مدرنیته و تجربه تجدد در چین عنوان کتابی است از ابوالفضل علمایی که توسط انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران در سال 1394 به چاپ رسیده است. موضوع اصلی این کتاب چین است.

ابن رشد به تنگ نظران انحصار طلب روی خوش نشان نمی داد و به انان می گفت:اگر واقعا خواهان رسیدن به حقیقت هستیم باید ارای دیگران را چه انان که در مذهب با ما یکی هستند و چه انان که نیستند بشنویم.

نام هوسرل هایدگر مرلوپونتی ریکور لویناس و بسیاری دیگر از چهره های برجسته فلسفه قرن بیستم یاداور نحله ای از اندیشه است که در حین جذابیت از دشواری های خاصی برخوردار است.

این کتاب حاوی مدارک تاریخی مستند دربارة وجود یک سنت باطنی و نخستین مبتنی بر مجموعه‌ای از اصول اولیة از پیش موجود و ثابت است، که هم امروز و هم همیشه بر حق بوده و در همه‌جا و در تمام ادوار تاریخی شارحان خود را داشته است. این کتاب در ضمن حاوی مضامین متعدد یا نظریه‌های فرعی‌ای است که از شرح «سنت» در آثار آناندا کوماراسوامی و رنه گنون، دو تن از بزرگ‌ترین شارحان غربی این سنت در نیمة اول سده بیستم، تفکیک‌ناپذیر است. این مضامین به‌طور خلاصه از این قرارند: اصول اولیة سنت ــ یا حکمت جاویدان ــ اصولی اساسی‌اند؛ جوهر از اصل زاده می‌شود؛ جوامع سنت‌باور کاملاَ متأثر از این اصول اولیه و بدین‌سان یکدل و یکپارچه بازتابندة آنها بودند؛ یک ویژگی اصلی و بارز فرهنگ «سنتی» فقدان انشقاق یا، به بیان دیگر، فقدان تجمیع امور قدسی و غیرقدسی است؛ صفت «سنتی» دربرگیرندة جوامع پیش از تجددِ فاقد سواد یا قبیله‌ای و تمدن‌های بافرهنگ است؛ و سرانجام اینکه جهان متجدد، به سبب چرخه‌های محتوم با ادوار زمانی متفاوت، در حال حاضر عملاً به‌تمامی سکولار و بنابراین نقطة مقابل جهان «سنتی» است.

جبهه ملی دوم در 30 تیر 1339 به همت جمعی از یاران و معتقدان به اندیشه و راه دکتر مصدق آغاز به کار کرد.

جبهه ملی دوم در دوران فعالیت خود که تا اوایل سال 1343 ادامه داشت ضمن تاکید بر مبارزه مسالمت آمیز و قانونی، در ارتقای سطح مطالبات سیاسی مردم نقش بسزایی داشت.

میتینگ جبهه ملی در 28 اردیبهشت 1340 در میدان جلیلیه ( پارک لاله کنونی) حرکت و اقدام مهمی در باز کردن فضای سیاسی کشور بود. در آن روز بع از 8 سال اختناق، بیش از یکصد هزار نفر در جلالیه بارها نام دکتر مصدق را فریاد و شعار های نهضت ملی ایران را زنده کردند.

با این حال مشی مسالمت آمیز جبهه ملی  ایران با ممانعت از برگزاری مراسم، حمله به دفتر جبهه و بازداشت سران و اعضا و هواداران به جبهه ملی از سوی رژیم شاه پاسخ داده شد.

بعد از قیام خونین 15 خرداد 1342 گرچه به تدریج رهبران و اعضای جبهه ملی از زندان آزاد شدند، ولی به واسطه فشارهای رژیم و فضای اختناق چراغ حیات جبهه ملی دوم نیز رو به خاموشی گذاشت.