هشام مطر نویسنده اهل لیبی است كه در سال ١٩٧٠ در نیویورك سیتی متولد شد. پدر او در آنجا در سازمان ملل كار می كرد و البته در همان دوران كودكی، هشام مطر به همراه خانواده اش به لیبی برگشت. اما به دلیل وضعیت سیاسی حاكم بر لیبی در دوران حكومت قذافی، خانواده هشام مطر مجبور به ترك كشور شدند و او نیز به همراه خانواده اش مدتی در قاهره زندگی كرد و سپس به لندن رفت. هشام مطر در لندن بود كه پدرش كه از مخالفان سیاسی به شمار می رفت در قاهره ربوده شد و بعد هم معلوم نشد چه بر سر او آمده است. مطر در سال دوهزار رمان «در كشور مردان» را نوشت كه اگرچه اولین رمان او به شمار می رفت اما با استقبال زیادی روبه رو شد.

«روایت بازگشت» رمانی است كه در سال ٢٠١٦ نوشته شد و به بازگشت هشام مطر به وطنش مربوط است، بازگشتی به امید یافتن نشانه ای از پدر مفقودالاثرش. «پدران،پسران و سرزمینی که آنها را از هم جدا می‌کرد»، عنوان فرعی «روایت بازگشت» است. این رمان روایتی است درباره سیاست، تاریخ و همچنین هنر كه در آن به سرگذشت ملتی پرداخته شده كه تغییرات و بحران های زیادی را پشت سر گذاشته اند و همواره با خشونت ناشی از اعمال قدرت مواجه بوده اند. در پشت جلد كتاب، بخشی از معرفی نیویورك تایمز از این كتاب آمده كه در آن می خوانیم: «كتاب  روایت بازگشت، از سویی یك داستان معمایی مهیج است درباره نویسنده ای كه می خواهد از سرنوشت پدرش كه سال هاست اسیر چنگال حكومت ظالمانه و دیكتاتوری معمر قذافی ست، سر دربیاورد. از سوی دیگر، تلاش پسری است برای روبه رو شدن با روح پدری كه با غیابش، در نیم بیشتر عمر خود او حضور داشته است.» هشام مطر از جمله نویسندگان عرب است كه امروز شهرتی جهانی دارد و رمان «روایت بازگشت» او در سال ٢٠١٧ برنده جایزه پولیتزر شد. در بخشی از این رمان می خوانیم: «در این روزهایی كه در بنغازی سپری می شوند، اغلب اوقات یك دل بستگی عجیب نسبت به آجدابیا در خودم احساس می كنم. هرگز وقتی كودك بودم چنین احساسی نداشتم. این احساس در طول سال ها در من رشد كرده بود و حالا دیگر اشتیاقم نسبت به طرابلس – جایی كه در آن زندگی و كودكی ام را سپری كرده بودم- و همچنین بنغازی – جایی كه با برادرم تابستان ها را در آنجا همراه با بچه های فامیل سپری می كردیم- كم شده بود و دل تنگ آجدابیا بودم؛ همان شهر ساده و بی آلایشی كه وقتی بچه بودم هرگز آن را دوست نداشتم.»

شادروان محمدحسن معیری متخلص به «رهی» در دهم اردیبهشت ماه ۱۲۸۸ هجری شمسی در تهران و در خاندانی بزرگ و اهل ادب و هنر چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان برد، آنگاه وارد خدمت دولتی شد و در مشاغلی چند خدمت کرد. از سال ۱۳۲۲ شمسی به ریاست کل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر (بعداً وزارت صنایع) منصوب گردید. پس از بازنشستگی در کتابخانهٔ سلطنتی اشتغال داشت. وی همچنین در انجمن موسیقی ایران عضویت داشت. رهی علاوه بر شاعری، در ساختن تصنیف نیز مهارت کامل داشت. وی در سالهای آخر عمر در برنامهٔ گلهای رنگارنگ رادیو در انتخاب شعر با داوود پیرنیا همکاری داشت و پس از او نیز تا پایان زندگی آن برنامه را سرپرستی می‌کرد. رهی در طول حیات خود سفرهایی به خارج از ایران داشت که از آن جمله است: سفر به ترکیه در سال ۱۳۳۶، سفر به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۳۳۷ برای شرکت در جشن چهلمین سالگرد انقلاب اکتبر، سفر به ایتالیا و فرانسه در سال ۱۳۳۸ و دو بار سفر به افغانستان، یک بار در سال ۱۳۴۱ برای شرکت در مراسم یادبود نهصدمین سال در گذشت خواجه عبدالله انصاری و دیگربار در سال ۱۳۴۵، عزیمت به انگلستان در سال ۱۳۴۶ برای عمل جراحی، آخرین سفر وی بود. رهی معیری که تا آخر عمر مجرد زیست، در بیست و چهارم آبان سال ۱۳۴۷ شمسی پس از رنجی طولانی از بیماری سرطان معده بدرود زندگانی گفت و در مقبرهٔ ظهیرالدولهٔ شمیران به خاک سپرده شد.