نویسنده: فریبا وفی
نشر: مرکز
توضیحات: شورا با عجله خودش را می‌رساند به اتاقش و منتظر زنگ موبایلش می‌ماند. فکر این است که از کی به این روز افتاد. موبایلش حکم اسباب‌بازی را داشت برایش. پرت‌اش می‌کرد، گم‌اش می‌کرد. دیگران پیدایش می‌کردند می‌دادند دستش. حالا دستش گم می‌شود، گوشی گم نمی‎‌شود. پایش گم شود، گوشی گم نمی‎‌شود. شده کپسول اکسیژن برایش. در انتظار زنگ آن نفسش تنگ می‌شود. بی‌قرار می‌شود. زنگش انگار زنگ نیست. زنگ زندگی است. زنگ خیال است. گوشی را می‌چسباند به گوش‌اش و در را نیمه‌باز می‌گذارد تا صدا به هال نرود.

نویسنده: چارلز دیکنز
مترجم: حسین اعرابی
نشر: نگاه
توضیحات:
استان در شهری اتفاق می افته كه مسئولینش معتقد به حقیقت هستند و اجازه هیچ گونه احساس یا تخیلی را به بچه های خود نمی دهند . لوییزا فرزند ارشد آقای گراندگریند هست كه از كودكی چیزهای زیادی آموخته و با تمام وجود او را از احساسات دور نگه داشته اند . او با اقای باندربی پولدار ازدواج می كند و …
روزگار سخت [Hard Times]. رمانی از چارلز دیكنز (1812-1870)، نویسنده انگلیسی، كه در 1854 منتشر شد و حاصل مشاهدات نویسنده درباره وضع صنعت در شهر منچستر و پرستون و زندگی كارگران و روابطشان با كارفرمایان است. تامس گرادگریند ، نمونه صاحب صنعت تسلطجوی و اهل شهر كوكناون از مراكز صنعتی، «مردی است كاملاً اهل عمل» كه به چیزی جز واقعیات و آمار عقیده ندارد و فرزندان خود لویز و تام جوان را با سركوب كردن بیرحمانه جنبههای ذوقی و آرمانی طبیعتشان تربیت میكند. لویز را به زنی به كارخانهداری خسیس و حقهباز به نام جوسایا باندربی میدهد كه سی سال از او بزرگتر است و خلق و خویی بس خشن دارد و از آن قماش آدمهایی است كه تمدن صنعتی به وجود میآورد. لویز تا اندازهای از آن جهت به این زناشویی تن در میدهد كه تربیتی كه پدرش به او داده، او را وقیح و بیاعتنا بار آورده است و تا اندازهای هم به این جهت كه میخواهد به برادرش، كه تنها كسی است كه دوست دارد و كارمند باندربی است، كمك كند.

نویسنده: جان استن بک
مترجم: محمدرضا پورجعفری
نشر: نگاه
توضیحات:در کتاب ، روزگاری جنگی درگرفت ، نویسنده ، از روزی‌هایی در گذشته‌های بسیار دور، روایت می‌کند. زمانی که جنگی درگرفت. این روایت‌ها به اندازه‌ی جادوگر بدجنس و پری خوش‌طینت واقعی هستند و به اندازه هر افسانه دیگری حقیقی، آزموده شده و تصحیح شده‌اند.
_ این جنگ در چنان گذشته دوری روی داده و چنان در سایه جنگ‌های دیگر و جنگ‌هایی از انواع دیگر قرار گرفته که چه بسا کسانی که در آن شرکت کرده بودند نیز آن را از خاطر برده باشند. جنگی که از آن سخن می‌گویم بعد از جنگ سپر و کمان کرسی و آگنی کورت و درست پیش از انفجارهای کوچک آزمایشی بمب‌های اتمی هیروشیما و ناکازاکی روی داد.
جنگی که نویسنده از آن سخن می‌گوید شاید در خاطره‌ها مانده باشد زیرا آخرین جنگ در نوع خود بود. جنگ داخلی ما را آخرین”جنگ بزرگان”نامیده‌اند و به همین طریق می‌تواند جنگ جهانی دوم را آخرین جنگ جهانی فراگیر نامید. جنگ بعدی که اگر چنان ابله باشیم که اجازه وقوع آن را بدهیم، یقینا آخرین جنگ از هر نوعی خواهد بود. آن‌گاه دیگر کسی باقی نخواهد ماند که چیزی را به خاطر آورد. و اگر چنین ابله باشیم آن گاه بلحاظ بیولوژیک شایسته بقا نخواهیم بود. بسیاری از انواع گونه‌های دیگر به‌ خاطر اشتباه‌شان در ارزیابی تغییرات از روی زمین محو شده‌اند. هیچ دلیل معقولی وجود ندارد که بتوان تصور کرد ما از قانون لایزال طبیعت مصون هستیم، قانونی که گفته می‌شود در قاموس آن فزونی سلاح، افراط در تجمل، و در اغلب موارد زیاده روی در ائتلاف نشانه‌هایی از نابودی قریب‌الوقوع است…