این کتاب برگرفته از کتاب بزرگ دیگر ادگار مورن به نام «برای برون رفت از قرن بیستم» است، که خود او این کار را مصلحت دیده و انجام داده و برای استفاده همگان از آن سودمند دانسته است. بدینسان این کتاب زیر عنوان کنونی اش «جهان به کجا می رود؟» در سال 1981 تنظیم و در سال 2007 در پاریس منتشر شده است. مطالبی که در این کتاب آمده عمدا مربوط به رخدادهای آن دوران (قرن بیستم) از دیدگاه جامعه‌شناختی و فلسفی و تاریخی به‌طور کلی بشری و بشریت است. اما با توجه به کلیت و نوعی بودن موضوع، در هر زمانی و هر مکانی در خور توجه و بسیار آموزنده و سودمند خواهد بود.

دیوید هوارث می نویسد: «در سیاست، مانند عشق، اشتیاق بیش‌از‌حد می‌تواند یک چیز خطرناک باشد.» هوارث با «گفتمان» خوانندگان را به سفری تامل‌برانگیز از میان شبکه@های پیچیده‌ی زبان و قدرت دعوت می‌کند که درک جمعی ما از جهان را شکل می‌دهد. «گفتمان» بررسی استادانه‌ی راه‌هایی است که در آن زبان، ادراکات ما را شکل می‌دهد و بر اعمال ما تأثیر می‌گذارد. هوارث با تکیه بر مجموعه‌ای غنی از مثال‌ها، از سخنرانی‌های سیاسی گرفته تا مکالمات روزمره، به نکات ظریف ارتباط می‌پردازد و راه‌های ظریفی را که در آن کلمات می توانند هم قدرت دهند و هم فریب دهند، آشکار می کند. اما کتاب چیزی بیش از یک تحلیل زبانی صرف است. این یک مراقبه‌ی عمیق درباره‌ی ماهیت خود قدرت است. هوارث راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن زبان برای ساختن و حفظ سلسله مراتب اجتماعی، از دالان‌های قدرت‌سیاسی تا محدودیت‌های زندگی روزمره، استفاده می‌شود. از طریق تجزیه و تحلیل دقیق خود، او مکانیسم‌های دستکاری و کنترل را که زیربنای بسیاری از تعاملات انسانی است، آشکار می‌کند. با این حال، در میان پیچیدگی‌های زبان و قدرت، هوارث لحظات مقاومت و دگرگونی را می‌یابد. او از قدرت گفتمان برای به چالش‌کشیدن هنجارهای تثبیت شده و شعله‌ور کردن تغییرات‌اجتماعی تجلیل می‌کند، و به خوانندگان پتانسیل کلمات برای الهام بخشیدن، ایجاد انگیزه و اتحاد را یادآوری می‌کند. اما شاید مهم‌تر از همه، «گفتمان» فراخوانی برای اقدام باشد؛ فریادی برای خوانندگان که مصرف‌کنندگان انتقادی‌تر زبان و مشارکت‌کنندگان فعال‌تر در شکل‌دهی روایت‌هایی باشند که جهان ما را تعریف می‌کنند. هوارث ما را به چالش می‌کشد تا داستان‌هایی را که به خود می‌گوییم زیر سوال ببریم و پویایی قدرتی را که در زیر سطح مکالمات روزمره پنهان شده است، تشخیص دهیم. به قول خود دیوید هوارث، «زبان پول قدرت است و گفتمان مبادله آن». هوارث با «گفتمان» فرصتی نادر به خوانندگان می‌دهد تا پشت‌پرده‌ی شعار و ایدئولوژی نگاه کنند و رقص پیچیده‌ی قدرت و اقناع را که زندگی ما را شکل می‌دهد آشکار کند. این کتابی است که خوانندگان را هم روشنفکر و هم توانمند می‌نماید و آماده‌ی تعامل با جهان به روش‌های جدید و متحول‌کننده است.

دیوید هوارث می نویسد: «در سیاست، مانند عشق، اشتیاق بیش‌از‌حد می‌تواند یک چیز خطرناک باشد.» هوارث با «گفتمان» خوانندگان را به سفری تامل‌برانگیز از میان شبکه@های پیچیده‌ی زبان و قدرت دعوت می‌کند که درک جمعی ما از جهان را شکل می‌دهد. «گفتمان» بررسی استادانه‌ی راه‌هایی است که در آن زبان، ادراکات ما را شکل می‌دهد و بر اعمال ما تأثیر می‌گذارد. هوارث با تکیه بر مجموعه‌ای غنی از مثال‌ها، از سخنرانی‌های سیاسی گرفته تا مکالمات روزمره، به نکات ظریف ارتباط می‌پردازد و راه‌های ظریفی را که در آن کلمات می توانند هم قدرت دهند و هم فریب دهند، آشکار می کند. اما کتاب چیزی بیش از یک تحلیل زبانی صرف است. این یک مراقبه‌ی عمیق درباره‌ی ماهیت خود قدرت است. هوارث راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن زبان برای ساختن و حفظ سلسله مراتب اجتماعی، از دالان‌های قدرت‌سیاسی تا محدودیت‌های زندگی روزمره، استفاده می‌شود. از طریق تجزیه و تحلیل دقیق خود، او مکانیسم‌های دستکاری و کنترل را که زیربنای بسیاری از تعاملات انسانی است، آشکار می‌کند. با این حال، در میان پیچیدگی‌های زبان و قدرت، هوارث لحظات مقاومت و دگرگونی را می‌یابد. او از قدرت گفتمان برای به چالش‌کشیدن هنجارهای تثبیت شده و شعله‌ور کردن تغییرات‌اجتماعی تجلیل می‌کند، و به خوانندگان پتانسیل کلمات برای الهام بخشیدن، ایجاد انگیزه و اتحاد را یادآوری می‌کند. اما شاید مهم‌تر از همه، «گفتمان» فراخوانی برای اقدام باشد؛ فریادی برای خوانندگان که مصرف‌کنندگان انتقادی‌تر زبان و مشارکت‌کنندگان فعال‌تر در شکل‌دهی روایت‌هایی باشند که جهان ما را تعریف می‌کنند. هوارث ما را به چالش می‌کشد تا داستان‌هایی را که به خود می‌گوییم زیر سوال ببریم و پویایی قدرتی را که در زیر سطح مکالمات روزمره پنهان شده است، تشخیص دهیم. به قول خود دیوید هوارث، «زبان پول قدرت است و گفتمان مبادله آن». هوارث با «گفتمان» فرصتی نادر به خوانندگان می‌دهد تا پشت‌پرده‌ی شعار و ایدئولوژی نگاه کنند و رقص پیچیده‌ی قدرت و اقناع را که زندگی ما را شکل می‌دهد آشکار کند. این کتابی است که خوانندگان را هم روشنفکر و هم توانمند می‌نماید و آماده‌ی تعامل با جهان به روش‌های جدید و متحول‌کننده است.

مولانا می گوید ما انسان ها مرغ مرگ اندیش هستیم! به این معنا که مرگ برای ما نغمه ای ست که دائم در حال نواخته شدن است و بسیاری از انسان ها نیز درگیر با آن هستند. اگر ما بخواهیم تبار این مطلب را بررسی کنیم به اسطوره ها باز می گردد. اسطوره ای مانند گیل گمش که بشر آن را مکتوب کرده و پیرامون آن هم سخن های بسیاری گفته شده است. در این اسطوره گیل گمش پس از آن که متوجه می شود موجود میرایی است، سعی می کند که زندگی خاصی داشته باشد و حتی در تلاش برمی آید که مایه جاودانگی را به دست بیاورد اما موفق نمی شود. انسان از روزی که متوجه می شود که می میرد مواجهه های مختلفی با مرگ دارد که ما این را هم در اسطوره ها می توانیم دنبال کنیم هم در فلسفه، هم در دین و روانشناسی هم در ادبیات به ویژه در رمان ها، نمایشنامه ها و شعر. در واقع زمانی که از تبار این سخن گفته می شود باید آن را در اسطوره های خیلی دور فرهنگ هایی چون ایران، مصر، هند، یونان و بین النهرین دنبال کنیم.

جهان لغزنده است» کتابی است درباره تاثیرات جهانی شدن بر سنت، خانواده، دموکراسی و بنیادگرایی. عنوان فرعی این کتاب هست: «جهانی شدن چگونه دنیای ما را شکل می دهد.» گیدنز می گوید این گزاره که «جهانی شدن در خدمت دغدغه های امریکا و دیگر ملت های ثروتمند است» تا حد زیادی صادق است. او می نویسد: ایالات متحده بدون شک قدرت برتر جهان است؛ چه از نظر اقتصادی، چه از نظر نظامی و چه از نظر فرهنگی. با این حال جهانی شدن را نمی توان با آمریکایی شدن یا غربی شدن یکی گرفت. آرایش قدرت در جهان تغییر کرده است و ما شاهد افزایش مداخله مستقیم بسیاری از کشورهای غیرغربی هستیم.

درباره‌ی فلسفه عقاید گوناگونی وجود دارد. بسیاری از کسانی که به مطالعه‌ی فلسفه پرداخته‌اند، آن را علمی جالب، زنده و دارای مفاهیمی بسیار غنی می‌دانند. اما برخی دیگر معتقدند که چون موضوع فلسفه، مفاهیم مجردی است که با زندگی عملی فاصله دارد، می‌توان به راحتی از آن چشم پوشید. انسان ضمن زندگی اجتماعی با هزاران پدیده‌ی گوناگون سروکار پیدا می‌کند. به آن‌چه در کشورش یا در خارج از آن می‌گذرد، به آرزوی دست‌یابی به “اسرار” آفرینش جهان، و درباره‌ی پدیده‌های طبیعی می‌اندیشد. تمام این مسائل در همه‌ی اعصار و در همه‌جا برای انسان مطرح بوده‌اند، و جواب‌هایی که او به این سوال‌ها داده و می‌دهد، هرچه که باشند، همواره دارای یک راستای فلسفی معینی هستند. روند تکامل دانش و شناخت، روندی پیوسته و مداوم بوده و هست و بشریت عصر حاضر وارث میراث فکری تمامی نسل‌های گذشته است. تردیدی نیست که بسیاری از عقاید فلسفی گذشتگان، در جریان تکامل جامعه و اعتلای شناخت انسان نفی و به دست فراموشی سپرده شده‌اند. اما با این وجود هر دانشی از جمله دانش فلسفی عصر حاضر، سنتز نهایی آراء و اندیشه‌هایی است که تاکنون ابراز شده‌اند. آن‌چه در تفکر فلسفی پیشینیان درست‌تر و ارزشمندتر بوده و با دستاوردهای علوم عینی تایید شده است ابقا و آن‌چه در جریان پراتیک نادرست از آب درآمده نفی شده است و اندیشه‌ی فلسفی به این طریق تکامل یافته، با دستاوردهای علوم دیگر غنی‌تر شده و در مجموع امروز میراث فلسفی بشر را تشکیل می‌دهد. نویسنده‌ی کتاب حاضر در سه فصل به این مهم پرداخته و تاریخ تکامل تفکر فلسفی را به اجمال بررسی کرده است.

کتاب حاضر که حاصل تأملات سالیان نگارنده است به نقد عرفان‌های نوپدید می‌پردازد. در فصول آغازین به ماهیت و کارکردهای عرفان اشاراتی می‌رود و سپس به عرفان‌های دینی که در بستر ادیان بزرگ الهی پدیدار گشته‌اند می‌پردازد و سپس تاریخچه و اصول و مبانی عمدۀ عرفان‌های عصر جدید را معرفی می‌کند. این کتاب از سر اعتقاد راسخ به عرفان و اهمیت آن در زندگی بشر نگاشته شده و در واقع نوعی آسیب‌شناسی و آفت‌زدایی از عرفان اصیل و حقیقی است که در روزگار آشوبناک و فتنه‌خیز کنونی رواج و رونق یافته و با شعارهای فریبنده، مشتاقان معنویت را به خود مشغول ساخته است.