

جی. پی. واسوانی در این نوشته با شرح داستان‌هایی حقیقی از ماجراهایی که در زندگی او در محضر استادش رخ داده‌اند، حضور خدا را در همهٔ رویدادهای هستی برای خواننده ملموس و محسوس می‌کند. خداوند در روح آدمی خانه دارد، در سکوت و باید همچون طبیعت خاموش شد تا به او رسید. نگارنده در این کتاب، پیامی جاودانه را برای همهٔ زایرانی که در راه هستند، با زبانی شعرگونه، واضح و رسا بیان می‌کند. این کتاب فراخوانی لطیف برای روح خفتهٔ انسان‌هاست تا نوای رهایی و آرامش را به گوش همگان برساند.

شمایی از کتاب: این نگاشته از طلب حقیقت سخن می‌گوید؛ حقیقتی که خواننده در نهایت درمی‌یابد که حقیقت و به معنایی خداوند، درون خود اوست. واسوانی در قالب مریدی در طلب حقیقت، آغاز جست و جوی حقیقت در محضر مرد خدا را برای خواننده تعریف و او را با خود همراه می‌کند. با خواندن این کتاب به این اطمینان دست می‌یابیم که بی‌تردید آن که ما را آفریده، هرگز تنها به حال خود رهایمان نکرده، بلکه پیوسته همراه و درون ما حضور داشته است. واسوانی خواننده را فرامی‌خواند تا به درون خودب برود و با شناخت خود، اصلی‌ترین گام برای آگاهی را برداشته است. واسوانی در چهرهٔ زایری در راه، هر روز در محضر زندگی حضور می‌یابد تا عطش پرسش‌های ذهن کنجکاو و حقیقت‌جوی خود را فروبنشاند و پاسخی که به پرسش‌های گوناگون خود دریافت می‌کند، مراجعه به درون و درک این حقیقت است که موجودات و پدیده‌های جهان در وحدت و یکپارچگی با هم در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها به حقیقت و آرامش واقعی دست می‌یابند.

کاربرد کتاب: «زایری در راه» می‌تواند راهگشای کسانی باشد که به شدت احساس تنهایی و درماندگی می‌کنند، همهٔ درها را به روی خود بسته می‌بینند و از رویارویی با هستی می‌ترسند. این کتاب قدرت آرامش و شادی بخشیدن را به افسردگان و دلمردگان دارد و می‌تواند یاریگر کسانی باشد که از درد تنهایی بر خود می‌پیچند و آرامش را در گوشه‌گوشهٔ جهان پی می‌گیرند. این کتاب خواننده را رهنون می‌سازد که چگونه از لاک تنهایی خود بیرون بیاید و با دید یکپارچگی با جهان هستی به تماشای پیرامون بپردازد تا حس متعالی حضور خداوند و لطف بی‌کرانش را تجربه کند.

روش مطالعه: زبان و نگارش «زایری در راه» خواننده را تشویق می‌کند که کتاب را از آغاز تا پایان زمین نگذارد و مشتاقانه پاسخ پرسش‌های روح مشتاقش را از لا به لای سطور کتاب بیابد. واسوانی با بیان زیرکانهٔ هر پرسش در روایتی واقعی و مستقل، امکان خوانش جداگانهٔ هر بخش را نیز به وجود آورده است. برای این منظور می‌توان با مراجعه به فهرست کتاب، موضوعی را که خواننده در حال حاضر بیش از همه درگیر آن است، برای خواندن انتخاب کرد. نوشتن عبارات تأکیدی و دعایی کتاب و پیش رو داشتن آن‌ها در طی روز نیز بر تأثیرگذاری بیش‌تر پیام واسوانی می‌افزاید و رهنمون مثبت‌اندیشی می‌شود.

مجموعه کتاب‌های «جی.پی.واسوانی» با رهیافتی عملی و با تکیه بر آموزه‌های معنوی، به انسان‌ها کمک می‌کند تا بر مشکلات و چالش‌هایشان چیره شوند و آن‌ها را به ارزشمندترین هدایا که همان زندگی بشری است، تبدیل کنند. کتاب پیش‌ِ رو یکی از کتاب‌های این مجموعه است که به موضوع «بخشایش» اختصاص دارد. نویسنده در این کتاب با ارائة راهکارهای عملی به مخاطبان می‌آموزد که چگونه با نیت خیر عذرخواهی کنند، سخاوتمندانه ببخشند، روابط ویران شده را حذف و روابط اصلاح شده را جایگزین کنند، بر رنجش و ناخشنودی خود چیره شوند، ‌خود را هنگام طغیان نیازها ببخشند و بالاتر از همه چگونه پس از بخشیدن، آن موضوع را به دست فراموشی بسپارند. در نگاهی کلی نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که چگونه از طریق بخشایش می‌توان بر خود و قلب‌های دیگران پیروز شد.