خواندن این کتاب مثل رفتن به کلاس زبان نیست که مجبور باشید هر طور شده هفته‌ای دوبار سر ساعت در آن حاضر باشید. بر اساس توان و سرعت خود این کتاب را بخوانید، کم یا زیاد فرق نمی‌کند، هر دفعه هر چقدر دوست دارید. در این کتاب به روشی سریع و آسان نکات اصلی را بیاموزید و با تلفظ صحیح کلمات آشنا شوید. کتاب اصطلاحات زبان اسپانیایی را سوسانا والد نوشته است. همچنین ترجمه آن بر عهده شیما طیبی جزایری بوده و دارای 192 صفحه است.

« زنی با دامن بنفش» تحت نظر است.
او هر روز یک پیراشکی کرمدار برای خودش می خرد و توی پارک روی نیمکتی می نشیند، جایی که مرتب مورد تمسخر و مزاحمت بچه های محله قرار می گیرد. از خیابان خرید می کند و به خانه می رود و بعد دوباره به پارک برمی گردد و در همه حال تحت نظر است « زنی با ژاکت زرد» همه جا او را دنبال می کند می داند که «زنی با دامن بنفش» چه می خورد، چه می پوشد، کجا زندگی می کند و موهایش را با چه می شوید. آنها هر دو زنانی تنها هستند که پول زیادی ندارند و در خانه های کوچک و قدیمی زندگی می کنند. اما همه «زنی با دامن بنفش » را می شناسند در حالی که « زنی با ژاکت زرد» نامرئی است. تفاوت آنها در همین است.
هنگامی که «زنی با ژاکت زرد» در محل کار خود شغلی برای «زنی با دامن بنفش پیدا می کند موقعیت «زنی با دامن بنفش» را به کلی تغییر می دهد. پس از این که زنجیره ای از اتفاقات غیرمنتظره «زنی با دامن بنفش» را در شرایط عجیب و حساسی قرار می دهند، «زنی با ژاکت زرد» باید تصمیم مهمی بگیرد: در سایه ها پنهان بماند، یا چهره ی واقعی خود را به «زنی با دامن بنفش» نشان دهد.

این کتاب مجموعه سخنرانی های گابریل گارسیا مارکز پیرامون موضوعات مختلف از چگونگی نویسنده شدنش گرفته تا صحبت در مورد سینما، مسائل زیست محیطی، امریکای لاتین و گردهمایی های بین المللی و غیره. این سخنرانی ها با توجه به تاریخ زمانی به ترتیب از سال 1944 هنگامی که گابو برای اولین بار در زندگی اش توانسته بود بورس تحصیلی ای در دبیرستان به دست آورد، آغاز می شوند و تا سال 2007 و دعوت از او برای سخنرانی در چهارمین کنفرانس بین المللی زبان و در حاشیه آن تجلیل از بیست و پنجمین سالگرد دریافت نوبل این نویسنده امریکای لاتین ادامه پیدا می کنند.

… به‌‌‌قول پیتر بروک در زندگی هر روزه «اگر» یک خیال است، در تئاتر «اگر» یک آزمون است. پس وقتی می‌‌‌خواهید دست به این آزمون بزنید مهم نیست از کجا شروع می‌‌‌کنید، مهم نیست اگر یک شب بهاری دو نفری در پارک بنشیند و به مردی تنها فکر کنید که چمدان به‌‌‌دست از یک سفر دراز به کشور برگشته است. چون آن‌‌‌جاست که دارید با یک خیال زندگی می‌‌‌کنید، وقتی مهم است که تصمیم می‌‌‌گیرد این خیال را به آزمون تبدیل کنید… نمایش به‌‌‌کار زیاد نیاز دارد. اما هنگامی که کار را همچون نمایش تجربه می‌‌‌کنیم، آن وقت دیگر کار نیست. و وقتی به خودتان می‌‌‌آیید می‌‌‌بینید نمایشی هر روزه را تجربه کرده‌‌‌اید. هر روز بازی‌‌‌اش کردید. هر روز با شما همراه بوده و به تمام جاهایی که شما سفر کردید، سفر کرده و بهترین همراه و همپای سفرهایتان بوده و آن‌‌‌وقت متوجه می‌‌‌شوید چقدر پیتر بروک درست گفت که: «نمایش نمایش است.»

گرگ و میش صبح، هنگامی که هنوز پرده سیاه شب در دشت باقی بود، به راه افتادند، آهسته و آرام. همین که شاخه های پر از اسرار درخت هنر بائوباب در امتداد راهشان نمایان شد، اولین کلبه های دهکده را دید. ترس و اضطراب آنزلمو را به ستوه آورد. آخه آنجا روستای او بود، دهکده ای که در آن به دنیا آمد و از نظر او بهترین سرزمین روی زمین بود. ولی حالا انگاری فراموش کرده بود که چقدر آنجا را دوست داشت. آنچه که او را بیشتر از همه آزار می داد، وارد شدن به آنجا با این شرایط بود. کاپیتان مانوئل اولین دستور را صادر کرد. آنزلمو و دیگران به طرف جلو حرکت کردند در حالی که دست های خود را روی ماشه گذاشته بودند.

داستان‌های این کتاب همه بیانگرِ سرگذشت واقعی تنسی ویلیامز هستند. هر چه برای او اتفاق افتاده، واقعی یا خیالی را در این کتاب می‌خوانید. ویلیامز جز خیال‌پردازی‌های گاه‌به‌گاهش، در داستان‌هایش به زندگی می پردازد، به همان شکلی که آن را تجربه یا تصور کرده است. او مانند چخوف نویسندهٔ بزرگی در ژانر داستان‌کوتاه نیست، ولی چیزی کمیاب‌تر از نبوغِ صرف دارد. او در داستان‌هایش لحن روایتگری دارد که بسیار جذاب است. داستان‌های تنسی نیاز به هیچ توضیحی ندارند. بعضی از آن‌ها شگفت‌انگیزند و برخی دیوانه‌وار.

می‌توان تحلیل مارکس از کالاها ـ به‌عنوان اساس ثروت سرمایه‌دارانه ـ را به‌صورت تفسیری از وضعیت زنان در جوامع اصطلاحاً پدرسالار نیز درک کرد. نظم نمادین، سامان‌بخش جوامع پدرسالار است و مسند و بازنماینده نظم نمادین، اسم اعظم است: نام پدر، نام خدا. سیرهایی که مارکس به‌عنوان شاخصه‌های تشکیل یک رژیم سرمایه‌داری تعریف کرده است، از این قبیل‌اند: واگذاری «طبیعت» به یک ابزار «کار» ازسوی انسان‌ها (مردان) و بدین نحو [ از نو] ترکیب‎‌شدن طبیعت به‌صورت ارزش استفاده و ارزش مبادله؛

تقسیم کار بین تولیدکننده ـ مالک‌هایی خصوصی که زنان – کالاهایشان را نه‌فقط میان خود؛ بلکه میان سایر تولیدکنندگان، استثمارگران و حتی استثمارشوندگان نظم اجتماعی مبادله می کنند؛ [وجود] گرایشی به انباشت ثروت که درواقع گرایشی متعلق به نماینده‌های اعظم‌ترین اسم‌ها ـ رهبرها – و معطوف است به اینکه در مقایسه با همتایان، زنان بیشتری را به سرمایه‌های خود تبدیل کنند؛ حرکت کار اجتماعی امر نمادین به‌سوی هرچه بیشتر انتزاعی‌شدن؛ و…