هرگز کسی به الینور نگفته است که زندگی باید بهتر از خوب باشد، الینور آلیفنت در برقاری ارتباط اجتماعی با مشکلاتی روبه روست و هرچه را که فکر می گند، به زبان می آورد. او برنامه ی زندگی اش را طوری چیده است که از هر نوع تعامل اجتماعی دور باشد اما وقتی ریموند، کارشناس شلخته و دست و پا چلفتی اداره سر راهش قرار می گیرد، همه چیز تغییر می کند. الینور عجیب و غریب به آرامی قدم به زندگی ای می گذارد که …
الینور شخصیتی نیست که بتوان او را به این زودی ها فراموش کرد. امتیاز ساخت این فیلم از این رمان نیز خریداری شده است.
الینور آلیفنت مانند رمان جین ایر، زنی استبا زخم عمیق تنهایی و سایه ی کودکی دلخراشی که حتی طاقت به یاد آوردنش را هم ندارد اما بتدریج با شهامتی فوق العاده به آنچه باور نمی کرده سزاوارش باشد، دست می یابد.
دلخراش اما طنز آلود، تاریک اما سرشار از زندگی، داستانی که همگان در مورد آن گفت و گو خواهند کرد.

دیلیا اوئینز جانورشناس و نویسنده آمریکایی متولد 1949 است. وی در مناطق روستایی ایالت جورجیا بزرگ شده و از کودکی همیشه طبیعت را بهترین دوست خود دانسته است.

دیلیا که در حال حاضر در آیداهو زندگی می‌کند، به همراه همسر خود سه کتاب مستند درباره طبیعت آفریقا نوشته، مقالات معتبری در نشریات طبیعت‌شناسی منتشر کرده و برنده جایزه «جان باروز» شده است. «جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند» اولین رمان این نویسنده است.

این رمان ملهم از نوشته‌های «جورج اورول» در سال ۱۹۸۴ و نیز تا حدی «کافکا» است. مضمون کلی این کتاب، نظارتی است که بر توده‌ها اعمال می‌شود. شما به صورت استعاری به

جزیره‌ای می‌روید که در آن نیروی ناشناسی مردم را وادار می‌کند که چیزهای خاصی را فراموش کنند؛ کلاه‌ها، عطرها، پرندگان و روبان‌ها را. در این رمان هماهنگ با فراموش شدن این

چیزها از خاطرات، آن‌ها از دنیای واقعی هم حذف می‌شوند. پلیس در همه جا حاضرِ جزیره، به صورت مداوم خاطره این اشیا را از ذهن‌ها می‌زداید، اما… .

چشمان آقای باتن سمتی را که انگشت اشاره پرستار نشان می داد نگاه کرد و چیزی را که دید،این بود:یک پیرمرد ظاهرا هفتاد ساله که لای یک پتوی سفیدرنگ پیچیده شده و توی یکی از تخت های نوزاد تقریبا چپانده شده بود.موهای کم پشتش تقریبا سفید بود و از چانه اش یک ریش جو گندمی دراز آویزان بود که در نسیمی که از پنجره می آمد به طرز خنده داری تکان میخورد.با چشمانی مات و رنگ پریده که سوال توام با حیرت در آن دیده میشد. آقای باتن با فریاد گفت:«فکر کرده اید من دیوانه ام؟» پرستار جواب داد:«این بچه،قطعا بچه شماست.»

رمان «گیلیاد» اثر مریلین رابینسون با ترجمه‌ مرجان محمدی از سوی انتشارات آمون منتشر شد. نامه‌های یک کشیش سالخورده به پسر خردسالش محور اصلی داستان است. در میان نامه‌های کشیشی به فرزندش هفت ساله‌اش است که در میان آن نامه‌ها به خانواده‌ای اشاره می‌شود؛ خانواده‌ای که موضوع زندگی‌شان به شکل‌گیری کتاب «خانه»، سومین رمان رابینسون هم منجر شده است. رمانی که آن هم توسط نشر آموت در ایران عرضه شده است و با استقبال نسبتا خوبی نیز مواجه شد.

به گفته مترجم، نویسنده این رمان به دلیل نگاه معنوی‌اش در جهان پرطرفدار است، ولی در ایران هنوز به خوبی معرفی نشده است. او می​گوید در این رمان بخشی از ماجراهای داستان «خانه» از نگاه این کشیش روایت می‌شوند و ماجراهای کتاب در «آیووا» روی می‌دهد. راوی رمان «گیلیاد» کشیش پیری است که از بیماری قلبی رنج می‌برد و مهم‌ترین دغدغه‌اش این است که پسر هفت‌ ساله‌اش بعد از مرگ او، خاطرات چندانی از پدرش در ذهن نخواهد داشت و به همین دلیل شروع به نوشتن نامه برای فرزندش می‌کند.

بنابر گزارش ناشر، این رمان با عنوان «Gilead» در سال 2004 میلادی منتشر شد و یک سال بعد جایزه ادبی پولیتزر در بخش داستان و جایزه مجمع منتقدان کتاب ملی را از آن خود کرد. نویسنده این کتاب نیز در سال 2012 جایزه افتخاری علوم انسانی آمریکا را از ریاست جمهوری این کشور دریافت کرد و در سال 2013 نیز نامزد نهایی جایزه ادبی من بوکر شد.

آنطور که مترجم کتاب اعلام کرده، این رمان با اطلاع رابینسون از ترجمه‌اش به زبان فارسی بازگردان و منتشر شد و به طور ضمنی وی در یک نامه اجازه ترجمه آن را داده است: «با این حال من در ابتدای ترجمه‌ام بر رمان «خانه‌داری» این نویسنده که در آینده منتشر خواهد شد، متن نامه رابینسون خطاب به مخاطبان ایرانی‌اش را نیز خواهم آورد.»

«مریلین رابینسون نویسنده معاصر آمریکا (1943) در شهر سنت‌پونت چشم به جهان گشود. دکترای زبان انگلیسی را در شهر واشنگتن به پایان برد و هم‌اکنون استاد کارگاه نویسندگان دانشگاه آیوواست. اولین رمان او «خانه‌داری» در سال 1980 منتشر شد و جایزه بنیاد همینگوی را از آن خود کرد. دومین رمان این نویسنده به نام «گیلیاد» در سال 2004 به چاپ رسید و جایزه کانون منتقدان کتاب ملی‌، امبسادور و جایزه پولیتزر سال 2005 را برد. سومین رمان مریلین رابینسون با نام «خانه» در سال 2008 منتشر شد و جایزه ملی آن سال و جایزه اورنج انگلستان را نصیب خود کرد. این کتاب از میان 156 عنوان و از سوی 123 کتابخانه از سراسر دنیا، نامزد جایزه‌ی ایمپک دوبلین 2010 شد که به عنوان گران‌ترین جایزه ادبی شناخته می‌شود. با این‌که رمان «خانه» و «گیلیاد» در راستای هم پیش می‌روند و شخصیت‌های داستان یکی هستند، اما هر یک خوانشی مستقل دارند. نام این نویسنده در فهرست نهایی نامزدهای جایزه من بوکر بین المللی 2013 نیز به چشم می‌خورد.»

هوگو کلاوس (آنتورپ، 2008 بروژ، 1929) شاعر، نمایشنامه نویس نقاش و سرشناس ترین نویسنده بلژیک در عرصه بین المللی، در طول زندگی پر بار خود هزاران شعر، ده ها نمایشنامه و بیش از بیست رمان نوشته است. اندوه بلژیک، مشهورترین و برجسته ترین اثر اوست که در سال 1983 منتشر شد. این رمان بلافاصله بعد از انتشار در ردیف پرفروش ترین رمانهای آلمان، هند و بلژیک قرار گرفت؛ و بار دیگر در سال 2008 پس از مرگ هوگو کلاوس به جمع کتابهای پرفروش اروپا پیوست. منتقدین ادبی اروپا، رمان اندوه بلژیک را یکی از شاهکارهای ادبی- تاریخی قلمداد کرده اند که بی تردید در کنار آثار کلاسیک ادبیات داستانی جهان ماندگار خواهد شد. از هوگو کلاوس بارها با جوایز معتبر ادبی بلژیک، فرانسه و هلند تقدیر شده است. این نویسنده بزرگ در آخرین سالهای زندگی پرثمرش به بیماری آلزایمر مبتلا شد و در سن 78 سالگی با اتانازی (مرگ انتخابی) درگذشت.

«خوشبختی» واژه‌ای معمولی و آشناست. مفهومی است که گمان می‌کنیم دست‌کم تا حدودی درکی از آن داریم. اما درواقع بیان و توضیح مفهوم خوشبختی به این آسانی‌ها هم نیست. اگر از کسی بپرسیم خوشبختی چیست معمولا مثال‌هایی می‌آورد از چیزهایی که خواستارشان است یا به نظرش ارزشمند می‌آید. اما اگر از او بپرسیم در مجموع خوشبختی چیست؟ معمولا پاسخ روشن و مناسبی به ذهنش نمی رسد.
واقعا خوشبختی چیست؟
آیا می‌توان به معیارهای روشنی برای سنجش میزان خوشبختی افراد دست یافت؟
چطور می‌توانیم با تضاد میان اهدافمان و انواع چیزهایی که به ما احساس خوشبختی می‌دهند کنار بیاییم؟
نیکلاس وایت در کتاب «تاریخچهٔ خوشبختی» با گذری بر ۲۵۰۰ سال تفکر فلسفی دربارهٔ مفهوم خوشبختی، به ما نشان می‌دهد متفکران برجستهٔ تاریخ فلسفه از یونان باستان تا امروز چگونه به پرسش‌هایی از این دست پرداخته‌اند. و در این ضمن می‌کوشد پرسش از خوشبختی را به مسائلی چون اخلاقی زیستن و فلسفهٔ زندگی پیوند بزند.

بیلی پیلگریم، قهرمان داستان، در زمان خدمت خود در ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم، قابلیت حرکت در زمان را پیدا می‌کند و از آن لحظه به‌طور همزمان در زمین و یک سیاره دور به نام ترالفامادور زندگیش را پی می‌گیرد. او به فلسفه سرنوشت ترالفامادوری ها باور پیدا می‌کند. آنها قادر به دیدن محیط خود در چهار بعد هستند؛ بنابراین از تمام اتفاقات گذشته و آینده باخبرند. پس واکنش او به تمام اتفاقات ناخوشایندی که واقع می‌شود، گفتن این جمله است:^[۲] بله! رسم روزگار چنین است. ^[۷]

هیچ لازم نیست که حس تنهایی را من توصیف کنم. از همان کودکی با تنهایی آشنایید، از آن روزی که یکهو متوجه شدید همه همبازی دارند جز شما؛ از همان سرِ شبی که میخواستید با کسی بگذرانید ولی تنها ماندید؛ از آن مهمانی که حتی یک نفر آشنا نبود و دورتان پُر بوده از آدمهایی که داشتند باهم اختلاط میکردند؛ از آن شبی که کنار عشقتان گذراندید و خیلی خوب میدانستید که دیگر همه چیز بینتان تمام شده است؛ و از آن لحظهای که تنها ماندید در آپارتمان خالی وقتی که او برای همیشه رفته بود. همیشه باید بابتِ عشق بهایی پرداخت، و تنهایی بخشی از آن است. هر آدمی که عاشق باشد، یا به کسی فکر کند، در غیابِ آن فرد، وقتی که چه جسمانی چه عاطفی ترک میشود، حتماً تنهایی را تجربه خواهد کرد…

«اندر مزایای تنبلی» کتاب دوم از مجموعه خرد و حکمت زندگی نوشته ال جینی است که به فلسفه کار و تفریح و اوقات فراغت در زندگی می‌پردازد.

کتاب‌های این مجموعه فلسفه را ساده نمی‌کنند بلکه از ابهّتِ هراس‌آورِ فلسفه می‌کاهند. پیشنهادهایی هستند برای تفکر، دعوت به اندیشیدن در زندگیِ روزمره و تأمل در مسائلی که هرروزه با آن مواجهیم، اندیشیدن به غایت و معنای زیستن، لذات دنیا، تنهایی، عشق، دوستی و ….

این کتاب‌ها نقطهٔ عزیمتی هستند برای فکر کردن به پرسش‌های ازلی ابدیِ انسانی و همچنین تعمق در خوشی‌ها و مصائبِ انسانی که در این گوشهٔ جهان و در این جای تاریخ پدیدار شده است. کتاب‌های این مجموعه نسخه نمی‌پیچند و سیاهه‌ای از اعمال نیک و بد پیش روی شما نمی‌گذارند؛ بلکه می‌خواهند به فهم بهتر زندگی و پرسش‌ها و تجربه‌هایمان کمک کنند؛ چراغی بیفروزند تا در این اتاق تاریکِ زندگی و در لحظاتِ دشوار، درکمان از پرسش‌های بی‌پایان انسانی روشن‌تر شود، بدانیم فیلسوفان و حکیمانِ جهان به این پرسش‌ها چطور فکر کرده‌اند؛ تا با فهمِ دقیق‌تر و دیدی بازتر بتوانیم در زندگی‌مان تصمیم بگیریم، مسئولیت تصمیم‌مان را شجاعانه برعهده بگیریم و با عواقب تصمیم‌هایمان آگاهانه روبرو شویم.