دوربین‌های مداربسته، بازرسی‌های امنیتی شدیدتر در فرودگاه‌ها، انواع دزدگیرهای پیشرفته؛ هر جا را نگاه می‌کنیم نمودی از ترس را در جامعه می‌بینیم. و اخبار هم هر روز با گزارش‌هایی از تهدیدهای مختلف، از خطرات هر روزهٔ زندگی شهری گرفته تا تهدید جنگ و تروریسم، باعث می‌شود احساس کنیم هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای بر سرمان نازل شود.
ترس احساس قدرتمندی است. می‌تواند زندگی ما را نجات دهد. اما می‌تواند آزادی‌مان را هم از ما بگیرد و آن عنصر حیاتی پیونددهندهٔ جامعه یعنی «اعتماد» را از بین ببرد.

لارس اسوندسن در کتاب «فلسفهٔ ترس» می‌کوشد ابعاد مختلف این احساس نیرومند را بکاود و نشان دهد که ترس چیست، چرا و چگونه در هر گوشه از زندگی مدرن رخنه کرده است، و مهم‌تر اینکه چه استفاده‌های سیاسی از آن می‌شود.

اسوندسن با نگاهی به علوم، سیاست، جامعه‌شناسی و ادبیات به وارسی ماهیت ترس می‌پردازد. از عوامل زیستی و عصب‌شناختی گرفته تا پرسش از اینکه چطور ترس ما را وامی‌دارد در تلاش برای کاهش خطر دست به اقداماتی غیرمنطقی بزنیم.

اسوندسن سپس وارد عرصهٔ سیاست و جامعه می‌شود و نقش ترس را در فلسفهٔ ماکیاولی و هابز بررسی‌ می‌کند، به ظهور «جامعهٔ خطرخیز» می‌پردازد و اینکه چطور ترس اعتماد اجتماعی را تضعیف می‌کند.

او در نهایت این پرسش را مطرح می‌کند که آیا راهی برای رهایی از ترس وجود دارد؟ آیا ما می‌توانیم این جو ترسی را که امروزه ما را احاطه کرده است بشکنیم؟

اسوندسن در «فلسفهٔ ترس» با پرتو افکندن بر ریشه‌های ترس‌های موهوم و واقعی‌مان به ما کمک می‌کند با ترس‌هایمان مواجه شویم و سعی می‌کند با استدلال‌هایش ما را قانع کند که باید فرهنگ امید و اعتماد را جایگزین نگاه ترس خوردهٔ کنونی جامعه کنیم.

جهان چگونه آغاز شده است؟ اصلاً چرا جهان وجود دارد؟ آیا قوانین فیزیک می‌توانست طور دیگری باشد؟ چه کسی این قوانین را برقرار کرده است؟ چرا ما در این جهان هستیم؟
در طول تاریخ،‌ انسان‌ها همواره این رویا را در سر می پروراندند که علت غایی وجود کائنات را دریابند.
پل دیویس، فیزیکدان برجسته، در کتاب «بنیانی علمی برای جهان عقلانی» (با نام اصلی «ذهن خدا») به کندوکاو دربارهٔ این پرسش می‌پردازد که آیا علم مدرن می‌تواند کلیدی برای گشودن این آخرین راز کائنات باشد؟
دیویس که از کودکی ذهنش درگیر پرسش از علت‌های نهایی امور بوده و والدینش را با «چرا»‌هایش به ستوه می آورده، در این جستجویش برای یافتن یک تبیین غایی، پرسش‌های بزرگی را که طی هزاره‌ها ذهن انسان را مشغول داشته‌اند بازمی‌کاود و در این مسیر به مسائلی می‌رسد همچون منشأ و تکامل کیهان و ماهیت حیات و آگاهی. خیلی‌ها فکر می‌کنند این‌ها مسائلی متعلق به قلمروی دین است نه علم. اما دیویس در این کتاب می‌گوید شاید خیلی از این پرسش‌ها غیرقابل پاسخ دادن باشند، اما فقط کسانی که درکی از علم مدرن دارند می‌توانند به عمق این پرسش‌ها راه ببرند.
او نشان می‌دهد که چطور تئوری‌های دانشمندانی همچون نیوتن، آینشتین و این اواخر استیون هاوکینگ و ریچارد فاینمن درک ما را از جهان فیزیکی متحول کرده است و سپس کشفیات این دانشمندان را در پرتو آثار فیلسوفانی چون دکارت، هیوم و کانت مورد بررسی قرار می‌دهد.
او در نهایت کتاب را با این نگاه به پایان می‌برد که «نمی‌توان باور کرد وجود ما در این جهان صرفا جهش بخت یا یک تصادف تاریخی باشد. از رهگذر موجوداتی آگاه است که جهان خودآگاهی پدید آورده است. این را نباید جزئیاتی پیش‌پا‌افتاده به شمار آورد یا محصول جانبی نیروهای بی‌هدف و بی‌اندیشه. به راستی غرض این بوده که ما اینجا باشیم.»

بخشودن فضیلتی است که امروزه بسیار تبلیغ می‌شود. کتاب‌های خودیاری و برنامه‌های تلویزیونی همه یک‌صدا این پیام را تکرار می‌کنند که بخشودن کسانی که به ما بدی کرده‌اند بهترین کار ممکن است و ادعاهای فراوانی دربارهٔ قدرت شفابخش بخشودن و گذشت مطرح می‌شود. اما کسانی که اشخاصی به آنها آسیب‌های جدی وارد کرده‌اند به درستی حس می‌کنند که این همه تبلیغ بخشودن نوعی زبان‌بازی و حاصل نگاهی سطحی است. بخشودن همیشه کار مطلوبی به نظر نمی‌رسد مخصوصاً وقتی که فرد خاطی آسیبی جبران‌ناپذیر به ما وارد کرده باشد یا اصلا از کارش پشیمان نباشد.
ایو گارارد و دیوید مک ناتون، نویسندگان کتاب بخشودن، می‌کوشند در این کتاب به دو پرسش محوری دربارهٔ بخشودن پاسخ دهند: نخست اینکه بخشودن و گذشت واقعاً به چه معناست؟ یعنی وقتی کسی را که در حق ما بدی کرده می‌بخشیم دقیقاً چه می‌کنیم؟ و دوم اینکه بخشودن چه دلایلی دارد و چه دلایلی می‌تواند ما را از بخشودن بازدارد؟
آنها با طرح مثال‌هایی واقعی و مواردی مشهور می‌کوشند به این بحث روشنی و وضوح بیشتری ببخشند و با تیزبینی فلسفی نشان می‌دهند که مسالهٔ بخشودن بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مبلغانش تصور می‌کنند.
نویسندگان معتقدند که بخشودن نوعی ابراز همبستگی با انسان‌هاست حتی وقتی که گرفتار انحطاط اخلاقی شده‌اند اما تاکید دارند که همیشه همبستگی با قربانیان مهم‌تر از همبستگی با خاطیان است و این موضوعی است که نباید آن را فراموش کنیم.
در کتاب بخشودن پرسش‌هایی مطرح می‌‌‌شود که هرکسی در حقش بدی و ظلمی شده است از خودش می‌پرسد و می‌اندیشد که چه واکنشی باید نشان دهد و این پرسش‌ها بی‌تردید شامل حال همهٔ ما می‌شود.

جستارهای کتاب درد که کسی را نمی‌کشد که پیش‌تر در نشریاتی مثل نیویورکر و مجله‌ی هارپر چاپ شده، به مسئله‌ی حفظ فردیت در فرهنگ جمعیِ پرسروصدا و مزاحم و پیچیدگی‌های آن اختصاص یافته است. فزنزن به جای افسردگی، انفعال و خالی کردن میدان، از پذیرش درد و خشم به منزله‌ی راهکاری شخصی برای مقابله با آسیب‌های مصرف‌گرایی، تکنولوژی، جنگ و دیگر تغییرات پرشتاب و ناگزیر زندگی امروزی استفاده می‌کند. به نظر او درد و عصبانیتی که آدمی را برای مقاومت در برابر این آسیب‌ها و یافتن راهکار مقابله با آن‌ها آماده می‌کند، بخشی از فرآیند طبیعی زندگی ماست.

نشانه شناسی به مطالعه نشانه ها و چگونگی کارکرد آنها می پردازد و می توان از آن تحت عنوان دکترین نشانه ها یاد کرد. در طول تاریخ مطالعات نشانه شناختی، به پدیده نشانه از دیدگاه های گوناگون نگریسته شده است. اومبرتو اکو بر این باور است که در نشانه شناسی نه از«نشانه ها» بلکه از نقش نشانه ای باید سخن به میان آورد.

فردینان دو سوسور که از او به عنوان پدر زبان شناسی نوین یاد می شود ، به مطالعه زندگی و حیات نشانه ها در بطن زندگی اجتماعی می پردازد و در پروژه خود که تحت عنوان Semiology مطرح شده است ، بر سرشت اختیاری نشانه تاکید می کند . نشانه که موضوعی فیزیکی و معنادار است ، از ترکیب دال و مدلول شکل می گیرد . بین این دو ، رابطه ای طبیعی و یا ضروری برقرار نیست ، بلکه رابطه میان آنها از طریق قرارداد ، قاعده و یا توافقی برقرار می شود که مورد پذیرش جامعه است . از منظر سوسور ، کلید فهم نشانه ها توجه به رابطه ساختاری آنها با نشانه های دیگر بود . به طور کلی ، سوسور توجه خود را بیشتر به خود نشانه معطوف کرده است و توجه چندانی به دلالت آن به واقعیت های بیرونی نشان نمی دهد.

این است نیچه نگاهی متفاوت به زندگی و آثار مهم نیچه است و نویسنده با اشاره به اسطوره های یونان باستان و گوشه هایی از زندگی این فیلسوف بزرگ قرن نوزدهم اروپا می کوشدتفسیری جدید از زندگی او را در اختیار خوانندگان قرار دهد.

چهار داستان عاشقانۀ کلیما، روایتگر زندگی جوانی در گذر از سال های دشوار بلوغ اوست؛ آن هم در سرزمینی که عشق، وطن و عواطف انسانی باید فدای سیاست شود. نخستین تاثر او از عشق در برخورد با دختر جوانی در آشپزخانۀ گتوی یهودیان است که در لیوان او شیر بیش تری می ریزد؛ پس از او زن متاهلی پرشر و شور، یک جاسوس و سرانجام زنی شکننده که یارای رهایی از بندهای گذشته را ندارد.

زیرکی، فرا رفتن از سطح، بی تکلیفی، نثر شاعرانه و خرده روایت های درخشان به این داستان ها اعتبار مضاعف می بخشند.

انتشار آثار کلیما سالیان سال در چکسلواکی ممنون بود و به صورت زیرزمینی منتشر می شد

جلال­ الدین محمد بلخی، قبل از مواجهه با شمس تبریزی، دانشمند و عالمی بود موقر و معنون، ا ما برخورد آذرخش­گون شمس­تبریزی وجود او را به آتش کشید و کوه خفته مولانا را به آتش­فشانی عاشقانه مبدل ساخت بطوری که هیچ اندیشمند و خردمندی را نمی­توان یافت که با آثار سحرکننده مولانا آشنایی پیدا کند و محو تماشای زیبایی­های کلام وی نشود. رینولد نیکلسون که عمری را صرف آثار مولانا و ادبیات عرفانی ایران کرده است درباره او چنین گوید: «نبوغ عرفانی ایرانی در جلال­الدین تجلی یافته و چون بر آثار شعرای عارف جهان نظر افکنیم مولوی را می­بینیم که بر رفیع­ترین قله ایستاده است و سایر شعرای عارف جهان در مقام مقایسه با او در حکم تپه کوچکی هستند. با مطالعه آثار شعرای بعد از مولوی به این نکته پی می­بریم که همه ایشان از عقاید وی استفاده کرده و تحت نفوذ معنوی او بوده­اند…»

مجموعه داستان «ها کردن» نوشته‌ی «پیمان هوشمندزاده» است. این مجموعه چهار داستان با مضمون روزمرگی و زندگی شهری را دربردارد. «یک بار هم شده سوسن گوش بده»، «مثلاً بازی»، «سوراخ لحاف» و «ها کردن» عنوان داستان‌های این مجموعه است. ناشر درباره‌ی این مجموعه آورده است: «فقدان ارتباط آدم‌ها و پوچی روابط زناشویی به شکلی طنزآمیز در این اثر گنجانده شده‌اند. هوشمندزاده در این مجموعه از رئالیسم رایج در این گونه داستان ها فاصله گرفته و فرمی نامتعارف را برای روایت داستان های خود برگزیده است: فرمی قطعه قطعه که راوی در هر قطعه آن گوشه یی از موقعیت را آشکار کرده است.» در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بعضی چیزها می‌رود توی مخم، مثلا همین بوی کباب. این که همسایه‌ها بوی کباب راه می‌اندازند، به خاطر این نیست که روی مخم کار کنند. همین طوری نمی‌گویم، روی این جریان فکر کرده‌ام.نه، نیست. مگر مردم بی کارند؟ اگر بود شک نداشتم که دیوانه‌ام، ولی به خاطر بوی کباب هم که نمی‌شود از کسی شکایت کرد بروم بگویم بنده‌های خدا توی بالکنشان منقل کباب گذاشته‌اند؟ یا این که زیر پنجره‌ام می‌زنند زیر آواز؟» کتاب ها کردن را نشر «چشمه» منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار داده است.

این کتاب مشتمل بر چهارده مقاله دربارۀ ارتباط و جنبه های سیاسی آن و تأثیرگذاری کم وبیش نیرومند رسانه ها بر افکارعمومی و تصمیم گیری های دولتی است که در چهار بخش تدوین شده است. بخش اول «نظریه ها»، به مباحث نظری مرتبط با موضوع کتاب یعنی کلیات روش های اعمال قدرت رسانه های گروهی و روند تأثیر آن ها بر تصمیم گیری های دولتی می پردازد و نقش رسانه ها را در چارچوب وسیعتر ساختارهای قدرت اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جامعه بررسی می کند. بخش دوم «گزارش های کشوری»، مجموعۀ مطالعاتی تحلیلی است دربارۀ نقش رسانه های همگانی در کشورهای مختلف. بخش سوم «رویدادها، نهادها، جنبش های اجتماعی» به پوشش خبری رسانه های گروهی از تحولات و وقایع جوامع مختلف و فعالیت نهادها و جنبش های اجتماعی می پردازد. بخش چهارم «واکنش مخاطبان»، مخاطبان و واکنش آنان را نسبت به محتوای مطالب رسانه ای بررسی می کند. تأثیر منابع مختلف بر تلاش فعالان سیاسی و حزبی در کانادا برای کسب اخبار و اطلاعات سیاسی، رسانه ها و نگرش های گوناگون به خشونت سیاسی در آفریقای جنوبی، اخبار تلویزیونی و سیاسی سازی زنان و ارتباط افکارعمومی و ارتباطات سیاسی موضوعات مطرح شدۀ بخش پایانی است.

کتاب آسیا در برابر غرب شامل دو بخش است: «نیهیلیسم و تاثیر آن بر تقدیر تاریخی تمدن‌های آسیایی» و «موقعیت تمدن‌های آسیایی در برابر سیر تطور تفکر غربی» بستر تحول تفکر غربی است که سیری منظم از زبر به زیر، از تفکر شهودی به جهان‌بینی تکنیکی، از آخرت‌نگری و معاد به تاریخ‌پرستی داشته است. حکم کردن به این‌که، این تطور در جهت پیشرفت بوده است یا سقوط، وابسته به دیدی است که ما از تاریخ و سرنوشت بشریت داریم. تمدن‌های آسیایی در وضع کنونیشان، در دوره فترتند، دانستن این‌که این دوره فترت چگونه است و چه ماهیتی دارد، موضوعی است که می‌خواهیم در این رساله بشکافیم و بکاویم

I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

نویسنده ی کتاب، نهایت سعی خود را کرده است تا با زبانی در حد امکان ساده و فارغ از پیچیدگی های متون فلسفی، ایده ها و روند های اصلی حاکم بر تفکر فلسفی فرانسه در دوران معاصر را شرح دهد. نویسنده کوشیده است در معرفی هر یک از متفکران، ضمن بر شمردن خاستگاه فکری و زمینه های تاریخی ایده های مطرح شده از سوی آنان، با آوردن بریده هایی از آثار مهم آنان، توصیفی رسا و روشن از مفاهیم طرح شده آنها به دست دهد و از این طریق راه را برای رمزگشایی که بعضا بسیار پیچیده اند، باز کند. خواننده در این کتاب با مکاتب گوناگونی که بر اندیشه فلسفی در فرانسه تأثیر گذار بوده اند از جمله سورئالیسم، اگزیستانسیالیسم، ساختارگرایی، پساساختارگرایی و پسامدرنیسم آشنا می شود.

برخی معتقدند که چون فلسفه متعلق به فکر بماهو فکر است، لذا باید فلسفه یک فیلسوف را مستقل از زندگی و انگیزه ها و احوال شخصی او در نظر گرفت. این سخن اگر هم از جهتی وجهی داشته باشد، اما به طور مطلق مقبول و موجه نیست؛ لذا ما ابتدا در این فصل مختصرا به ( الف ) زندگی هوسرل می پردازیم و گاه شماری هم از زندگی او در پایان همین فصل می آوریم تا اجمالا فضای زندگی و وقایع و حوادث و سوانح زندگی او معلوم باشد، و همچنین ( ب ) به فعالیت های علمی و آثار هوسرل اشاره می کنیم؛ و فهرست آثار او را هم جهت ترسیم فعالیت های فلسفی و روند انتشار آثار او در بخش کتابشناسی خواهیم آورد.

الیف فاشاک در این کتاب از موضوع های مختلفی همچون هویت زن و جایگاه او در جامعه و خانواده ،آزادیهای فردی،روابط میان زن و مرد،ادبیات،نزاع های قومی و غیره…صحبت می کند.شافاک در این کتاب به زندگی شخصی خود نیز پرداخته و به عنوان یک زن نویسنده چالش های زندگی اش را به رشته ی تحریر در آورده است.
هر حکایت ،هر کلمه
یک شمسپاره است…
تکه ای از آفتاب است…
می افتد روی شانه هامان
آرام،مثل دانه های برف
مثل باران روح مان را می شوید
از وجود غبار و آلودگی پاک می کند
از یکنواختی ها…

بیرونش شهر، عصر خاکستری، بیرون‌جا صدای کر کننده‌ی آهنگی پر هیاهو از پخش صوت سواری ایستاده؛ بر زمینه‌ی تهران دودآلود با برج‌هایش از قاب شیشه‌ای جلوی سواری دیده می‌شود… . (بخشی از متن کتاب)

این کتاب به دنبال آن است که چشم انداز نظری عامی را که از جامعه شناسی معرفت به دست آمده ، درباره پدیده دین به کار گیرد . هر چند این کتاب در برخی موارد به طور قابل ملاحظه ای انتزاعی می شود ، هیچ گاه از چارچوب مرجع رشته تجربی جامعه شناسی خارج نمی شود .