نویسنده: جنیفر کلمنت
مترجم: میچکا سرمدی
نشر: چشمه
توضیحات: لیدی دی گارسیا مارتینز پرشور، باهوش و شوخ طبع است. او پا به دنیایی گذاشت که دختر بودن در آن خطرناک است. اینجا در سایه ی درگیری های باندهای مواد مخدر، جنازه ها در حاشیه ی روستاها پیدایشان می شود تا به وسیله ی مارها و عقرب ها به درون خاک برگردند. کلاس های درس با وقفه تشکیل می شوند و این زمانی اتفاق می افتد که داوطلبی حاضر شود برای یک ترم تحصیلی از شهر بزرگش دور بماند تا بچه های روستایی را آموزش دهد. در گوررو سرکرده های باندهای مواد مخدر پادشاهی می کنند و مادرها به دخترهاشان لباس پسرانه می پوشانند یا آنها را با تراشیدن موها و سیاه کردن دندان ها زشت می کنند تا از چنگال شکارگر انحصارگران در امان باشند و هنگامی که ماشین های شاسی بلند سیاه دور شهرک می گردند، لیدی دی و دوستانش مثل حیوانات به سوراخ هایی که در حیاط کنده اند می خزند تا از دید جانیان محفوظ باشند. دعا برای ربوده شدگان تصویری زنده و تاثیرگذار از زنان روستاهای مکزیک ارائه می دهد و کاوشی است خیره کننده در پیامدهای جنگی نابرابر. داستانی فراموش نشدنی درباره ی دوستی، خانواده و اراده ی محکم.

نویسنده: کیهان خانجانی
نشر: چشمه
توضیحات: مجموعه داستانِ عشق نامه ی ایرانی تجربه ای متفاوت و جذاب است در داستانِ کوتاهِ امروز ایران. کیهان خانجانی (1352)، که رمانِ بندِ محکومین او با استقبالِ گسترده ی مخاطبان رو به رو شد و توانست جایزه ی بهترین رمانِ دومین دوره ی جایزه ی ادبی «احمد محمود» را نیز از آنِ خود کند، در این کتاب پیشنهادِ تازه ای برای مخاطبِ خود تدارک دیده است. عشق نامه ی ایرانی مجموعه ی دوازده داستان است که هر کدام شان در یکی از تکه های خاکِ ایران رقم می خورند. خانجانی روایتی ساخته از دوازده شکل عشق. عشق هایی که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند با اتفاق ها و فرجام های متفاوت. او حتی از نظرِ لحن و زبانِ روایی نیز شکل های گوناگونی را در داستان ها امتحان و اجرا کرده است و برای همین با کتابی رو به رو هستیم آکنده از وضعیت های عاشقیت در زمان ها و مکان های متفاوت . هیچ کدام از داستان ها شباهتی ندارد به دیگری اما موتیفِ عشق تمامِ آن ها را به هم متصل می کند. خانجانی که قبلاً در کتاب هایی مانندِ سپیدرود زیرِ سی و سه پل و یحیای زاینده رود توانایی اش را در نوشتنِ داستان کوتاه به مخاطبانش اثبات کرده بود، در این کتاب بعدِ سال ها ادبیاتِ ایران را صاحبِ داستان هایی عاشقانه کرده که گره خورده اند به زیست و تاریخ و گاهی هم شکست. کتابی که مدام تکثیر می کند تصاویرِ عشق را.

امید جاویدانی
نشر: چشمه

نویسنده: خابیر ماریاس
مترجم: مهسا ملک مرزبان
نشر: چشمه
توضیحات: «قلبی به این سپیدی» شاهکار «خابیر ماریاس» (۱۹۵۱) است. نویسنده ی اسپانیایی تحسین شده ی معاصر که به خاطرِ این رمان جایزه ی معتبرِ «دابلین ایمپک» را از آنِ خود کرد و شگفتی انبوهی از خوانند گان را همراه داشت. رمان با یک صحنه ی بی نهایت تکان دهنده و بدیع آغاز می شود به نحوی که خواننده ی خود را شوکه می کند. قصه ی متن درباره ی مردی ا ست مترجم که در سازمان های رده بالای بین المللی کار ترجمه ی همزمان می کند و همان جا با زنی همکار آشنا می شود و ازدواج می کند و این تازه آغاز ماجراست. قهرمانِ ماریاس در این فرایند دچارِ بازخوانی گذشته ی مه آلودش می شود… گذشته ای پُررازورمز که جایِ پای ماجراهایی در آن ها باقی مانده و او را عذاب می دهد؛ تا ناگهان با شنیدن اتفاقیِ صدای زنی در اتاق کناری هتلِ ماه عسلش به گذشته ی خود بازمی گردد. صدای زنی که از مردی می خواهد اگر دوستش دارد زنش را به خاطرِ او بکشد…

خابیر ماریاس در همه ی بخش های رمانش به تغییرِ جهانِ انسانی توجه می کند که از چیزی در دوردست ها می ترسد. رمان ریتمِ سریع و پُرکششی دارد و در آن می توان تلفیقی از خشونت، عشق و ماجراجویی را دید.

«قلبی به این سپیدی» روایتی است که غیرمنتظرانه مخاطبش را تسخیر می کند…

نویسنده:جویس کارل لوتس
مترجم: ناهید طباطبایی
نشر: چشمه
توضیحات:
«مامی!»
این صدای ماریسا بود، اما خفه، از دور.
ماریسا آن طرف شیشه‏‌ی کلفتی گیر افتاده بود، لئا فریادهای نومید او را به‏‌زحمت می‏‌شنید. ماریسا با مشت‏‌هایش به شیشه می‏‌کوبید و صورت خیسش را به آن می‏‌مالید. اما شیشه کلفت‌‏تر از آن بود که بشکند. «مامی! کمکم کن، مامی…» و لئا نمی‏‌توانست تکان بخورد تا به کمک بچه‌‏اش برود، لئا فلج شده بود. چیزی پاهایش را گیر انداخته بود، ریگ روان، طناب‏‌هایی در هم. اگر می‏‌توانست خود را آزاد… آوریل یک‏دفعه از خواب بیدارش کرد. کسانی آمده بودند او را ببینند، گفتند دوستان ماریسا هستند.

نویسنده: ادریس بختیاری
نشر: چشمه
توضیحات: گاهی زیبایی!
گاهی عصبانی!
مثل شب و روز
-جدا- از هم زندگی می کنی
نیمی از تو می آید و نیمی می رود
زمان را فروخته ای، چون دوره گردها
جز این نمی توانی باشی
زن ها، همان جا ایستاده اند
رفته اند