“نظریه همه چیز” بر اساس سخنرانی های ارائه شده در دانشگاه کمبریج، توسط پروفسور هاوکینگ در مورد “تاریخ ایده ها در مورد جهان” و همچنین مهمترین نظریه های علمی روز در مورد زمان ، مکان و کیهان به انتشار رسیده است. ” نظریه همه چیز” پیچیده ترین تئوری ها را از گذشته و حال فیزیک با زبانی ساده ارائه می دهد. “نظریه همه چیز” خوانندگان را در تاریخ غنی تفکر علمی و پیچیدگی های جهانی که در آن زندگی می کنیم، غرق می کند.

استیون هاوکینگ یکی از بزرگ ترین متفکران جهان و فیزیک دان نظری برجسته و بی مانندی است که پژوهش هایش موجب ترسیم دوباره مدل های کیهانی شده است.او در این کتاب هفت گفتار ارائه داده است که همه چیز را از «مهبانگ» (انفجار بزرگ) تا «سیاه چاله ها» و نظریه ریسمان در برمی گیرد. هاوکینگ سخن خود را با تاریخچه ای از اندیشه ها و انگاره ها درباره جهان آغاز می کند که از باور ارسطو به گرد بودن زمین تا کشف هابل در دو هزار و سیصد سال بعد درباره جهان در حال گسترش را در بر می گیرد. او به یاری داده های فیزیک جدید به بحث درباره نظریه هایی چون «آغاز جهان»، ماهیت سیاه چاله ها، و مقوله فضا زمان می پردازد و سرانجام پرسش هایی را مطرح می کند که فیزیک جدید هنوز پاسخی به آنها نداده است. هاوکینگ به عنوان یک دانشمند برجسته و نیز آسان کننده مطالب علمی برای مخاطبان عام، معقتد است پیشرفت هایی که در فیزیک نظری صورت گرفته باید نه فقط برای تعداد اندکی دانشمند، بلکه برای توده مردم قابل فهم شود. وی در این کتاب ما را به سفر اکتشافی شگفت انگیزی در کیهان می برد. این کتاب متعلق به کسانی است که زمانی به آسمان شب چشم دوخته اند و در شگفت آمده اند که در فراسوی آن چه چیزهایی وجود دارد و چگونه به وجود آمده است. با توجه به نادر بودن سیاهچاله های آغازین، این احتمال وجود ندارد که یکی از آنها به قدر کافی به ما نزدیک باشد که بتوانیم خود آن را مشاهده کنیم. اما از آنجا که گرانش موجب می شود سیاهچاله های آغازین به سوی هر ماده ای کشیده شوند، وجود آنها در کهکشان ها باید امری بسیار عادی باشد. اگر این عادی بودن را یک میلیون بار افزایش دهیم، باز نزدیک ترین سیاهچاله به ما احتمالا حدود ۶ هزار میلیون کیلومتر، به اندازه فاصله پلوتون تا خورشید، با ما فاصله دارد. در این فاصله شناسایی سیاهچاله ای، حتی اگر به طور مستمر ۱۰ هزار مگاوات انرژی گسیل کند، هنوز بسیار مشکل است. برای مشاهده یک سیاهچاله آغازین، باید چند کوانتوم از پرتو گامای گسیل شده در یک مسیر مشخص را در مدت زمان مناسبی، مثلا یک هفته شناسایی کرد. در غیر این صورت، این پرتوها به سهولت به صورت بخشی از پرتوهای زمینه درخواهند آمد. ولی «اصل کوانتوم پلانک» به ما می گوید که هر پرتو گاما دارای انرژی بسیار زیادی است، زیرا پرتوهای گاما دارای بسامد (فرکانس) بسیار بالایی هستند…

سوار ماشینم شدم و درها رو قفل کردم. این منطقه خیلی امن نبود و این ساعت حسابی خلوت و خطرناک می‌شد. راه افتادم؛ حداقل از اوج ترافیک گذشته بود و زودتر به خونه می‌رسیدم.
در دو سال گذشته هیچ‌وقت زودتر از ساعت 7 عصر خونه نبودم و باورم نمی‌شد حالا بعد از دو سال کدنویسی و تلاش شبانه‌روزیم، داشت جواب می‌داد. یه شبکۀ کامل درست کرده بودم که نوسان انرژیِ هرجای شهر رو می‌تونست ردیابی کنه. از نظر خودم شاهکار بود؛ اما فردا باید کارهای دو ماه گذشته‌ام رو به رییسم گزارش می‌دادم. فردا روز مهمی بود و من دستم‌ پر بود. این انرژی‌های مشکوک، بالاخره داشت شناسایی می‌شد!
پشت اولین چراغ قرمز ایستادم.
به‌ ساختمون روبه‌رو نگاه کردم، اون‌جا قبلاً چند بار نوسان انرژی داشتیم.
درست بالای اون قسمت ساختمون…
هنوز نگاهم به نقطۀ مورد نظر نرسیده بود که خشک شدم…
چیزی شبیه به یه خفاش غول‌پیکر از اون نقطه پرید…

حجم روزافزون دانش تولید شده در رشته روان شناسی صنعتی و سازمانی باعث شده است تا این رشته به دو شاخه مجزا تقسیم و شاخه مستقلی با عنوان روان شناسی سازمانی به وجود آید. در روان شناسی سازمانی به بررسی و تولید دانش لازم برای فهم و درک هر چه بهتر سازه ها و فرایندهای سازمانی به منظور افزایش عملکرد کارکنان و سودمندی سازمان می پردازند.

امروزه روان شناسی سازمانی در کنار روان شناسی صنعتی نقش بسیار مهمی در کمک به سازمان ها برای افزایش کارایی و اثربخشی کارکنان دارد. اگرچه روان شناسی صنعتی نقش مهمی در گزینش و آموزش کارکنان دارد، با این حال بدون در نظر گرفتن موضوعات مطرح در روان شناسی سازمانی از جمله رهبری، روان شناسی بهداشت حرفه ای، شیوه های اجتماعی سازی، تیم ها و گروه ها، عملکرد شغلی، فرهنگ سازمانی و بالندگی سازمانی، امکان ایجاد شرایط مناسب برای کارکنان فراهم نمی شود.

جِکس و بریت نویسندگان کتاب «روان شناسی سازمانی» از یک طرف با طرح آموزش مهارت های مناسب به کارکنان از جمله مهارت های برقراری ارتباط اثربخش، شیوه های حل تعارض و نیز مدیریت فشار، آن ها را برای کار اثربخش آماده می کند و از طرف دیگر با ارائه ی پیشنهادهای حاصل از علوم رفتاری به ویژه روان شناسی، مانند ایجاد تغییرات مناسب در فرهنگ سازمانی، شرایط رهبری، تیم ها و گروه ها سعی در فراهم آوردن محیط سازمانی مناسب برای کارکنان دارند تا بتوانند از حداکثر توانمندی های خود برای پیشبرد اهداف سازمانی بهره جویند.

پس از جنگ ویرانگر کره “کیم وو چونگ” با دستان خالی یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های دنیا را تاسیس کرد. رئیس و موسس شرکت دوو انگیزه و قدرت تخیل را از عوامل پیشرفت و رشد بازارهای آسیایی می‌داند. او با قبول مسئولیت شرکت هایی که با مشکل مواجه هستند و احیای آنها سود سرشاری را عاید خود و کشورش می‌کند.
“کیم” بزرگ‌ترین سرمایه‌گزار جهان حتی در بازارهایی مانند ایران که در تحریم به سر می‌برد نیز تجارت می‌کند و این انگیزه بسیار بالای اوست که توانسته 22 شرکت بزرگ را با گستره وسیعی از کتاب ها تاسیس کند که برخی از آنها شامل صنایع سنگین و الکترونیکی، ساخت پیانو و هتل است. کیم شش ماه ازسال را در سفرهای خارج از کشور به سر می‌برد و برای پیدا کردن موقعیت‌های تجاری به اکثر کشورهای جهان سر می‌زند. به عنوان مثال شرکت او درحال حاضر با کشتی به جمهوری چک خودرو صادر می‌کند، در ایرلند ویدئو تولید می‌کند و در سیلیکون ولی در کالیفرنیا مدیریت بخش طراحی ریزتراشه‌های رایانه را برعهده دارد.
شرکت دوو ممکن است در بخش لوازم خانگی در امریکا هنوز جایی برای خود پیدا نکرده باشد اما دیگر کتاب ها این شرکت نظیر پونتیاک لومان لیفت تراک‌های کاترپیلار و قطعات مختلف هواپیماهای بوئینگ و نیز قطعات رایانه‌ای بازار امریکا را احاطه کرده است.
کتاب حاضر مجموعه‌ای از یادداشت‌های کوتاه کیم خطاب به مردم کشورش است. این کتاب به دلیل پیام‌های جهانی‌اش یکی از موفق‌ترین و پرفروش‌ترین کتاب‌های جهان لقب گرفت. کتاب از چهار قسمت کلی شامل رویاپردازی، مدیریت، رشد کردن و رهبری تشکیل شده است که خواننده را در 52 فصل با شیوه ایده‌پردازی، خلاقیت‌ورزی، تصمیم‌گیری، مدیریت، تاثیرگذاری، بازاریابی، سود کردن، بهره‌گیری از موقعیت‌ها و هر آنچه به تجربیات موفق آقای کیم وو چونگ انجامیده آشنا می‌کند.

یوجین اونیل با گوریل پشمالو، آنا کریستی، و نخستین آدم یک «سه‌گانه» به سبک و سیاق تراژدی‌های یونان باستان می‌سازد تا بگوید در قرن بیست تراژدی با شکل و درون‌مایه‌های رایج در تراژدی‌های یونان همچنان شدنی است. از این حیث، می‌توان او را، همانند استادش، ایبسن، سرگرم تجربیات نوین در ادبیات نمایشی و تئاتر دانست. اما آنچه گوریل پشمالو را از دو اثر دیگر او متمایز می‌کند، برجستگی سبک اکسپرسیونیستی آن است.

نمایشنامۀ گوریل پشمالو در سال 1922 روی صحنه رفت. نمایشنامه تصویری هولناک از یک زندگی شوم و ترسناک بود و سیلی سختی بود بر چهرۀ سنت‌بارگان، چه در جامعه و جه در کار تئاتر. با این حال انبوهی از همین مردم به تماشای این نمایشنامه می‌نشستند و در حالی که به طرز استعاری و کنایه‌آمیزی از نمایشنامه سیلی می‌خوردند، مشتاقانه آن را ستایش می‌کردند.آنچه برای تماشاگر جالب بود معنای نهفته در این ضربه بود. خود اونیل می‌گوید: «جمعیت در تئاتر می‌نشست و به حرف‌های کاملا مغایر با افکار و عادات زندگی روزمره‌اش گوش می‌داد؛ با این‌حال آنچه را که می‌دید و می‌شنید می‌ستود.»

دنی لافریر در کتاب معمای بازگشت، داستان نویسنده‌ای تبعیدی را نوشته است که بعد از شنیدن خبر درگذشت پدرش به وطنش برمی‌گردد. پدرش هم عمرش را در تبعید به سر برده است. دنی لافریر در این کتاب به خوبی موفق شده تا روایت شعرگونه را با داستانش بیامیزد و نتیجه، اثری جذاب است که زندگی سخت و فشارهای تبعید را ترسیم کرده است. مردمی که بدون هیچ امید و امیدواری در غم و اندوه و بدبختی غرق شده‌اند و دلیلشان هم شاید عشق به وطنشان باشد. همان چیزی که آنان را تبعید کرده است.

این کتاب در سال ۲۰۰۹ به عنوان بهترین رمان سال در رده‌بندی بهترین کتاب‌های سال مجله کتاب شناخته شد و در دسته‌بندی  بهترین کتاب‌های مجله خواندن هم عنوان بهترین رمان فرانسه‌زبان را از آن خود کرد. در سال ۲۰۱۴ نیز موفق شد تا جایزه بین‌المللی ادبیات توسط خانه فرهنگ دنیا برلین را با خود به خانه ببرد.

آلن بدیو در سی متن مختلف که از اواخر دهه ی 1950 تا امروز را در بر می گیرند، از رابطه ی خویش با «هنر هفتم» نوشته است. این متون سیری فراخ دامن از سینمای هنری پنجاه سال اخیر در دسترس قرار می دهند، از فیلمسازان مدرنیته (مورنائو، برسون، اولیویرا، تاتی، گودار) تا شماری فیلم های معاصر امریکایی (ماتریکس، ماگنولیا، دنیای بی عیب ونقص)، در کنار چند تجربه ی نادر (گی دوبور، سینمای 68، فیلم های مبارز گروپ فودر و غیره) و مقاله های تحلیلی درباره ی مشخصه های فیلم کمدی فرانسوی، فیلمسازان «مدرنیته ی دوم»، سینمای سوئیس به مثابه مظهر «بیطرفی سینمایی»، در باب «دیالکتیک حکایت»، فیلم به مثابه «ماشین فلسفی»، سینما به مثابه «مظهر دموکراسی» و بحث های موشکافانه درباره ی بسیاری فیلم ها و فیلمسازان برجسته ی دیگر، از جمله میزوگوچی، اوزو، روسلینی، ویسکونتی، هیچکاک، هاکس، آنتونی مان و عباس کیارستمی.