یک دهه پس از اظهارات مشهور خود از «پایان تاریخ»، فرانسیس فوکویاما استدلال می‌کند که در نتیجه پیشرفت‌های زیست‌پزشکی، ما به احتمال زیاد با آینده‌ای روبه‌رو هستیم که در آن خود بشریت دچار تغییرات بسیار بزرگی می‌شود.

فوکویاما در کتاب «آینده فراانسانی ما» تاریخچه مختصری از تغییر درک و شناخت انسان از ماهیت انسان را ترسیم می‌کند: از افلاطون و ارسطو گرفته تا مدینه فاضله و دیکتاتورهای مدرنیته که در پی بازآفرینی بشر برای اهداف ایدئولوژیک بودند.

فوکویاما استدلال می‌کند که دستکاری DNA همه فرزندان یک شخص عواقب عمیقی و بالقوه وحشتناک برای نظم سیاسی ما خواهد داشت، حتی اگر با بهترین اهداف انجام شود. در آینده فراانسانی ما، یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان اجتماعی شروع به توصیف اثرات احتمالی اکتشافات ژنتیکی جدید بر پایه دموکراسی لیبرال می‌کند، نظری که انسان با طبیعت برابر است.