«دراماتورژی یا بازنگری و بازنویسیِ نمایش‌نامه‌ها برای کارگردانی در زمان و مکانی خاص دست‌آورد بزرگ تئاتر قرن بیستم است. قرنی که در تاریخ تئاتر جهان به‌حق به قرن کارگردان‌ها موسوم است. حضور و ظهور کارگردان‌های بزرگ که آثار درخشان و غبارگرفته‌ی کلاسیک و نئوکلاسیک را با دراماتورژی بی‌بدیلی به نمایش‌نامه‌هایی برای همه‌ی اعصار بدل کردند، دیدگاهی پویا و متکثر را به تئاتر هدیه دادند که امروزه می‌توانیم هر اثر نمایشی را به گفتمانی معاصر پیوند دهیم.
سه روایت من از این سه نمایش‌نامه آزمونی است برای دست‌یابی به زبان اجرایی مناسب‌تر بر صحنه‌ی تئاتر. نمی‌دانم تا چه اندازه در آن موفق بوده‌ام، اما دوست داشتم آن را با شما به اشتراک بگذارم.»

ارسکین کالدول (1903-1987) را در ایران بیشتر با قصه های بابام می شناسیم. این نویسنده ی مشهور و پرکار آمریکایی در آثارش به مسائل اجتماعی، فقر و نژادپرستی در ایالت های جنوبی آمریکا می پرداخت. جاده ی تنباکو از مهم ترین آثار اوست که در قالب فیلم و به ویژه نمایش نیز مخاطبان بسیاری داشته است.
این رمان کلاسیک در دوره ی «رکود بزرگ» در آمریکای دهه ی 1930 می گذرد و با روایتی واقع گرا و سرراست، و طنزی ظریف، زندگی بحران زده ی کشاورزان و اجاره داران ایالت جورجیا را به تصویر می کشد که رشد کارخانه ها و صنعتی شدن بی رویه زیست شان را مختل، و پایه های اخلاق و معنویت شان را سست کرده است…
او و ایدا هفده بچه درست کرده بودند. پنج تاشان مرده بودند و دوازده تاشان هرکدام در گوشه ای زندگی می کردند. فقط اِلى می و دود هنوز در خانه مانده بودند. پرل سه کیلومتر دورتر زندگی می کرد ولی هیچ وقت نمی آمد سری به جیتر و ایدا بزند و آنها هم به سراغ او نمی رفتند. بچه های مرده را در بخش های مختلف مزرعه خاک کرده بودند. بعد از مرگ آنها مزرعه را بارها شخم زده بودند و چون هیچ علامتی روی قبر آنها نبود، کسی، اگر هم می خواست، نمی دانست کجا دنبالشان بگردد.

کتاب شدنی نشدنی شامل دو نمایشنامه است که هرکدام سعی دارند چگونه اندیشیدن را به کودکان بیاموزند. برای فرشید قلی پور، به عنوان نویسنده، این مهم است که بچه‌ها یاد بگیرند از چه زاویه‌ای به خواسته‌های خود بنگرند و چه مسیرهایی را برگزینند تا آن‌ها را به هدفشان برساند. در حقیقت او معتقد است داشتن هدف و آرزو برای همهٔ انسان‌ها امری ذاتی و طبیعی است که هر فرد، با توجه به شرایط زیستی خود، می‌کوشد تا در مسیر موفقیت و دستیابی به خواسته‌هایش باشد، پس چه بهتر که این سیاق اندیشه‌ورزی را از کودکی بیاموزد. بر این اساس، تلاش نگارنده مبتنی بر تقویت خودباوری توسط خودِ بچه‌هاست و اینکه بیاموزند برای موفق بودن و پیشرفت در کارهایشان، همواره باید به دنبال راه‌های درست و شیوه‌های مبتنی بر اندیشه باشند. بنابراین، می‌توان کتاب شدنی نشدنی او را تماماً ذیل همین هدف قرار داد.

در نمایشنامهٔ اول، افسانه‌ی شهر عددها، مسیر قصه به سویی می‌رود تا بچه‌ها آگاهی بیشتری نسبت به پیرامون خود بیابند و با چشمانی باز و تمرکزی بالا با رویدادهایی که در مسیر زندگی‌شان رخ می‌دهد روبه‌رو شوند. همچنین در نمایشنامهٔ دوم، آرزوهای مورچگانه، قصه به دنبال برآورده‌شدن آرزویی است که شاید در برخورد ابتدایی جنبهٔ بروز و اجرایی نداشته باشد. اما با کمی درنگ و اندیشه و نیز قرارگرفتن در مسیر و موقعیتی به‌هنگام، می‌شود به تحققش امیدوار بود.

رمان دفترچه‌های کتاب‌فروش که جایزه‌ی بوکر عربی را برای جلال برجس، نویسنده‌ی موفق اردنی به ارمغان آورد، داستان کتاب‌فروش منزوی فرهیخته‌ای است که در پی از دست دادن خانه و خانواده‌ اش و به دنبال اتفاق عجیبی که برایش رخ می‌دهد، به فکر خودکشی می‌افتد اما دیدار با زنی اسرارآمیز باعث می‌شود از این کار منصرف شود. در پی آن گرفتار عشقی می‌شود که هم او را به زندگی برمی‌گرداند و هم رشته‌ای بر گردنش می‌افکند…

به‌یکباره همه‌چیز برایم معنای جدیدی پیدا کرد و واضح‌تر شد. عشق عجب معجزه‌گری است! به بدنی که بدون هیچ افسوسی به سمت پایان می‌رفت، زندگی بخشیده بود. فكر كردم آیا مرا به یاد خواهد آورد؟ آن مرد سرخورده‌ای را که مانند پرنده‌ی بی‌پروبالی در ساحل دریا ایستاده بود و به آخرین صحنه‌ای فکر می‌کرد که چشمانش قبل از رفتن به عدم، ثبت می‌کرد. مردی که ناگهان بدون هیچ‌گونه اشاره و نشانه‌ی زندگی،‌ عاشق می‌شود و به روباه مرگ پشت پا می‌زند و با اشتیاق نابینایی که نوری دیده باشد، به دنبال آن زن می‌گردد تا او را پیدا کند.

می دانی ورنر همه میگویند من شجاع هستم وقتی که بینایی ام را از دست دادم همه گفتند شجاع هستم وقتی پدرم رفت همه گفتند شجاع هستم اما این شجاعت نیست چون من چاره ی دیگری ندارم من از جایم بلند میشوم و زندگی را ادامه میدهم مگر تو همین کار را نمیکنی؟مگر تمام مردم این کار را نمیکنند؟و ورنر آرام میگوید سالها بود که این جرعت را نداشتم اما شاید امروز این کار را در برابر چشمان خودم انجام دادم