چطور چنین کتابی می تواند اینقدر قدرتمندانه با لحظه کنونی ما صحبت کند؟ پاسخ کوتاه این است که ما نیز در زمانهای تاریکی زندگی می کنیم
ریشه های توتالیتاریسم با ظهور یهودستیزی در اروپای مرکزی و غربی در دهه 1800 آغاز می شود و با بررسی امپریالیسم استعماری اروپا از سال 1884 تا آغاز جنگ جهانی اول ادامه می یابد. در مورد دو شکل اصلی حکومت توتالیتر در زمان ما – آلمان نازی و روسیه استالینیستی – که به زعم «هانا آرنت» به رسمیت شناختن دو روی یک سکه بودند ، نه مخالفت با فلسفه های راست و چپ. وی از این نقطه نظر ، در مورد تکامل طبقات به توده ها ، نقش تبلیغات در برخورد با جهان غیر توتالیتر ، استفاده از وحشت و ماهیت انزوا و تنهایی به عنوان پیش شرط سلطه کامل بحث می کند. و در فصل چهاردهم کتاب خواستگاه توتالیتاریسم به انقلاب مجارستان می پردازد که در اینجا تحت عنوان «انقلاب مجارستان(مقاومت مردمی علیه توتالیتاریسم» توسط «کیومرث خواجویها» به فارسی ترجمه شده است.

در اصل توتالیتاریسم یک دستاورد است که توضیح آن دشوار بسی دشوار خواهد بود. در این اثر هانا آرنت به خواننده در درک این “دستاورد” انسانی کمک می کند. شر ناب و مطلق ناگهانی ظاهر نمی شود ، ریشه در تاریخ دارد. آرنت پیدایش و توسعه یهودستیزی و امپریالیسم را در دو بخش اول این اثر بررسی می کند. ویژگی ها و تاریخچه آن بخوبی توضیح داده شده است تا آنها را به تمامیت گرایی مرتبط سازد. آرنت این استعداد را دارد که واقعیت های اصلی تاریخ را با ایده ها (مفاهیم) ، تولید و توسعه آن مرتبط کند. نوشته های او درک خواننده از سوالات را افزایش می دهد و هنگامی که با گسل ها و شکست های فکری روبرو می شود ، جستجوی راه حل ها را القا می کند. در نتیجه این کار خوب ساخته شده ، خواننده به دانش بی نظیری درباره توتالیتاریسم و نمودهای آن در تاریخ انقلاب مجارستان و چگونگی غلبه بر آن دست می یابد.

مراکش، این پادشاهی کارتاژی متعلق به اعصار و هزاره‌ها را با کازابلانکا و طنجه در سینما و ادبیات به یاد می‌آوریم، با تصویر و کلمه‌ و صدای مایکل کورتیس، همفری بوگارت، اینگرید برگمن، ویلیام باروز، دیوید کراننبرگ، جیم جارموش، تیلدا سوینتن و یاسمین حمدان. همه‌ی این نام‌های بزرگ وجود داشته و دارند، اما هیچ‌کدام در روایت مراکش به پای «طاهر بن جلون» نمی‌رسند. او که در آغاز دهه‌ی سوم هزاره‌ی سوم، داستانش را در کتاب «عسل و حنظل» به طنجه‌ی باستانی در وضعیت اکنون برده، تصویری از شهر و مردمانش ساخته که شاید تاکنون کسی به آن نزدیک هم نشده است. طنجه‌ی زیبا، بنا شده در دل سنگ‌ها و صخره‌های کهن، در رمان جلون همان شعر و شور و موسیقی را در خود دارد ولی در نسبت مستقیمی با واقعیت واقعا موجود؛ شهر متجاوزان همیشه طلبکار و سربلند و قربانیان خموش و خموده و همیشه بدهکار! سامیه ازدست شده و دیگر نیست و کام پدر و مادرش به تلخی حنظل است، همان هندوانه‌ی ابوجهل که قرن‌هاست برای زنان عرب، سقط خودخواسته را ارمغان می‌آورد! عسل و حنضل اما فقط روایت همین تلخی بی‌پایان و مرگ‌آور نیست؛ یکی از دوردست می‌آید که نور امید با او سوسو می‌‎زند و نهیب می‌زند شاید که رستگاری ممکن باشد.

رمان داستان کوتاه، هم ویژگی های رمان را دارد و هم مایه هایی از داستان کوتاه. از طرفی، در این سبک از داستان نویسی هر داستان کوتاه به صورتی مستقل معنا، درون مایه، عمل داستانی و تحول دارد. از طرفی دیگر، این داستان های کوتاه زنجیره وار، در عناصر داستانی دیگر داستان ها اثر می کنند، تا کلی یکپارچه ساخته شود و رمانی شکل گیرد. جمال میرصادقی در مجموعه رمان داستان کوتاه «او را صدا می زنند» برهه هایی از زندگی نویسنده ای تازه کار را در داستان هایی کوتاه ارائه کرده، در دل این داستان ها قدم به قدم مخاطب را با رمان همراه می سازد.

«آواز ماهی بی نام» اولین مجموعه داستان «رضا جمالی حاجیانی»ست، شاعری از جنوب که حالا داستان هایش به عنوان اولین کتاب مجموعه ی «آورده اند که…» نشر گمان منتشر شده است. داستان های حاجیانی همگی برآمده از تجربه ی زیسته ی نویسنده ای برخاسته از اقلیم جنوب هستند. اقلیمی پر از شگفتی، گرما و عطش، دشت های لم یزرع و دریای خروشان. نویسنده ی سربرآورده از جغرافیای جنوب، خاطره هایی را با خود حمل می کند که یا باید در خاطره ی رنجش درمانده باقی بماند و یا باید با اتصال رنجش به محنتی بزرگ تر نمودی از این گفتار نیچه شود: «گرچه بر روی زمین، انبوه مرداب ها و محنت هاست، آن که سبک پاست بر سر گل و لای چنان می دود و می رقصد که بر سر یخ هموار.» با همین قاعده ی بی قاعده، می توان به داستان های «آواز ماهی بی نام» نظر کرد و لذت خواندن روایت هایی حاصل از میل نویسنده به رنج ساختن و پرداختن داستان هایی پر از جادو و شرجی و شور و تشنگی و مزه ی شنزارهای دشت و ساحل را چشید.

پژوهشگران قدمت عصر پارینه سنگی را در ایران به طور کلی از یک میلیون تا پانزده هزار سال پیش که شامل زیر دوره هایی چون پارینه سنگی قدیم، میانه، جدید و فرا پارینه سنگی است که دارای فرهنگ های آشولی، موستری، برادوستی و زرزری می باشد، دانسته اند. ابزارهایی از سنگ که شامل انواع سنگ های نوک تیز مربوط به فرهنگ یا صنعت دوره ی موستری (فرهنگ پارینه سنگی میانه) است….

آنچه زندگی را برای همه ما جالب و شایسته زیستن می‌کند، رویارویی و غلبه بر تعارض‌های درونی و بیرونی است که به ناچار سر راهمان قرار می‌گیرند.
شما با مطالعه کتاب «ترک عادات تنش‌زا» می‌تونید ذهن خودتون رو کنترل کنید و با تنش کمتری کارهاتون رو پیش ببرید.

از اخلاق به عنوان شعبه ای جداگانه از فلسفه تا همین دوران در ادیان و مذاهب بودایی خبری نبود، گرچه فیلسوفان بودایی همواره به جنبه ی اخلاقی افکار، احساسات، نیات، اعمال، فضائل و احکام اهتمام می ورزیدند. این اثر مرور مختصر دارد بر تفکر بودایی و رویکردهای عالمانه ی مدرن درباره شکلهای گوناگون تأملات اخلاقی و پیروان آن. …

“کنستانتین کاوافی” شاعر و روزنامه نگار زاده ی مصر است که از پدر و مادری یونانی متولد شد. وی در سرودن به زبان های انگلیسی، فرانسوی و یونانی تبحر داشت و سبک شعری منحصر به فرد او، جایگاه ویژه ای را نه تنها در میان شعرای یونان بلکه در دنیای شعر غرب برایش به ارمغان آورد. هم اکنون اشعار وی در مدارس یونان و دانشگاه های سراسر جهان آموزش داده می شوند.
“کنستانتین کاوافی” بالغ بر صد و پنجاه شعر به رشته ی تحریر درآورده است که بسیاری از آنان ناتمام یا در حد طرح ابتدایی باقی ماندند. او در زمان زندگانی خود پیوسته از انتشار رسمی آثارش سر باز زد و ترجیح می داد که آن ها را در روزنامه های محلی و مجلات منتشر کند یا حتی خودش آن ها را چاپ کرده و در اختیار هر کس که مایل به خواندنشان می باشد قرار دهد. مهم ترین اشعار خلق شده به قلم “کنستانتین کاوافی” بعد از چهل سالگی او نگارش شدند و انتشار رسمی آنان بعد از مرگ او صورت گرفت.
اشعار “کنستانتین کاوافی” طور عمده مضامین تاریخی، شهوانی و فلسفی را در بر می گیرند. “صبح روان” مجموعه ای است از پنجاه و یک شعر منتخب از این شاعر برجسته که در میان اشعار تاریخی انتخاب شده در این مجموعه می توان به آثار پیش رو اشاره کرد: “شاه اسکندرانی”، “در سنه ی 200 ق.م”، “قیصرون”، “و بغان ترک آنتوان می گویند”، “از مکتب فیلسوف معروف”، “میریس”، “در یکی از شهرهای آسیای صغیر”، “در ماه عطیر”، “گور یاسیس”، “امیری از غرب لیبی”، “ستوهی ی پسر سلوکوس”.

آگاهی و برابری دو مسئله‌ی اساسی همه‌ی جنبش‌های چپ از ابتدا تاکنون بوده است و به همین دلیل زنان همواره در طول تاریخ جنبش‌های رهایی‌بخش چپ در دو سده‌ی اخیر، نقش کلیدی و اساسی داشته‌اند، چون دو مسئله‌ی آگاهی و برابری دو خواست اصلی همه‌ی جنبش‌های زنان نیز بوده است. سیر تاریخ بشر نشان می‌دهد که چه‌گونه همواره با جلوگیری از تحصیل زنان در علوم غیر دینی تلاش می‌شده است از خطر برابری‌خواهی و حضور زنان در عرصه‌های قدرت و تصمیم‌گیری جلوگیری شود. کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» بر همین مبنا شکل گرفته که چرا جوامع انسانی تاریخ‌شان تاریخ نابرابری در کلیت خودش و نابرابری در تقسیم دانش و آگاهی‌ میان زن و مرد است. زن‌ها که آگاه بودنشان در نزد این جوامع فقط دو منظر داشته: یا قدیس خوانده می‌شدند یا جادوگر. اولی معطوف به خدمت خدای مردسالار بود و دومی خادم شیطان خوانده می‌شد! «اشتفان بولمان» در کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» با نگاه به این گذشته، در لحظه‌ی حال ایستاده و رو به آینده دارد و نوید پیروزی جنبش‌های ترقی‌خواهی را می‌دهد که آگاهی را شرط لازم هر حرکتی می‌دانند. اینکه تاریخ زنان کتابخوان تاریخ پرفرازونشیبی‌ست و همواره زنانی که میل سیری‌ناپذیر به مطالعه و آگاهی داشته‌اند، از سوی جوامع مختلف تقبیح شده‌اند، با انگ جادوگری و بی‌ایمانی و بی‌عفتی! «زنان کتابخوان خطرناکند» اما بر خواست زنانی پافشاری کرده و تصویرشان می‌کند که جهان را با کتاب خواندن‌شان، خطرناک کرده‌اند؛ خطرناک برای دشمنان آزادی، برابری و آگاهی.

رمان در مقام متعالی‌ترین فرم ادبی، توان عجیبی در حمل پیچیده‌ترین مفاهیم و گسترش آن‌ها در قالبی روایی‌ دارد. از روزی که دن کیشوت راهش را به سوی کشف و شهود و درعین‌حال بازگشت و مراجعت به سرمنشاء‌ها آغاز کرد، تا همین امروز، رمان بی‌وقفه بدیع‌ترین شکل‌ها را به خود گرفته است. کتاب «فهرس» نوشته‌ی «سنان آنطون» عراقی، یکی از رمان‌های سرتاسر بدعت و نوگرایی‌ست که زمان‌ها و مکان‌ها را چنان شگف‌انگیز به‌هم می‌آمیزد که هم در سرحدات مدرنیت است و هم به مثال اولین رمان در معنای فرم ادبی محبوب عصر جدید یعنی دن کیشوت سروانتس، رجعتی سرتاسری به گذشته است. فهرس داستان جوانی عراقی‌ست که وقتی آمریکا به کشورش حمله کرده، زندگی‌ شخصی و عمومی‌اش، از عشق تا کار و درس، همه متأثر از این واقعه‌اند. کتاب مدام درحال طرح پرسش است، آن‌هم پرسش‌هایی بنیادین که این پرسش‌ها برابر تک‌تک خوانندگان قرار می‌گیرند، آن هم در خط به خطش. رمان فهرس، رمان بازگشت است، بازگشت برای تغییر هرآنچه به ظاهر دیگر نیست و از وقوعش دیرزمانی گذشته؛ چیزی که باور کردنی نیست ولی قطعا منطقی‌ست!