… این کتاب چنان درگیر کننده و خواندنی است که سخت است آن‌ را به زمین گذاشت. نوشته ای روان با دانشی ژرف و ناخشنودی از رفتاری که در همه دوره های تاریخ با زنان شده است… «و سرانجام، زنان» دادنامه‌ای است که به همه زنان یادآور می‌شود قوی و کوشا باشند.
مریدس ف اسمال(Meredith Small )
استاد انسان شناسی دانشگاه کورنل

هر برگ این کتاب را که می‌خواندم برایم چالشی بود. در مواردی که مخالف بودم مرا سخت به‌فکر فرو می‌برد. آنجا که موافق بودم مدارک و نمونه‌های سودمند بسیاری می‌یافتم. همان چیزی که از یک کتاب خوب انتظار است: تاثیرگذار، گفتمانی علمی ، چالش برانگیز وپویا.
شری تورکل (Sherry Turkle)
استاد علوم اجتماعی دانشگاه ام.ای.تی

«کونر» برای رسیدن به جامعه‌ای کوشش می‌کند که در آن زنان حق برابر برای گفتار و شنیده شدن داشته باشند. در چنین جامعه‌ای است که یک آینده آزاد، دمکراتیک و مردمی دست یافتنی است.
جوانا اسکتسJuana Scots))
واشنگتن پست

ای درخور اوج! آواز تو در کوه سحر، و گیاهی به نماز.
غمها را گل کردم، پل زدم از خودم تا صخرۀ دوست.
من هستم، و سفالینۀ تاریکی، و تراویدن راز ازلی.
سر بر سنگ، و هوایی که خنک، و چناری که به فکر،
و روانی که پر از ریزش دوست.

وعده‌هایی که برنامه‌های شوک‌درمانی به مردم اتحاد جماهیر شوروی می‌داد، در اصل مانند شوخی مرگبار بود. سازمان صندوق بین‌المللی پول در سال ۱۹۹۲، پیش‌بینی کرد که اجرای سیستم سرمایه‌داری در کشور پس از مدت بسیار کوتاهی به رفاه عظیمی برای جامعه روس ختم می‌شود که کشور هیچ‌گاه مشابه آن را به خود ندیده است؛ اما درعوض، این برنامه‌ها فقط بدبختی طبقه کارگر و همچنین صعود بخش بسیار کوچک تازه ثروتمندشده در جامعه را که دستیابی به سرمایه‌های بین‌المللی برایشان آسان‌تر گردید، در بر داشت؛ ازهمین‌رو، آنچنان نابرابری و عدم تساوی در بین اقشار مختلف جامعه افزایش یافت که ملت روسیه حتی در تاریک‌ترین دوران تزارهای روسیه هم به خود ندیده بود… اما این را که دولت آمریکا و صندوق بین‌المللی پول تا چه حد به دموکراتیزه‌کردن کشور علاقه داشتند، می‌توان در سال ۱۹۹۳ مشاهده نمود؛ هنگامی که یلتسین قصد داشت پس از مدت کوتاهی قانون اساسی پیشنهادی خود را به اجرا درآورد.

پس از اینکه طرح پیشنهادی وی ازسوی پارلمان رد شد، یلتسین به‌وسیله تانک ساختمان پارلمان را به آتش بست. مطابق گزارشات دولت در حمام خونی که بر اثر این تهاجم به‌راه افتاد، ۱۸۷ نفر کشته و ۴۳۷ نفر زخمی شدند. درپی آن، مجمع گروه ۷، اعطای وام ۴۳٫۴میلیارد دلاری را که درنظر داشت، به هیچ عنوان لغو نکرد. همچنین صندوق بین‌المللی پول هم درمقابل عمل جنایت‌‎آمیز یلتسین بی‌تفاوتی از خود نشان داد. وام 3میلیارد دلاری «تغییر سیستم» ازسوی صندوق بین‌المللی پول به یلتسین کمک کرد تا به جایگاه خود به‌عنوان رئیس‌جمهور استحکام بخشد و بدین ترتیب، موقعیت دیکتاتوری که با خشونت و زور قانون اساسی را نادیده گرفته بود، تضمین گشت.

«شروع کردم به نوشتن داستان وحشی. تندتند و بدخط می‌نوشتم و صفحه‌ها در دفترم شکل داستان به خود می‌گرفتند، هرچند خطم خرچنگ‌قورباغه‌ای بود و نقاشی‌هایم هم درهم‌وبرهم. شاید همه‌ی این‌ها فقط گندزدن به دفتر بود؛ اما گندی بود که برای من معنی داشت، گندی که روی صفحه و در ذهن من مثل دنیای واقعی روشن و واضح بود…»

همواره این کلمات هستند که در شکستن سد دنیوی و فانی به من یاری می‌‌رسانند. چیزی در روح شعر، یعنی کاملاً شکل و نغمه‌ی دقیقش، مرا موظف می‌‌کند که آن را در قالب کلمات درآورم. چنین فعالیتی راهی است برای رهایی از خیال واهی زمان. شعر سرعت زمان را کاهش می‌‌دهد، آن را نگه می‌‌دارد و ما را از دستش رها می‌‌سازد؛ چه شعرگونگی کلمات در ادبیات باشد، چه شعرگونگی آواهای موسیقی.

با اینکه دیگر سیب فاصله ی میانمان نبود، باز هم نتوانست و من توانستم. سیب را گاز زدم و طعم غریبش را به جان حافظه سپردم. دستش را پشت سرم برد و سیب از جایی میان لذت رها شد. بگذار بعدها داستان سرایی کنند که حوا آدم را وسوسه کرد. چه باک؟
میان طنین غریب نفس هایمان سرش را عقب کشید اما رهایم نکرد. گندم زار نگاهش غروبی خونین داشت. سرخ سرخ تنش دیگر سرد نبود. صورتش بی رنگ نبود. انگار از فوران احساسش درمانده بود.
– بالهام رو خیلی وقته گرفتی یاس بین زمین و آسمون معلق موندم. جهنمیم نکن.
صدایش هم خش داشت، هم می لرزید. دلم زیر و رو شد.
سرم را کمی عقب بردم. آغوش من جهنم بود؟
– جهنم؟ چیزی که بهت دادم خود بهشته بالهای غرورت رو سوزوندم. بهشتی شدی.