“کنستانتین کاوافی” شاعر و روزنامه نگار زاده ی مصر است که از پدر و مادری یونانی متولد شد. وی در سرودن به زبان های انگلیسی، فرانسوی و یونانی تبحر داشت و سبک شعری منحصر به فرد او، جایگاه ویژه ای را نه تنها در میان شعرای یونان بلکه در دنیای شعر غرب برایش به ارمغان آورد. هم اکنون اشعار وی در مدارس یونان و دانشگاه های سراسر جهان آموزش داده می شوند.
“کنستانتین کاوافی” بالغ بر صد و پنجاه شعر به رشته ی تحریر درآورده است که بسیاری از آنان ناتمام یا در حد طرح ابتدایی باقی ماندند. او در زمان زندگانی خود پیوسته از انتشار رسمی آثارش سر باز زد و ترجیح می داد که آن ها را در روزنامه های محلی و مجلات منتشر کند یا حتی خودش آن ها را چاپ کرده و در اختیار هر کس که مایل به خواندنشان می باشد قرار دهد. مهم ترین اشعار خلق شده به قلم “کنستانتین کاوافی” بعد از چهل سالگی او نگارش شدند و انتشار رسمی آنان بعد از مرگ او صورت گرفت.
اشعار “کنستانتین کاوافی” طور عمده مضامین تاریخی، شهوانی و فلسفی را در بر می گیرند. “صبح روان” مجموعه ای است از پنجاه و یک شعر منتخب از این شاعر برجسته که در میان اشعار تاریخی انتخاب شده در این مجموعه می توان به آثار پیش رو اشاره کرد: “شاه اسکندرانی”، “در سنه ی 200 ق.م”، “قیصرون”، “و بغان ترک آنتوان می گویند”، “از مکتب فیلسوف معروف”، “میریس”، “در یکی از شهرهای آسیای صغیر”، “در ماه عطیر”، “گور یاسیس”، “امیری از غرب لیبی”، “ستوهی ی پسر سلوکوس”.

آگاهی و برابری دو مسئله‌ی اساسی همه‌ی جنبش‌های چپ از ابتدا تاکنون بوده است و به همین دلیل زنان همواره در طول تاریخ جنبش‌های رهایی‌بخش چپ در دو سده‌ی اخیر، نقش کلیدی و اساسی داشته‌اند، چون دو مسئله‌ی آگاهی و برابری دو خواست اصلی همه‌ی جنبش‌های زنان نیز بوده است. سیر تاریخ بشر نشان می‌دهد که چه‌گونه همواره با جلوگیری از تحصیل زنان در علوم غیر دینی تلاش می‌شده است از خطر برابری‌خواهی و حضور زنان در عرصه‌های قدرت و تصمیم‌گیری جلوگیری شود. کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» بر همین مبنا شکل گرفته که چرا جوامع انسانی تاریخ‌شان تاریخ نابرابری در کلیت خودش و نابرابری در تقسیم دانش و آگاهی‌ میان زن و مرد است. زن‌ها که آگاه بودنشان در نزد این جوامع فقط دو منظر داشته: یا قدیس خوانده می‌شدند یا جادوگر. اولی معطوف به خدمت خدای مردسالار بود و دومی خادم شیطان خوانده می‌شد! «اشتفان بولمان» در کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» با نگاه به این گذشته، در لحظه‌ی حال ایستاده و رو به آینده دارد و نوید پیروزی جنبش‌های ترقی‌خواهی را می‌دهد که آگاهی را شرط لازم هر حرکتی می‌دانند. اینکه تاریخ زنان کتابخوان تاریخ پرفرازونشیبی‌ست و همواره زنانی که میل سیری‌ناپذیر به مطالعه و آگاهی داشته‌اند، از سوی جوامع مختلف تقبیح شده‌اند، با انگ جادوگری و بی‌ایمانی و بی‌عفتی! «زنان کتابخوان خطرناکند» اما بر خواست زنانی پافشاری کرده و تصویرشان می‌کند که جهان را با کتاب خواندن‌شان، خطرناک کرده‌اند؛ خطرناک برای دشمنان آزادی، برابری و آگاهی.

کتاب پیش رو با ارائه ی راه حل هایی کارآمد در پاسخ به سوالاتی که ممکن است در طول فرآیند بازاریابی به ذهن بسیاری از فروشندگان در شرایط مختلف خطور کرده باشد، مسیری روشن و واضح در این زمینه در اختیارتان قرار می دهد تا با حرکت در آن، آینده ای روشن برای زندگی و کسب و کارتان رقم بزنید.

رمان در مقام متعالی‌ترین فرم ادبی، توان عجیبی در حمل پیچیده‌ترین مفاهیم و گسترش آن‌ها در قالبی روایی‌ دارد. از روزی که دن کیشوت راهش را به سوی کشف و شهود و درعین‌حال بازگشت و مراجعت به سرمنشاء‌ها آغاز کرد، تا همین امروز، رمان بی‌وقفه بدیع‌ترین شکل‌ها را به خود گرفته است. کتاب «فهرس» نوشته‌ی «سنان آنطون» عراقی، یکی از رمان‌های سرتاسر بدعت و نوگرایی‌ست که زمان‌ها و مکان‌ها را چنان شگف‌انگیز به‌هم می‌آمیزد که هم در سرحدات مدرنیت است و هم به مثال اولین رمان در معنای فرم ادبی محبوب عصر جدید یعنی دن کیشوت سروانتس، رجعتی سرتاسری به گذشته است. فهرس داستان جوانی عراقی‌ست که وقتی آمریکا به کشورش حمله کرده، زندگی‌ شخصی و عمومی‌اش، از عشق تا کار و درس، همه متأثر از این واقعه‌اند. کتاب مدام درحال طرح پرسش است، آن‌هم پرسش‌هایی بنیادین که این پرسش‌ها برابر تک‌تک خوانندگان قرار می‌گیرند، آن هم در خط به خطش. رمان فهرس، رمان بازگشت است، بازگشت برای تغییر هرآنچه به ظاهر دیگر نیست و از وقوعش دیرزمانی گذشته؛ چیزی که باور کردنی نیست ولی قطعا منطقی‌ست!

بسیاری از شاهکارهای ادبیات جهان اولین بار در نیویورکر منتشر شدند. این مجموعه نیز شامل آثار قدیمی و جدیدی است که اولین بار در این نشریه (2017-2019) چاپ شده‌اند. معیار انتخاب آن‌ها مواردی مانند ایدهٔ داستانی خلاقانه، استفاده از تکنیک‌های مدرن و ارتباط با انسان امـــروزی بــوده اســت. در مـیــان آن‌ها نـــام‌های مشهـــوری ماننـــد اســکات فیتزجرالد، ایتالو کالوینو، جومپا لاهیری، هاروکی موراکامی و نام‌های کم‌تر شناخته‌شده‌ای دیده می‌شوند که آیندهٔ ادبیات داستانی جهان را ترسیم می‌کنند.
پس از هر داستان مقاله‌ای در قالب جستار یا گفتگو آمده است که دید عمیق‌تری به مخاطب برای خوانش داستان می‌دهد.

این کتاب مختصر ، یعنی « فلسفه فیزیک » فیزیکدانان را با مباحث اصلی فلسفی پیرامون ماهیت و ساختار مکان و زمان آشنا می کند ، و همچنین منبع ایده آلی برای فیزیکدانانی است که به مبانی مفهومی تئوری فضا-زمان علاقه مند هستند. مروری گسترده تاریخی تیم مودلین به بررسی گزارش های ارسطویی و نیوتنی درباره مکان و زمان می پردازد و نشان می دهد که چگونه برداشت های گالیله از نسبیت و فضا-زمان منجر به نظریه های نسبیت خاص و عمومی اینشتین شده است. مودلین در حالی که نسبیت عام را با اصطلاحات کیفی تر ارائه می دهد ، نسبیت خاص را با جزئیات کافی برای حل مشکلات فیزیکی مشخص توضیح می دهد.
« تیم مادلین » نویسنده این کتاب موضوعات اضافی شامل پارادوکس دوقلوها ، جنبه های فیزیکی انقباض لورنتس-فیتز جرالد ، ثابت بودن سرعت نور ، حرکت در زمان ، جهت زمان و موارد دیگر است.
غیر فیزیکدانان را با مبانی فلسفی نظریه فضا-زمان آشنا می کند
یک مرور کلی تاریخی از ارسطو گرفته تا انیشتین ارائه می دهد
با تأکید بر ساختار ذاتی فضا-زمان ، نسبیت خاص را از لحاظ هندسی توضیح می دهد
پارادوکس دوقلوها ، نسبیت گالیله ، سفر در زمان و موارد دیگر را پوشش می دهد
فقط به جبر مقدماتی و بدون دانش رسمی از فیزیک نیاز دارد.

کتاب وضع بشر، اثری فلسفی و تاریخی نوشته ی هانا آرنت است که نخستین بار در سال 1958 وارد بازار نشر شد. این کتاب، اثری فوق العاده بدیع با بینش هایی منحصر به فرد است که در طول چندین دهه، کاربردها و درستیِ توضیحاتش از دنیای پیرامون، فقط و فقط بیش از پیش شده است. هانا آرنت در پژوهش خود درباره ی وضعیت بشر مدرن، به انسان ها از منظر کارهایی که توان انجامش را دارند، می پردازد. مشکلاتی که آرنت در این کتاب به آن ها می پردازد، هنوز هم گریبانگیر جامعه ی انسانی هستند: کاهش استقلال انسان ها و آزادی های سیاسی، و تناقضی مبنی بر این که هر چه توانایی هایمان از طریق دستاوردهای فناورانه و انسان شناسانه افزایش می یابد، کمتر و کمتر می توانیم بر عواقب کارهایمان کنترل داشته باشیم. کتاب وضع بشر، اثری فوق العاده روشنگرانه و عمیق است که ذهن مخاطب را با دنیای جدیدی از تفکرات آشنا می سازد.

ترجمان هلدرلین باید زبان را به مفهوم مقدس کلمه درک کند. این هم از ویژگی های شاعرست که زبان بی حضور را با حضور می گرداند؛ همان طور که این زبان «حضور» یافت در لحظه یی که آدم اولی آبی ی آن بالا را که عادتش بود ببیند «آسمان» گفت و حالا، که «آسمان» می گوییم، حضور نمی یابد. هستندگی ی گوینده در صفت این حضور نشسته ست؛ صفتی که خود حضور را ممکن گردانده ست. اگر در، مثلا، الوار، زبان از پاکی ست که آهنگ برمی دارد، و آهنگ بی اندازه اش رسانای پاکی ی بی اندازه اش ست، اگر در، مثلا، بکت، زبان گرایشی به این می دارد که پاک تهی شود تا برسد به «هیچ چیز» ی که می تواند همه چیز باشد. در هلدرلین، به یک معنا و به نوعی، تقدس ست که زبان را امکان حضور می دهد؛ و امکانات – فارسیگونه – بی کران به هم پیوستگی و از هم گسستگی ی آلمانی ست که، زیر هاله ی غرابت آنچه به میانجی ی شاعر از یونانی ی دوردست می پذیرد، با ایجاد حریمی به هیبت و همینه دست نازدنی، ره نیافتنی، این تقدس را به عینیتی میاورد، یا- بهتر- به تجسدی: با آن تشدیدهای کیهانی در پیچش اندامها و برجستگی ی ماهیچه ها، پوزئیدونی انگار، تراشیده ی بادها و بارانها از تندان کوهپیکری سرانگیز بر دریا.

ما موافق نیستیم. از سوالات کوچک سلیقه ای گرفته تا سوالات بزرگ در مورد ماهیت وجود ، بحث های فکری بیشتر وقت ما را می گیرند. در کتاب فقط روزهایی که می نویسم ، منتقد ادبی محترم آرتور کریستال آنچه را که بیشتر مفسران نادیده می گیرند ، بررسی می کند: نقش خلق و خوی و سلیقه در شکل گیری عقاید زیبایی شناختی و عقیدتی. کریستال در مقاله های تحریک آمیز درباره خواندن و نوشتن ، در مورد رابطه بین زندگی و ادبیات ، دانش و یقین ، درباره خدا و مرگ و عدم تمایل تدریجی خود برای حضور در صحنه ادبیات می نویسد و نشان می دهد که نقطه نظرات مخالف بیشتر مبتنی بر تعصبات فطری است تا از فکر یا تحلیل .
کریستال که به هیچ نظریه و برنامه ی سیاسی نگاه نمی اندازد ، مظنونان معمول در جنگهای فرهنگی را از نقطه نظری مستقل و البته بی طرفانه بازجویی می کند. مقاله های او که به شکل واضحی شخصی و بی پرده و بی پروایانه نوشته شده اند، سوالات مهمی را مطرح می کند. چه چیزی باعث می شود فرهنگ یک چیز باشد و نه دیگری؟ چه چیزی باعث ایجاد ارزشهای زیبایی شناختی می شود؟ چه چیزی ما را به سمت مقایسه سوق می دهد؟ و چگونه تعصب بر یک نوع از شواهد بر خلاف دیگری به شکل و محتوای استدلال فکری ما کمک می کند؟

آنچه اینک تحت‌عنوان رجال فارس در واپسین دورهٔ قاجار ترجمه و ارائه می‌شود شرح حال ۳۶۱ نفر رجال فارس و پاره‌ای از دیگر مقاماتی است که در آن سال‌ها در فارس نقش‌آفرین بوده‌اند و هر یک بنا بر موقعیت سیاسی و محلّی خود به‌نوعی در تعامل یا تقابل با مقامات نظامی و سیاسی بریتانیا که در آن ایّام نفوذ و حضور چشمگیری در صفحات جنوبی ایران داشتند. در کنار شرح‌حال رجال مزبور و پاره‌ای از فهرست‌های مختلف مانند فهرستی از والیان فارس و حکّام بنادر یا مجموعه‌ای از شجره‌نامه‌های گوناگون، اشارات ضمنی و تلویحی به مجموعه‌ای از رخدادهای محلّی در این دوره نیز بر ارزش این مجموعه به‌عنوان یک مأخذ مهم تاریخی می‌افزاید.