کتاب حاضر، درواقع نوشتاری از یک دوره آموزشی است که توسط مؤلف ارائه می‌شده است. این دوره آموزشی بعضی نوشته‌های فلسفی درباره عدالت را به دانشجویان معرفی می‌کند و مباحث حقوقی و سیاسی معاصر را در برمی‌گیرد که به سؤالات فلسفی دامن می‌زنند. مؤلف بیان می‌دارد که فلسفه سیاسی موضوع بحث‌برانگیزی است و بخشی از لذت دوره آموزشی عدالت در این است که دانشجویان به بحث و استدلال با فلاسفه و با یکدیگر و استاد می‌پردازند. رفاه و آزادی و فضیلت، جمع‌آوری گدایان، لذت‌های بالاتر، فواید سرطان ریه، برون‌سپاری بارداری، مشکل به حداکثر رساندن شادی برخی از موضوعات موردبحث در این کتاب هستند.

در کتاب حاضر، پس از تأملی بر فرهنگ سیاسی ارمنستان و سیر تحول آن، در بخش نخست، جریان‌های سیاسی این کشور ذیل سه فصل مستقل موردمطالعه و بررسی قرارگرفته‌اند. فصل اول، اختصاص به جریان محافظه‌کاری (جریان راست سیاسی) دارد. در این فصل پس از مطالعه پیشینه تاریخی و ویژگی‌های جریان محافظه‌کاری ارمنی، بیش از 14 حزب بزرگ سیاسی که این نحله فکری و سیاسی را نمایندگی می‌کنند، موردمطالعه و بررسی قرارگرفته است. در فصل دوم، احزاب سوسیالیست و چپ ارمنی همراه با 9 حزب بزرگ سیاسی چپ ارمنستان بررسی‌شده است. در فصل سوم نیز جریان سیاسی لیبرال ارمنی و 9 حزب بزرگ لیبرال ارمنستان موردمطالعه و واکاوی قرارگرفته است. در بررسی کلیه احزاب سیاسی، روند ثابتی به کار گرفته‌شده است.

«خوزستان» تاریخی بس دراز دارد و تاریخ آن چندهزار سال بیش از تاریخ سایر نقاط ایران است. با وجود این، نوشته‌ها درباره تاریخ خوزستان و به ویژه تاریخ كهن آن بسیار اندك است و منابع، تصویر روشنی از آن ارائه نمی‌دهند. حتی اطلاعات درباره تاریخ عیلام و عیلامیان نیز، كه در هزاره نهم پیش از میلاد تمدنی عظیم را در این سرزمین بنا نهادند، بسیار كم است. حتی آگاهی ما از این سرزمین در دوران اسلامی نیز بسیار ناچیز و پراكنده است. مدول‌ترین و منسجم‌ترین نوشته درباره تاریخ خوزستان، مربوط به رخدادهای اواسط قرن نهم هجری است؛ زمانی كه سید محمد بن فلاح در سال 845 هجری با قیام خود حكومت شیعیان را بنا نهاد. كتاب حاضر، حاوی مطالبی درباره تاریخ پنج قرن اخیر خوزستان از دوره حكومت مشعشعیان است. نویسنده، همچنین بخشی از كتاب را به نقد «تاریخ پانصد ساله خوزستان» تالیف احمد كسروی اختصاص داده است.”

نخستین نکته‌ای که بیش از همه در این کتاب جلب توجه می‌کند کاربست نظریه‌ها و مفاهیم روان‌شناسی سیاسی در مورد مسئلة تغییر سیاست‌هاست ولی شاید نکتة مهم‌تر، حرکت ظریفی باشد که نویسندگان در جهت دور شدن از رویکرد پژوهشی رویدادمحوری صورت داده‌اند که وجه مشخصة تحلیل سیاست خارجی و نیز کل علوم اجتماعی است. آنان با تمرکز آگاهانه و عامدانه روی سیاست خارجی چونان روندی مستمر و جاری، بازخوردها و بستر تجدید نظر در سیاست‌ها، اهداف سیاست‌ها و اثربخشی سیاست‌ها را در کانون توجه ما قرار می‌‌دهند. روان‌شناسی و واقعیت‌های صحنة سیاست، تصویر تیره‌وتاری از لَختی و مقاومت در برابر تغییرات لازمی به دست می‌دهند که باید برای پرهیز از فاجعه صورت گیرد ولی تصویری بسیار روشن از علت این لَختی، می‌تواند جای پای محکمی در اختیارمان بگذارد تا گام بعدی را برداریم و برای مشخص ساختن نحوة پرداختن به سرشت تغییر سیاست خارجی به‌منظور تقویت روند سیاست‌گذاری و نتایج آن تلاش کنیم.