اگر بخواهید موقعیت خود را به عنوان یک نویسنده توصیف کنید… جواد مجابی: در یک عبارت خواهم گفت: من کنار غیب ایستاده‌ام.
غیب؟
این غیب تعابیر و ظرفیت‌های گوناگون و گاه متضادی دارد، زمانی خلا است و عدم، گاهی اشاره به فضائی متافیزیک دارد، وقتی به معنای جهان ناشناخته‌است و البته در اغلب موارد، آن هستی نادیدنی است که در برابر و به ازا معرفت معلوم بشری، شناخته می‌شود.

فرض کنیم گزارش‌گری بنویسد دختر جوان زیبای بیست و دوساله‌ای درگذشت. او قبل از مرگ از پنجرۀ اتاقش نگاهی به دریا انداخت و برای سگ محبوبش، باب، بوسۀ خداحافظی فرستاد و سپس شیر گاز منزلش را باز کرد و خودش را آمادۀ مرگ کرد. خب. چه کسی اهمیت می‌دهد که آن دختر بیست و دو سالش نبوده و بیست و شش سال داشته. اتاقش رو به دریا نبوده و رو به خشکی بوده. اسم سگش باب نبوده و بونی بوده؟ اگر روزنامه‌نگارها می‌توانند این کار را بکنند، چه اشکالی دارد که من هم درجه‌های مأموران پلیس را اشتباه کنم یا عوض کلمه هفت‌تیر از تپانچه استفاده کنم یا در مواردی که منظورم دیکتوگراف بوده، لغت گرامافون را به کار ببرم یا مثلاً از سمی نام ببرم که درجا شخص را می‌کشد و آدم فرصت نفس کشیدن هم پیدا نمی‌کند؟ این چیزها مهم نیست. مهم این است که چند تا جنازه داشته باشیم. اگر هم دیدیم داستان بی‌مزه شده، تعداد جنازه‌ها را بیش‌تر کنیم.

سوار ماشینم شدم و درها رو قفل کردم. این منطقه خیلی امن نبود و این ساعت حسابی خلوت و خطرناک می‌شد. راه افتادم؛ حداقل از اوج ترافیک گذشته بود و زودتر به خونه می‌رسیدم.
در دو سال گذشته هیچ‌وقت زودتر از ساعت 7 عصر خونه نبودم و باورم نمی‌شد حالا بعد از دو سال کدنویسی و تلاش شبانه‌روزیم، داشت جواب می‌داد. یه شبکۀ کامل درست کرده بودم که نوسان انرژیِ هرجای شهر رو می‌تونست ردیابی کنه. از نظر خودم شاهکار بود؛ اما فردا باید کارهای دو ماه گذشته‌ام رو به رییسم گزارش می‌دادم. فردا روز مهمی بود و من دستم‌ پر بود. این انرژی‌های مشکوک، بالاخره داشت شناسایی می‌شد!
پشت اولین چراغ قرمز ایستادم.
به‌ ساختمون روبه‌رو نگاه کردم، اون‌جا قبلاً چند بار نوسان انرژی داشتیم.
درست بالای اون قسمت ساختمون…
هنوز نگاهم به نقطۀ مورد نظر نرسیده بود که خشک شدم…
چیزی شبیه به یه خفاش غول‌پیکر از اون نقطه پرید…

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانیم میان سال‌های 1947 و 1951 نوشته شده است؛ سال‌هایی که اروپا جنگی خانه‌برانداز را پشت‌سر گذاشته و سراسر در بهت و حیرت فرو رفته بود. هاینریش بل در این داستان‌ها سرگذشت نظامیان و غیرنظامیان را روایت می‌کند که ناگهان خود را در دل وضعیتی یافتند که راه گریزی برای آن نبود. جنگ سرنوشت شومی بود که امیدها را در خود بلعید، اما بارقه‌های روشن نیز در میان داستان‌های این مجموعه سوسو می‌زنند.

سومین کتاب آگامبن، کودکی و تاریخ، عنوانی مرموز و درعین حال دقیق دارد. «کودکی» و «تاریخ»، به ترتیب، متناظر با مقولات استعلایی تجربه ی بشری اند: زبان و زمان. برنامه ی فلسفی ای که آگامبن در این کتاب و تا حدودی در کتاب بعدی اش، زبان و مرگ، پی می گیرد ــ برنامه ای که، به گفته ی خودش، در حکم ادامه ی پروژه ی فلسفه ی آینده ی بنیامین است ــ عبارت است از یافتن نقطه ی تلاقی میان مقولات زبانی و مقولات تاریخی و در واقع همان نقطه ای که در آثار بعدی فیلسوف، در پیکر مفهوم «توانش» صورت بندی می شود.

در مجلد حاضر طیفی گسترده از مباحث به همراه ترجمه انتقادی نوینی از استوانه کورش گردآوری شده است تا زمینه را برای ارزیابی جامع‌تر و شفاف‌تر تأثیر کورش بر زمانه او و دوران پیامدش فراهم آورد. از جمله به مقولاتی چون فرآیند پیچیده تلفیق فرهنگ ایلامی و پارسی، اسلاف میانرودانی لوح استوانه‌ای کورش و سیاست مدارای مذهبی او، هنر سلطنتی تلفیقی مختص کورش در پاسارگاد، آزادی تبعیدیان از بابل، اشارات کتاب مقدس به کورش، رجعت تبعیدیان از بابل به موطن، تصویر رفیع کورش در جهان یونانی-رومی پس از او، اعتصام به نام وی در نسب سازی‌های دوره هلنی (یونانی مآبی) و اشکانی، و سرانجام به محو گسترده و شگفت‌انگیز نام کورش در روایات پسین ساسانی و اسلامی پرداخته خواهد شد.

با شناخت بهتر تمدن ایلام و تلفیق آن با قومیت پارسی تا پیش از ظهور امپراتوری، ایده شاخه کورش یا “چیش پشی” هخامنشیان به عنوان شاخه‌ای تلفیقی از خاندان شاهی مقبولیت یافته است. کاوش‌های بیشتر در گل نبشته‌های ایلامی تخت جمشید، درک بهتر سنن فرهنگ ایلام را در پی داشت، کاربرد زبان ایلامی در امور دیوانی و تداوم استفاده از شمایل نگاری نوایلامی در نقش مهرهای دوره صدر هخامنشی را روشن کرد و به تقویت دیدگاه بالا انجامید.

کوکورو بیش از یک سده است که بر شاه‌نشین ادبیات مدرن ژاپن تکیه زده. ناتسومه سوسه‌کی بزرگ‌ترین نویسنده‌ی تاریخ ادبیات ژاپن و سرآمد خالقان ادبی دوره‌ی میجی است. ‌او که ژاپنی‌ها هر روز تصویرش را روی اسکناس‌های هزار ینی می‌بینند، تنهایی انسان معاصر را روایت می‌کند؛ قصه‌ی مردی که با خیانت به دوست صمیمی‌اش به معشوق می‌رسد، اما مرگ و عشق چنان پیوند می‌خورند که تنها بار گناهی روز‌افزون برای عاشق باقی می‌ماند.

روایتی از تنهایی روشنفکران ژاپن؛ معمای زندگی سنسی با نامه‌ای به‌جای‌مانده از او فاش خواهد ‌شد.

این رمان را پرفروش‌ترین اثر ادبی تاریخ ژاپن می‌دانند.

کتاب کوکوی خونین گلو دربردارنده زندگی نامه و سروده های شاعر ژاپنی، ماسائوکاشیکی، به انتخاب و ترجمه ع. پاشایی است که از سوی انتشارات اتفاق به چاپ رسیده است. شیکی، شاعر، مقاله نویس و منتقدی از یک خانواده ی سامورایی بود که هایکو و تان کا (از قالب های شعری ژاپنی) را احیا کرد؛ او با وجود عمر کوتاهش جایگاهی ادبی درخوری پیدا کرد و تاثیرات مثبتی بر ادبیات به جای گذاشت.

در یک شب طوفانی زمستان، در حالی که بدی آب و هوا باعث لغو همهٔ پروازها شده، دو غریبه به امید بازگشت به خانه، توافق می‌کنند که هواپیمایی شخصی را با هم اجاره کنند؛ آقای بن یک جراح بااستعداد است و از یک کنفرانس برمی‌گردد و خانم اشلی که برای مجله، می‌نویسد و در حال رساندن خود به مراسم ازدواج‌اش است. پس از حادثه‌ای که برای هواپیما رخ می‌دهد، این دو در شرایطی سخت قرار می‌گیرند و بی‌آن‌که امکانات چندانی داشته باشند، روزها در کوه سرگردان می‌شوند تا…
چارلز مارتین با قلم جادویی خود، ارتباط این دو را زیر ذره‌بین می‌برد و در خلال اتفاقات و امیدها و ناامیدی‌ها، تجربه‌ای بی‌نظیر را برای شخصیت‌ها و خواننده‌هایش به تصویر می‌کشد.