برخی از کتاب‌هایی که اخیرا درباره نقش کارتر درباره انقلاب ایران به رشته تحریر درآمده‌اند، به عنوان سلاحی علیه دولت‌های دموکراتی که در ایالات متحده روی کار آمده‌اند، به کار گرفته شده‌اند.
با تأکید و بزرگ‌نمایی شکست‌های کارتر، قصد این کتاب‌ها ارائه «یک جهان‌بینی لیبرال» است که به صورت سلاحی علیه دموکرات‌ها در خصومت سیاسی واشینگتن عمل می‌کند.
توصیفی که ما را به سوی رویدادهایی که به تبعید شاه رهنمون کرد و بازگشت پیروزمندانه رهبری را رقم زد، پرده از راز سربه‌مهر یک ناکامی سیاسی برمی‌دارد، داستان شکست سیاستی که هنوز پژواک آن با دشواری‌های سیاسی آمریکا در خاورمیانه عجین شده است.
با وجود این، در پرتو اسناد تازه و از طبقه‌بندی خارج شده، لازم است که بازگویی آن رویدادها به گونه‌ای پرهیجان و جدی بدون آنکه قصد استفاده ابزاری سیاسی از آن را داشته باشیم برای زمان حاضر صورت گیرد. این کتاب کوششی در آن راستاست تا پژوهشی جامع، بی‌طرفانه و منظم درباره تأثیری ارائه دهد که سیاست‌های کارتر در خلال انقلاب ایران در پرتو منابع آرشیوی تازه کشف و رقم زده‌اند.

در این کتاب تلاش شده تا به سئوالات مهمی در مورد عدالت اجتماعی، توسعه پایدار و دموکراسی پرداخته شود. بحث اصلی کتاب این است که جنبش‌های اجتماعی، چه سنتی و چه مدرن، می‌باید یکدیگر را تقویت کنند و تنها از طریق تعمیق روزافزون این همکاری است که می‌توان یک مقاومت قوی را سازمان داد. این اثر با الهام از تئوری‌های «چگونگی مهار تنش‌ها» و «هنر ارتباط‌گیری»، روش ویژه‌ای را تحت عنوان «چالش گفتمانی» به دست می‌دهد که به کمک آن می‌توان راه‌های مناسب همکاری بین سطوح مختلف را امکان‌پذیر ساخت.

زندگینامه­ ی موهنداس کارمچاند گاندی با لقب «مهاتما» (روح بزرگ) داستان زندگی یک انسان مقدس نیست که با آرامش درونی عمیقی واقعیت را در نظر می­گیرد و حقیقت را به پیروزی می­رساند؛ داستان یک جنگجوی خستگی ناپذیر و سرگذشت پیکار مایوس کننده­ی یک ایده­آلیست غیر عادی است که برای رسیدن به حقیقت جسارت عظیمی به خرج داد. تصویر گاندی-مردی کوچک و نحیف با پارچه­ای دور کمر، سری طاس و عینکی گرد از جنس ورشو-تصویر معروف­ترین شخصیت قرن بیستم است، تصویری که از برتری معنویت بر استعمار سخن می­گوید، تصویر پیروزی صداقت و احسان و بشر دوستی بر زور و نژاد پرستی، تصویر نیکی در جهان، تصویر یک شخصی مقدس که صداقت و روش مبتکرانه­اش قوی­تر از هر قانون متداول در سیاست بود

اگر فلسفه را به دو شاخۀ فلسفۀ تحلیلی و فلسفۀ قاره‎ ای تقسیم کنیم‎، متأسفانه به نظر می‎ رسد که آثار فلاسفۀ تحلیلی‎، علی‎رغم اهمیت، در ایران کمتر مورد توجه واقع شده‎ است‎. این کتاب به بررسی نظریه‎ های مختلف مطرح شده در زمینۀ اخلاق، نظیر رابطۀ «هست‎» و «باید» و موضوعاتی از این قبیل می‎ پردازد. مقالات شماری از نام‎دارترین فلاسفۀ غرب در این کتاب ارائه شده است‎.

کتاب «نامه‌هایی که پاره کردم» نوشته‌ی «مریم حیدرزاده» نوزده نامه را دربردارد. نامه‌ی اول این‌گونه آغاز می‌شود: «چه سلامی؟! چه نگاهی! وقتی شانه‌هایت مدت‌هاست به علامت نمی‌دانم بالاست و انگار حالا حالاها هم خیال پایین آمدن ندارد. چه تابستانی؟! وقتی یک عالمه از برگ‌ها هنوز پایین نیامده به خاطرش خودکشی کردند. چه گرمایی؟! وقتی دیگر مه آه من یخ دستانت را حتی تکان هم نمی‌دهد. چه بهانه‌ای؟! وقتی تمام بهانه‌ها را گرفته‌ای و دیگر گرفتنش از نگرفتنش برایت سخت‌ترست. چه حرفی؟! وقتی تمام حرف‌ها را زده تصمیم رفتنت را روی دیوار هر پس کوچه‌ای نوشتی و من فقط خواندم. چه سیبی؟! وقتی سرخ را زیر سوال کم‌رنگ ماندن و نماندنت کشتی. چه تولدی؟! وقتی تمام شمع‌های دنیا را زیر دین ناز سوسوی چشمانت سوزاندی. چه بخششی؟! وقتی دیگر چیزی، حتی لحظه‌ای درنگ نیست که کسی به تو هدیه نکرده باشد. چه دوست داشتنی؟! وقتی به تعداد حروف دوست داشتن هم دوستم نداری. چه نامه‌ای؟! وقتی نخوانده تک تکشان را مثل سبزه‌های هفت‌سین سنت‌هایمان به آب روان می‌سپاری شاید آن سوی رود نمی‌دانم کجا، کسی با خواندن خطی از آن به زندگی بازگردد. دریغ از یک شب بارانی، دریغ از بارانی که یک شب مهتاب بیاید و محض خاطر صورتی بودن چند دانه شمعدانی قلمه‌ زده گلدان معصوم آن خانه‌ی دور اما قشنگ، نخستین حرف نمی‌دانم تو را برای همیشه بدزدد و نه بر آب روان بلکه این بار به خاک مهربان بسپارد. این دفعه جوری نوشتم که ندانی خط کیست و آن‌وقت که تمامش را خواندی، یک بار هم کار تو مثل کار ما، از کار گذشته باشد. کسی که هر روز بیشتر از دیروز دوستت دارد/ مریم» کتاب نامه‌هایی که پاره کردم از سوی انتشارات «پروین» منتشر و راهی بازار کتاب شده است.