سارتر در این اثر که نخستین نمایشنامه‌اش محسوب می‌شود، مانند کسانی چون کوکتو، ژیرودو و آنوی به سراغ اساطیر یونان می‌رود و در فرانسه اشغال‌شده 1943 درامی را روی صحنه می‌برد که اشاره‌هایی آشکار به وضعیت اندوه‌بار فرانسه دارد.

خلاصه این نمایشنامه سه‌پرده‌ای چنین است: اورست که پدرش آگاممنون را درسوء‌قصدی از دست داده است، با هدف انتقام‌جویی به آرگوس بازمی‌گردد. شهر پدری‌اش در اشغال مگس‌ها (نماد پشیمانی) است و مردم به دستور کشنده شاه آرگوس سیاه‌پوشند. اورست به انتخاب آزادانه‌اش دست می‌زند و از خفاشان که عاملان ژوپیتر (زئوس) هستند بیمی به دل راه نمی‌دهد…

این اثر که فراخوانی آشکار به فرانسویان برای مقاومت دربرابر اشغالگران بیگانه و همراهان داخلی آنان است، برای فرانسوی‌های در بند بسیار بامعنا بود. سارتر در مگس‌ها فرانسوی‌ها را تشویق می‌کرد که خود را از ندامت‌هایشان برهانند و درقبال نظام مستقر، آزادی‌شان را مطالبه کنند. او می‌خواست که دیگران به منظورش پی ببرند؛ ازاین‌رو، تردیدی از خود نشان نداد و اثرش را عرضه کرد.

یک طرف زیبایی است و طرف دیگر در هم شکستگان و پیمال‌شدگان. هرقدر هم این کار دشوار باشد من می‌خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم. آلبر کامو در یکی از میکده‌های آمستردام، مردی از خود و زندگی خود سخن می‌گوید و سقوط تدریجی خود را مرحله به مرحله شرح می‌دهد. ژان باتیست کلمانس که روزگاری در پاریس وکیلی موفق و نمونه انسانی درستکار و گشاده‌دست و پاکباز بوده است، اینک بر این گذشته نگاهی هولناک می‌افکند و در پرتو ذهنی هوشیار، دروغ و دورویی خود و دیگران را فاش می‌سازد: در این جهان و در این زمان هیچ‌کس نمی‌تواند خود را بی‌گناه بداند. تصویری که کلمانس از خود عرضه می‌کند ناگهان تصویر خود ما می‌شود. این کتاب کوچک آینه تمام‌نمای روزگار ما و انسان امروز است.

ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب کودکان و بزرگسالان را به‌طور یکسان برای نسل‌ها مجذوب خود کرده است. چرا لوئیس کارول ما را با چیزهای عجیبی آشنا می‌کند مانند کاترپیلارهای آبی، گربه‌هایی با پوزخندهای عجیب و غریب و ملکه سفیدی که مرموز زندگی می‌کند؟ آیا این همه فقط مزخرف است؟ آیا کارول تحت‌تأثیر بود؟ این کتاب «آلیس سرکش» معنای عمیق‌تر کتاب‌های آلیس را بررسی می‌کند و دنیایی سرشار از درس‌های زندگی فلسفی را نشان می‌دهد. بررسی برخی از بزرگ‌ترین ذهن‌های فلسفی که تاکنون زندگی کرده‌اند؟ ارسطو، هیوم، هابز و نیچه؟ آلیس در سرزمین عجایب و فلسفه، پرسش‌های نهایی زندگی را از نگاه شاید دوست‌داشتنی‌ترین قهرمان در تمام دوران ادبیات بررسی می‌کند. این کتاب به مسائل قانع‌کننده‌ای مانند ادراک و واقعیت و همچنین نحوه عملکرد منطق در دنیای دیوانگی، ساعت‌ها و گذرگاه‌های زمانی می‌پردازد. بینش‌های جدیدی را درخصوص شخصیت‌ها و صحنه‌های مورد علاقه آلیس در سرزمین عجایب، به بحث می‌گذارد. این کتاب به‌خوبی امر داستانی و غریب را با موضوعات فلسفی گره می‌زند. شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که زمانی ما با آنها سرگرم می‌شدیم، در اینجا موضوع یک بحث فلسفی عمیق هستند. ویلیام ایروین یکی از نویسنده‌های این کتاب، استاد برجسته در گروه فلسفه در کالج کینگ، پنسیلوانیاست.

اروپای غربی سده های میانه با مرگ امپراطوری رم قدیم در جهان باستان آغازیدن گرفت. این نهاد شکوهمند به مدت طولانی وحدت سیاسی و اجتماعی قابل قبولی را در سرزمین های حوزه مدیترانه و نیز در مناطق پس کرانه آن فراهم آورده بود. کل ساختار باقیمانده از تمدن رمی در بخش غربی این ناحیه، در سده های چهارم و پنجم پس از میلاد مسیح دچار فروپاشی شد. از آن جا که ترکیب نژادی اروپای سده های میانه محصول اختلاط عناصر لاتینی و ژرمنی بود، به طوری که حتی آرمان های سیاسی آن از تزویج همان دو نیروی لاتینی ژرمنی به دست آمده بود، کلیسای کاتولیک در غرب آن ها را پذیرفت. اما چه عاملی سبب شد که هریک از این سه عنصر، یعنی کلیسا، امپراطوری و بربرها در کنار هم قرار بگیرند؟ سده های میانه در کتاب «اندیشه سیاسی در اروپای سده های میانه» می تواند به معنای دوره ای طولانی باشد که در آن رویکرد دنیای کهن به مساله زندگی مدنی معکوس شد و به تعبیر مارکس «روی سر خود» قرار گرفت. تا پیش از این دیانت ستونی برای سنت سیاسی در اجتماع بود، اما از این زمان به بعد مسیحیت بر فراز سپهر سیاست قرار گرفت هرچند بعدها توجیه قابل قبولی حول این بحث شکل نگرفت. تمام آگاهی درباره ساختارهای اجتماعی مهاجمان ژزمنی از شواهدی مکتوب به دست آمده که به دورانی بسیار از دو از عصر تهاجم و سکونت در سرزمین امپراطوری رم مربوط می شود…

سقراط زمانی که در سال 399 قبل از میلاد محاکمه ، محکوم و اعدام شد ، هفتاد سال داشت؛ او گسترش امپریالیستی دموکراسی و فرهنگ آتن در زمان پریکلس را دیده بود؛ بیست و پنج سال جنگ سرد و گرم با اسپارت را تجربه کرده بود؛ شکست آتن در سال 404 قبل از میلاد ، الیگارشی کوتاه مدت که اسپارت ها بر آن شهر تحمیل کردند و سرانجام برقراری مجدد دموکراسی در وطن را نیز مشاهده کرده بود. در تمام آن مدت، به خاطر تمرین فلسفه در فضاهای عمومی آتن با استفاده از سبک تکرار نشدنی خود مشهور بود؛ سبکی که در آن صاحبان قدرتی را مورد پرسش گری قرار می داد که فضیلت و حکمت را جعل می کردند، در حالی که در واقعیت فاقد آن بودند. این روش به تدریج دشمنان قدرت مند بسیاری را برای وی ایجاد کرد که تمام تلاش خود را کردند تا افکار عمومی را علیه او مسموم کنند.