خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی (زاده ۷۲۷ هجری قمری ـ درگذشته ۷۹۲ هجری قمری در شیراز)، نامدار به لِسان‌ُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسان‌ُالْعُرَفا و ناظِم‌ُالاُولیاء، شاعر سده هشتم هجری ایران است. بیشتر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است. او از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.

نبوغ و درخشش این شاعر در بیان جنبه‌های اساسی زندگی انسان و به تصویر کشیدن قدرت دگرگون‌کننده عشق، درطول زمان طنین‌انداز بوده است.