دروغی بگو
کمی شادم کن
دروغی مثل یک نمره بیست
پای برگه سفید امتحان.

اگر بخواهید موقعیت خود را به عنوان یک نویسنده توصیف کنید… جواد مجابی: در یک عبارت خواهم گفت: من کنار غیب ایستاده‌ام.
غیب؟
این غیب تعابیر و ظرفیت‌های گوناگون و گاه متضادی دارد، زمانی خلا است و عدم، گاهی اشاره به فضائی متافیزیک دارد، وقتی به معنای جهان ناشناخته‌است و البته در اغلب موارد، آن هستی نادیدنی است که در برابر و به ازا معرفت معلوم بشری، شناخته می‌شود.

دکتر مصدق یک روز پیش از صدور رأی داگاه بدوی، طی نامه ای به دادگاه سه وکیل برجسته را به عنوان وکلای خود برگزیده و اظهار داشت این اقدام برای آن است که چنانچه محکوم شود این وکلا کار فرجام خواهی و احیانا دفاع از او در دادگاه تجدیدنظر را بر عهده گیرند. خود نیز پس از قرائت رأی دادگاه بدوی بلافاصله فرجام خواهی خویش را مطرح نمود. با این وجود، دکتر مصدق برای آنکه مهلت تقاضای تجدیدنظر را از دست ندهد از سرهنگ بزرگمهر وکیل تسخیری خود خواست تا تقاضای تجدیدنظر در رأی صادره را اعلام نماید. وکیل مذکور نیز طی نامه ای در 2 دی ماه 1332 به دادگاه تجدیدنظر تقاضای موکلش را به اطلاع مقامات مربوطه رساند. روز 3 دی ماه دکتر مصدق سرهنگ بزرگمهر را به عنوان وکیل خود در دادگاه تجدیدنظر نظامی معرفی کرد. از دیگر سو 17 فروردین 1333 حسن صدر و علی شهید زاده طی نامه ای به دادگاه تجدیدنظر خواهان حضور در جلسات دادگاه شدند. دکتر مصدق نیز در همین روز طی نامه ای به رئیس دادگاه تجدیدنظر این تقاضا را مطرح نمود. روز 19 فروردین سرلشکر جوادی رئیس دادگاه نظامی تجدیدنظر طی نامه ای به دکتر مصدق با استناد به قانون دادرسی و کیفر ارتش حضور وکلای دادگستری به عنوان وکیل مدافع در دادگاه نظامی را غیرقانونی دانست.

فروغی برای ترمیم کابینه و ارضای خاطر نمایندگان از هیئت دولت خواست تا همگی استعفا دهند. وزیران بلافاصله از سمتهای خود کناره گیری کردند. و دست نخست وزیر را برای دعوت افراد تازه باز گذاشتند. فروغی پس از مطالعه، وزیران جدید را به این شرح به مجلس معرفی کرد: حسنعلی کمال هدایت وزیر پست و تلگراف، باقر کاظمی وزیر کشور، مجید آهی وزیر کشاورزی، اقتصاد و خواربار، علی اصغر حکمت وزیر بهداری، علی سهیلی وزیر امور خارجه، عباسقلی گلشائیان وزیر دادگستری، سرلشگر امان الله جهانبانی وزیر راه، مصطفی عدل وزیر فرهنگ، یدالله عضدی وزیر دارایی، عبدالحسین هژیر وزیر بازرگانی و پیشه و هنر. مسئولیت وزارت جنگ را خود به عهده گرفت. پس از معرفی هیات وزیران به مجلس شورای ملی، از 112 نفر عده حاضر 66 نفر به دولت رای اعتماد دادند. بلافاصله پس از چند جلسه مجلس هیات دولت در بهارستان تشکیل جلسه داد و بالاخره تصمیم گرفتند چون آرای مجلس کافی برای ادامه خدمت نیست به صورت دسته جمعی استعفا دهند.

داستان لیبرالیسم طولانی تر و هیجان انگیز تر از آنست که فکر می کنید. لیبرالیسم چتر بزرگی است بر سر ایده ها و اندیشه های آزادیخواهانه که از بدو تاریخ مدون بشر تا کنون همواره در حال رشد و تحول بوده است. تنوع و قدمت آزادیخواهی و همینطور تحولش در کشورهای مختلف باعث می شود که دنبال کردن خط سیر اندیشه لیبرال و یافتن اندیشمندان و نظریه پردازانش و نقش و تاثیر هر کدام بر اندیشه آزادیخواهی دشوار باشد. از آن مهم تر اینکه برای مطالعه خط سیر اندیشه لیبرال، به یک راهنمای آگاه نیاز دارید. این کتاب، بهترین راهنمای سفر در اندیشه آزادیخواهی است.
اگر خود را دشمن لیبرالیسم می دانید، مطالعه این کتاب برای شما ضروری است. بخاطر داشته باشید که نقد و حمله به لیبرالیسم بدون شناختن ایده ها و اندیشمندان و آگاهی از سیر تحولات اندیشه لیبرال، حمله به آسیاب های بادی و زمین زدن مترسک است؛ می توان حق بجانب به نبردشان رفت و به آسانی پیروز شد اما در نتیجه اش گفتمانی شکل نخواهد گرفت و نقد جدی و موثری طرح نخواهد شد.
اگر خود را لیبرال می شناسید، این کتاب را مثل نقشه راه در دست بگیرید و سفر را آغاز کنید. هر ایده و اندیشمندی را که جذاب یافتید، در وبسایت هایی مثل بورژوا بیشتر درباره اش بخوانید و نهایتا به کتاب ها و مقالات آن اندیشمند مراجعه کنید.

ارواند آبراهامیان در ارزیابی مجددی بنیادی از تاریخ ایران نوین، در سفری رنجبار به سده بیستم، کشف نفت، دخالت امپریالیسم، حکومت پهلوی، انقلاب ایران در سال 1357 و پیدایش جمهوری اسلامی را در طی این سال ها بررسی میکند. در این دوره ایران شاهد جنگی سخت با عراق، تغییر جامعه تحت حکومت روحانیت و اخیرا فربه شدن دولت، جنگ قدرت میان نخبگان قدیم و روشنفکران و طبقه متوسط تجاری بوده است. مولف یکی از برجسته ترین مورخان در زمینه ایران معاصر و اظهاراتش حاکی از دلسوزی است.در حالی که او پیچ و خم های سیاست های منطقه ای بین المللی را زیرکانه توضیح میدهد. در بطن کتابش مردم ایران قرار دارند، که یک قرن انقلاب و جنگ را سپری کرده اند. این کتاب به آنان و مقاومتشان تقدیم شده است، مقاومتی که ایران را در آغاز سده بیست و یکم به یکی از نیرومند ترین کشورهای خاورمیانه تبدیل کرد.
ارواند آبراهامیان استاد ممتاز کالج و مرکز تحصیلات تکمیلی باروک در سیتی یونیور سیتی نیویورک است. او دارای آثار متعددی درباره یکی از جمله کتاب معروف ایران بین دو انقلاب است که ترجمه ی فارسی آن ها بارها چاپ شده.

در سیاست می‌خوانیم تا بدانیم:
● ماهیت جامعه‌ی خوب چیست؟
● آیا در دوران جهانی‌شدن، ملت آینده‌ای دارد؟
● آیا انتخابات دموکراسی را ارتقا می‌بخشد یا فقط آن را منظم و کنترل می‌کند؟
● حکومت چگونه سازمان یافته است؟
● آیا می‌توان ساختارهای حکومت را اصلاح کرد؟
● چرا برخی نظام‌های سیاسی موفق‌تر از نظام‌های دیگرند؟
سیاست، موضوعی پرجاذبه و هیجان‌انگیز و درعین حال بسیار فراگیر و دربرگیرنده‌ی عرصه‌های گوناگونی مانند حکومت مقایسه‌ای، فلسفه‌ی سیاسی، روابط بین‌الملل، و اقتصاد سیاسی است. کتاب سیاست رهیافتی نو و درونی به این موضوع است؛ کتابی برانگیزنده، کوتاه‌گو، آسان‌فهم برای همه، و به‌راستی آغازگر بررسی همه‌سونگر سیاست، که از چشم‌اندازی جهانی نوشته شده است، و موضوع‌های تازه‌ای مانند جهانی‌شدن، منطقه‌گرایی، گرایش به گوناگونی فرهنگ‌ها یا چندگانگی فرهنگی، تأثیر رسانه‌های همگانی، شکل‌های نو ارتباطات سیاسی و گذار از حکومت به حکومتداری را هم مطرح می‌کند.
از ویژگی‌های کتاب این است که:
● موضوع‌های اصلی هر فصل در آغاز آن و خلاصه‌ای سودمند و فراگیر از مطالب فصل در پایان ارائه شده است.
● پرسش‌هایی برانگیزنده‌ی بحث بیشتر مطرح شده است.
● اصطلاحات اصلی و مفهوم‌ها برجسته، روشن، و به‌سادگی توضیح داده شده‌اند.
● آگاهی‌هایی درباره‌ی متفکران اصلی اندیشه‌ی سیاسی داده شده است.
● برای مطالعه‌ی بیشتر منابعی پیشنهاد شده است.
● فهرستی از اصطلاحات سیاسی در پایان کتاب ارائه شده است.
● به مفهوم‌های اصلی و اندیشه‌های متفکران بزرگ در سراسر کتاب ارجاع شده است.

ماهیت فعالیت‌های سیاسی، چگونگی پیدایش نهادهای سیاسی و جایگاه سیاست در زمینه‌ی گسترده‌ی زندگی اجتماعی در این کتاب بررسی شده است. مباحث کتاب به دانشجویان کمک می‌کند تا محتوای دروس تخصصی علم سیاست را فراچنگ آورند و از مطالعات سیاسی، بیشتر و بهتر بهره ببرند. تعریف محتوا و ماهیت علم سیاست، روش‌های علم سیاست و مفاهیم جدید این علم، نظریه‌های منشأ و خاستگاه دولت، طبقه‌بندی حکومت‌ها، دموکراسی، احزاب سیاسی و گروه‌های فشار و دولت رفاه از جمله مباحث اصلی کتاب است.

اینکه چه فرایندی طی شده و چه سازوکاری شکل گرفته تا یکی از اعضای کا. گ. ب به بالاترین درجه‌ی قدرت در روسیه برسد و نه فقط بیش از دو دهه بر رأس قدرت باشد بلکه شیوه‌ی حکمرانی و فرم سیاست‌ورزی‌اش به یکی از ایسم‌های علم سیاست افزوده شود، جای بحث و مداقه‌ی بسیار دارد. ولادیمیر پوتین از زمان به قدرت رسیدنش در 1998 یعنی درست هفت سال پس از فروپاشی شوروی، چنان به سرعت قدرت را در روسیه قبضه کرده و نفوذ قدرت و فرم سیاست‌ورزی‌اش را در میان همسایگان شرق و غرب و جنوب روسیه به خوبی گسترش داده، که امروز می‌توان روسیه را در همان مسیری دانست که چین قرار دارد و آمریکا تنها برابر این دو کشور است که در موضع ضعف قرار دارد. کتاب «دموکراسی پوتین؛ ایدئولوژی، افسانه و خشونت در قرن بیست‌ویکم» به واکاوی شیوه‌ی حکمرانی منحصربه‌فرد و موفق پوتین از دل مناسبات پیچیده‌ی قدرت و ثروت در روسیه‌ی پساشوروی می‌پردازد و روسیه‌ی پوتین را ورای خوانش غرب و به خاصه آمریکا، در واقعیت واقعا موجود این جغرافیا و فرهنگ دیده و تحلیل می‌کند. ولادیمیر تیسمانانو و کیت سی. لانگدن، نویسندگان کتاب دموکراسی پوتین، جنبه‌های گونه‌گون پوتینیسم را از منظر ایدئولوژی داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد، فرهنگ و غیره بررسی کرده‌اند و با ریزبینی و نکته‌سنجی دلایل میل حکمرانان بسیاری از ممالک غیر غربی به شیوه‌های حکمرانی از جنس روسیه‌ی پوتین را نیز تشریح کرده‌اند.

بیش از یك صد و پنجاه سال از آغاز تلاش برای آن‌چه نوگرایی و نوسازی جامعه‌ی ایران خوانده می‌شود می‌گذرد. در آن روزگار (نیمه‌ی اول قرن نوزدهم) ممالك غیرغربی از جمله ایران تحت‌تأثیر تحولات شگرف فلسفی، علمی، فنی، اقتصادی و سیاسی دوران جدید مغرب زمین قرار‌گرفتند و به فراخور درك و دریافت خود از آن، مبادرت به تحلیل، اقتباس و اجرای اصولی برای دستیابی به دستاوردهای حیرت‌انگیر آن نمودند. آن‌چه در اروپای غربی اتفاق افتاد و مدرنیته یا تجدد نام گرفت، به دلایل عمیق تاریخی و فرهنگی برای اولین بار در كشورهای فرانسه، انگلیس، آلمان و تا حدودی ایتالیا رخ داد. دنیای بیرون از این كشورهای اعم از غربی و غیرغربی عامدانه درصدد بر‌آمدند تا دستاوردهای مدرنیته را اقتباس كنند، از این رو به مدرنازیسیون یا نوسازی پرداختند. بنابراین، هدف همه‌ی این كشورها برگرفتن صنعت، نهادهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نوین بود تا از غافله‌ی تحولات روز دور نمانند. (از دیباچه‌ی كتاب)