آغاز جنگ های داخلی اسپانیا مصادف بود با اوج قدرت نازی (فاشیسم) در اروپا؛ و مخالفان که دنبال فرصت می گشتند، اسپانیا را مکان مناسبی برای اولین رویارویی با آن یافتند. درگیری های داخلی اسپانیا، به دنبال پیروزی جمهوری خواهان و تشکل فرانکیست ها و بین المللی شدن مسأله ی اسپانیا، شرایط لازم برای این امر را فراهم آورد. بریگادهای بین المللی به کمک جمهوری خواهان شتافتند و آلمان نازی با نیروی هوایی اش و ایتالیای فاشیست با گردان پیاده نظام به یاری فرانکیست ها آمدند.

در میان خیل روزنامه نگاران و گزرش گران آن دوره که هرکسی به ظن خود مطلبی می نوشت. ارنست همینگوی هم بود، با همان ژرف اندیشی همیشگی خود در ترسیم انسان ها و حوادث.

به هنگام جنگ های داخلی اسپانیا و در ۱۹۳۶ و ۱۹۳۹، ارنست همینگوی، به عنوان خبرنگار جنگی خبرگزاری NANA و هم چنین به عنوان مشاور کارگردان صحنه های جنگ فیلمی مستند به نام خاک اسپانیا که یوریس ایونس سرگرم ساخت آن بود، چهاربار به اسپانیا سفر کرد و ماه هایی در این سرزمین گذراند. داستان های جنگ اسپانیا و یک نمایش نامه به نام ستون پنجم اولین ثمره ی ادبی این تجربه ی شخصی او در جبهه های مختلف اسپانیاست که در هتل فلوریدا، اقامتگاه وی در مادرید، نوشته شده است. همینگوی در این داستان ها از وضعیت غریبی روایت می کند که در عین واقعی بودن، غیرواقعی به نظر می رسد.

«کمونیسم» کتابی‌ست برای پایان دادن به بسیاری از توهمات، دروغ‌ها و فریب‌هایی که سال‌هاست به خورد همه داده‌اند تا به همگان بقبولانند که منفعت‌طلبی، خودخواهی، تجاوز به حقوق دیگران، تخریب محیط زیست، اهمیت ندادن به سرنوشت جامعه، زمین و همه‌چیز، پا گذاشتن روی سر دیگران و له کردنشان به خاطر منافع شخصی و درکل همه‌ی رذایل بشری، بخشی از واقعیت همه‌ی انسان‌هاست که نه فقط باید بپذیریدشان بلکه آن را با حمایت نظام سرمایه‌داری عملیاتی کنید! بینی آدامچاک در کمونیسم نکته‌های دیگری را هم گوشزد می‌کند که فهم آن‌ها نیز ضروری‌ست: افسانه‌پردازی‌ها و دروغ‌ها پیرامون حرف‌ها و نوشته‌های مارکس از سوی رسانه‌های تک‌صدایی نظام سرمایه‌داری جهانی که هیچ‌وقت نگفته‌اند مارکس و پس‌ازآن انگلس، در تعریف «دیکتاتوری پرولتاریا» نوشته‌اند که مقصودشان «دولت جمهوری دموکراتیک» است و نه حکومت دیکتاتوری فردی و حزبی! با خواندن این کتاب به تعریف درست و روشنی از کمونیسم و سرمایه‌داری می‌رسید و درنهایت همه‌ی آن‌چه ناممکن فرض شده‌اند را ممکن می‌دانید! همان‌طور که بشر در طول تاریخش فکر نمی‌کرد یک نظامی به نام سرمایه‌داری جهان را در دست بگیرد و در حدود دویست سال، چند میلیون سال زمین را به نابود شدن نزدیک کند، ولی به هر روی چنین سیستم نابودگر روی زمین بر سر کار آمد و شد آنچه نباید می‌شد! به همین ترتیب می‌توان این توهم را که نمی‌توان جهانی بهتر، سالم‌تر و اخلاقی‌تر، عاری از فقر و کشتار و نابودی داشت را کناری گذاشت و برای ساختن جهانی بهتر رویاهای زیبا و عملی در سر پروراند. کتاب «کمونیسم: داستانی کوتاه درباره‌ی این‌‌که چگونه همه‌چیز می‌تواند متفاوت باشد» یکی از بهترین‌هاست برای شناخت جهانی که صاحبان قدرت و ثروت برای‌مان ساخته‌اند و با دروغ‌ها و فریب‌های‌شان کمونیسم را به هیولایی تبدیل کرده‌اند که باید از آن ترسید، درحالی‌که کمونیسم فقط می‌خواهد بگوید که «ای مردم، دارید بد زندگی می‌کنید!»، به زندگی خوب فکر کنید و به امکان تغییر و برای رسیدن به آن دست به کار شوید.

کتاب کوکوی خونین گلو دربردارنده زندگی نامه و سروده های شاعر ژاپنی، ماسائوکاشیکی، به انتخاب و ترجمه ع. پاشایی است که از سوی انتشارات اتفاق به چاپ رسیده است. شیکی، شاعر، مقاله نویس و منتقدی از یک خانواده ی سامورایی بود که هایکو و تان کا (از قالب های شعری ژاپنی) را احیا کرد؛ او با وجود عمر کوتاهش جایگاهی ادبی درخوری پیدا کرد و تاثیرات مثبتی بر ادبیات به جای گذاشت.

کتاب دربارۀ آئین میترا و مهرپرستی است و چگونگی شکل‌گیری آن در ایران باستان و غرب را بررسی می‌کند.

کتاب حاضر با تبیین جایگاه هند به عنوان قدرتی جهانی در قرن بیست و یکم، آن را ناشی از قدرت هوشمند این کشور می داند؛ زیرا علاوه بر اینکه به عنوان یکی از قطب های مهم اقتصادی به شما می رود، ظرفیت تغییر دادن تعادل جهانی “قدرت” را نیز داراست. اثر پیش رو با تمرکز بر جنبه های مفهومی و نظری، اسطوره و واقعیت ظهور هند به عنوان یک قدرت جهانی را مورد واکاوی قرار می دهد.

بی‌جهت نیست که هگل در پی‌ریزی فلسفه‌ی تاریخ‌اش مدام به نمایشنامه‌های شاعران و تراژدی‌نویسان یونان باستان رجوع می‌کرد. نمایشنامه‌های سوفوکل، اوریپید، آیسخلوس و … علاوه بر عظمت هنری و سبک‌پردازی‌های بی‌نظیرشان، همواره به مثال نظریه‌هایی سترگ در باب فلسفه، الهیات، سیاست، جامعه‌شناسی و … بحث و نظر فراوانی برمی‌انگیزند. کتاب «زنان فریادخواه» اثر تراژدی‌نویس بزرگ یونانی، اوریپید، روایت زنانی‌ست که به خونخواهی و دادخواهی آمده‌اند تا صدای‌شان را به گوش مردم بی‌خبر و حیران و حاکمان جبار برسانند. فرزندان این زنان که همگی از فرماندهان و سربازان سپاه آرگوس بوده‌اند، در حمله به شهر تبای کشته شده‌ و مردمان تبای اجساد آن‌ها را روی زمین رها کرده و به خاک نسپرده‌اند، عملی که خلاف سنت‌های الهی و اخلاقی‌ست. زنان فریادخواه از همین رو به آتن رو کرده‌اند تا قانون‌مداری و مردم‌سالاری آتن و آتنیان به دادشان برسد. اوریپید در این نمایشنامه به شکل عجیب و یگانه‌ای در نیمه‌ی هزاره‌ی پیش از میلاد، 25 سده پیش ازآن‌که چنین صدایی در اذهان مردم جهان وجود داشته باشد، با در صدر قرار دادن زنان در یک جنبش اعتراضی، ایده‌هایی را در جامعه‌شناسی و فلسفه‌ی سیاسی مطرح می‌کند که به طور شگفت‌انگیزی با مسائل مدرنیته هم‌خوانی دارند. نمایشنامه‌ی زنان فریادخواه در منتهای یک اثر هنری درجه یک، می‌تواند منبعی پیرامون مسائل حقوقی زنان، دموکراسی، حق اعتراض و الزامات قانونی مربوط به عقاید و ادیان و … باشد و همین‌ها الزام خواندنش را برای ما بیشر و بیشتر می‌کند.