استعمار در لغت به‌معنای طلب عمران و آبادی است. این واژه زمانی بر سر زبان‌ها افتاد که اروپایی‌ها اعلام کردند هدفشان از رفتن به آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا؛ آبادکردن این نواحی و متمدن‌ساختن مردمان آنهاست. تاریخ اما ثابت کرده است که مفهوم لغوی استعمار کجا و مفهوم عملی آن کجا. چون هر زمان استعمار قدم به درگاهی گذاشت، آبادی از پنجره رخت بست و رفت. اکنون با فرض مفهوم نخست، تاریخ آغاز استعمار را باید از قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی دانست که امپراتوری بریتانیا در ۱۵۹۹با تأسیس کمپانی هند شرقی، پایه‌های سلطه استعماری خود بر مناطق زرخیز جنوب آسیا را تحکیم کرد و ازآن پس، تمامی عملیات استعماری و روابط سلطه‌گرانه خود با ملل جنوب آسیا را ازطریق این کمپانی به پیش برد.