این کتاب برای دو دسته از افراد مفید و سودمند است؛ اولین گروه، افرادی هستند که قصد کنترل هیجان‌های آشفته‌ساز خود را دارند و گروه دوم روان‌درمانگرانی که در اتاق درمان با مراجعان سروکار دارند که درگیر نظم‌پریشی هیجانی هستند. هدف اساسی این کتاب ارائهٔ توضیحی واضح در مورد فنون کاربردی رفتاردرمانی دیالکتیکی برای آموزش تاب‌آوری درد و رنج، ذهن‌آگاهی، نظم‌بخشی هیجانی و ارتباط مؤثر است تا کسانی که درگیر اختلال شخصیت مرزی هستند بتوانند هیجانات خود یا در سطح بالاتر، رفتار خود را مدیریت کنند.

فهم هر پدیده، نخستین بنیان برای داشتن اندیشه‌ای انتقادی و اتّخاذ رویکردی منتقدانه به آن است. فهم و نقد در حوزۀ هنر، هر دو امری فلسفی و زیباشناسانه هستند. در کنار رویکردهایی چون نقد جامعه‌شناسانه، نقد روان‌شناسانه، نقد اقتصادمحور و دیگر نگرش‌هایی از این دست، ابتدا و در درجۀ نخست باید آن پدیده را فهمید و سپس به بررسی و پژوهیدن آن از زوایای گوناگون پرداخت. موسیقی، به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین و اسرارآمیزترین توانایی‌ها و هنرهای انسانی، پدیده‌ای است که بیشترین چالش را در جهت فهم و ادراک پیش‌روی ما قرار می‌دهد. پرسش اصلی آن است که معنای یک قطعۀ موسیقی را چگونه باید فهمید؟ چگونه می‌توان احساس یا مطلب خاصی را در قالب نغمه‌ها و اصوات به شنونده «فهماند» و اساساً چگونه می‌توان انتظار داشت که همگان آن را به یک اندازه و یکسان فهم کنند؟ معنا، برآیند صورت هنری (فُرم) و درون‌مایه (محتوا) است. به بیان دیگر، آنچه قرار است به مخاطب انتقال داده شود (معنا)، باید به‌واسطۀ برگزینش سازمایه‌های مناسب (درون‌مایه) و شکل‌دادن آن درون قالبی هنری (فُرم) پیش‌روی وی قرار گیرد. در فرایند انتقال احساس یا یک مفهوم (درون‌مایه) به زبان موسیقی نیز، آن را در قالب و فُرم مشخصی باید به گوش شنونده رساند. از‌این‌رو، آهنگساز آنچه را از موسیقی خود مراد می‌کند با شنونده به اشتراک می‌گذارد، اما مسئله آن‌جایی پیچیده‌تر می‌شود که ما با این پرسش مواجه می‌شویم که آیا شنونده نیز مقصود آهنگساز و معنای موسیقی وی را به همان صورت فهم می‌کند یا خیر؟

کتاب حاضر روش پژوهش و جستار در اندیشه‌های سیاسی است، ضمن آنکه در صفحات مختلف کتاب به اندیشه ناب سیاسی هم فراوان برخورد می‌کنیم. اسپرینگز در این کتاب و دیگر آثار خود به ما می‌گوید که علوم اجتماعی صد درصد تجربی وجود ندارد و آثار خداوندان اندیشه سیاسی، چون به مسائل همیشگی انسان پرداخته‌اند، برای انسان امروز معتبر و مفید است. روش پژوهش او خواننده را قادر می‌سازد تا بهتر به پیچیدگی اندیشه سیاسی پی ببرد.

بشر با هر نگاهی که به طبیعت دارد، ابزار جرم می سازد، مهم نیست که این جرم را چه کسی مرتکب می شود، مهم این است که بشر قدرت خودش را در کشف طبیعت به کار می گیرد تا جنایت کند. پس یک دانشمند باید خودش را به فراموشی بزند، حتی اگر لازم باشد خودش را به دیوانگی بزند و برای جلوگیری از جنایتی بزرگ مرتکب جنایت کوچکتری شود، مثل موبیوس در فیزیکدان ها. دورنمات معتقد است که هرگاه چیزی از ذهن بشر فقط یک بار عبور کند، بالاخره روزی در جایی عملی می شود. بنابراین در این نمایشنامه انسان به مبدأ خودش می رسد، انسانی بدون قدرت و بدون نیاز به دانستن اسرار طبیعت، چون انسان به محض دانستن فرمول های طبیعت به جنایت دست خواهد زد.

فیلسوف سه‌دقیقه‌ای کتابی است پرنشاط و خواندنی که می‌کوشد در برابر بی‌فکری و جزم‌اندیشی راه سومی در پیش بگیرد. نویسنده کتاب، فابریس میدال فیلسوف مبتکر فرانسوی، همچون سقراط ترغیب مان می‌کند پرسشگر باشیم. «متخصصان» مدعی و اربابان قدرت ما را به پیروی از خودشان می خوانند، اما فیلسوفان تشویق مان می‌کنند که خودمان فکر کنیم. فیلسوف سه‌دقیقه‌ای می‌تواند در متن زندگیِ روزمره کمک‌مان کند، چون از ما نمی‌خواهد مثل یک روبات یا الگوریتم عمل کنیم، بلکه تشویق‌مان می‌کند که انسان باشیم و در هر موقعیت زندگی درست فکر کنیم. خواندن هریک از فصل های چهل‌گانه کتاب – که با سخنی از چهل فیلسوف، اندیشمند، نویسنده و هنرمند آغاز می‌شود – فقط سه دقیقه طول می‌کشد، سه دقیقه برای پیوند دوباره با انسانیت‌مان و رهایی از فشار بی‌امانی که ما را به اجرای نقش‌های تکراریِ روزمره فرا می‌خواند. در دومین گفتار کتاب، از آلبر کامو می‌آموزیم که حتی در اعماق زمستان هم تابستانی استوار نهفته است، و در آخرین گفتار کتاب می بینیم که می‌توان مانند پیکاسو، که در نبود رنگ آبی از رنگ قرمز استفاده می‌کرد، به نیروی فکر و نوآوری با کاستی‌ها و مشکلات زندگی روبه‌رو شد. هر خواننده‌ای به کمک این دو گفتار و گفتارهای دیگر می‌تواند نقشی از فلسفه برای خود رقم بزند.

ساتیا جیت ‌رای (متولد دوم مه 1921) در کلکته درس خواند و سپس به دانشکده سانتینکه‌تان رفت و در رشتۀ نقاشی و تصویرسازی تحصیل کرد. رای تا سال 1955، که نخستین فیلمش «پاتر پانچالی» به نمایش درآمد، در یک دفتر تبلیغاتی کار می‌کرد. وی در دوران کاری‌اش 30 فیلم بلند سینمایی و پنج مستند ساخت و جوایز بسیاری دریافت کرد. مجموعۀ حاضر در دو بخش حاوی مهم‌ترین نوشته‌ها و سخنرانی‌های رای در خصوص فیلم‌سازی و فیلم‌سازان است. بخش نخست تحت عنوان «فیلم‌های ما»، بیش‌تر شامل تجربیات و خاطرات او از فیلم‌سازی است. در بخش دوم با عنوان «فیلم‌های آن‌ها»، به چند فیلم خارجی می‌پردازند که به شاهکارهای تاریخ سینما، از دوران ساخت تاکنون، تبدیل شده‌اند. این بخش در واقع نگاهی به آثار افرادی چون رنوار، جان فورد، کوروساوا و چارلی چاپلین است. برخی مقالات عبارت‌اند از: مشکل فیلم‌های هندی چیست؟؛ برخی از جنبه‌های حرفۀ من؛ انتخاب بازیگران؛ چند فیلم ایتالیایی که دیده‌ام؛ خاطرات مسکو؛ موج نو و استاد کهن؛ در ستایش از جان فورد؛ و داستان و فیلم‌نامه.

کتاب «قاتل در باران» اثر «ریموند چندلر» و ترجمه‌ی «امید نیک فرجام» است. در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «خانه‌ی استینر زیر نور خورشید بعدازظهر آرام به نظر می‌رسید. تیر‌های چوبی رنگ‌نشده‌ی سقف هنوز از باران مرطوب بود. روی درختان سمت دیگر خیابان، برگ‌های جوانی روییده بود. هیچ اتومبیلی در خیابان نبود. چیزی پشت حصار مربع‌شکل که از در جلویی خانه‌ی استینر حفاظت می‌کرد، تکان خورد. “کارمن دراوک” با یک کت سفید و سبز شطرنجی و بدون کلاه از ورودی حصار بیرون آمد، ناگهان ایستاد و با چشم‌های شیفته و دیوانه‌وارش به من نگاه کرد. مثل این‌که صدای اتومبیل را نشنیده بود. به سرعت به سمت پشت حصار بازگشت. من هم اتومبیل را راندم و روبه‌روی خانه‌ی خالی پارک کردم. پیاده شدم و به سمت عقب قدم زدم. احساس می‌کردم در روشنایی روز دست به اقدام خطرناکی زده‌ام.» این کتاب را نشر «چشمه» منتشر کرده است.

نکته‌ای درباره ایوان کلیما، واتسلاو هاول، میلان کوندرا، بهومیل هرابال و بسیاری دیگر از نویسندگان اروپای شرقی وجود دارد که فهم و دقت در آن بسیار مهم است. اینکه به عکس آنچه همواره تبلیغ شده، این‌ها علیه کمونیسم یا حکومت کمونیستی نمی‌نوشتند؛ بلکه به حکومت‌های پساتوتالیتری حمله می‌کردند که فقط نام کمونیسم را بر خود گذاشته بودند. کافی ا‌ست قهرمان کتاب «قاضی» کلیما را در نظر بیاوریم و خوب به افکار و اعمالش توجه کینم. قاضی گیر افتاده در حاکمیت تمامیت‌خواه یا به تعبیر هاول، حاکمیتی پساتوتالیتر، شخصیتی ا‌ست دوست‌دار همه ارزش‌های والای انسانی کمونیسم، یعنی عدالت، برابری و… که آن ایده‌های رهایی‌بخشی را دوست دارد که در اندیشه‌های مارکس بوده و به ما رسیده است. اما قهرمان بیچاره داستان ما در زیر فشار بودن در حکومتی سرکوبگر و ضدانسانی، محکوم است به صادرکردن فجیع‌ترین حکم‌ها علیه شهروندان بی‌گناه و همه هستی‌اش بر سر این است که آنی نباشد که حاکمیت از او می‌خواهد. رمان قاضی تصویرگر و روایت‌کننده تیرگی‌ای مسری‌ تست که از نظام سیاسی به درون تک‌تک افراد جامعه رسوخ کرده و همه مناسبات انسانی و اخلاقی را در خود فرو برده و محو کرده است. ایوان کلیما داستانی نوشته که در آن همه‌ درحال قضاوت‌شدن‌اند و نظام همه را با معیارهای پیشینی خودش می‌سنجد. قاضی‌بودن در چنین رژیمی، از آدمی که می‌خواهد به انسان و آزادی‌اش مؤمن بماند، چگونه موجودی می‌سازد؟ برای فهم این پرسش و پرسش‌های دیگر پیرامون‌اش، باید قاضی ایوان کلیما را خواند.