فروغ فرخزاد، شاعر آزاداندیش و سرکش معاصر به غیر از مجموعه شعرهای بی نظیری که در مدت کوتاه زندگانی درخشنده اش از خود بر جای گذاشته، تاثیر غیر قابل انکاری بر هنرمندان هم عصر و پس از خود نیز داشته است. جای تعجب نیست که کلمات و بیانات معمول این روح یاغی هم با انسان های دیگر متفاوت است و آتشی که روح او را آغشته ساخته از زبان و قلمش بر دل کاغذ زبانه می کشد. یکی از گنجینه های به جا مانده از افکار و روحیات فروغ فرخزاد، کتابی است به نام اولین تپش های عاشقانه قلبم که آنچنان که از عنوانش بر می آید، نخستین باری بود که روح آزادی طلب فروغ در دام عشقی دلنشین و پاک گرفتار می آمد. آن کس که مرغک بازیگوش روح او را این چنین به دام انداخته بود کسی نبود جز پرویز شاپور، آشنای خانوادگی فروغ که با مادر او نسبت فامیلی داشت و از طنزپردازان ایرانی به شمار می رفت.
فروغ هنوز دخترکی شاداب بود که مهر پرویز بر دلش نشست و آن چنان این قلب معصوم را شیفته و شیدا ساخت که این شیفتگی سبب شد تا فروغ قلم به دست گرفته و برای دلدار خود نامه هایی تب دار و دلکش بنویسد. از ویژگی های جذاب کتاب اولین تپش های عاشقانه ی قلبم، سیر شکل گیری احساسات عاشقانه ی فروغ به پرویز و همچنین روند تغییر خلق و روحیات شخص اوست. جمع آوری و تدوین این نامه ها که سه بخش پیوند قلب های عاشق آن ها و زندگی مشترکشان و همچنین حس فروغ پس از جدایی را در بردارد، بر عهده ی ثمره ی این عشق، کامیار شاپور، فرزند فروغ و پرویز و همچنین حاصل تلاش های عمران صلاحی می باشد.

شاید کم‌تر فیلسوفی را در آوازه و تأثیر در تاریخ اندیشه بتوان همتای افلاطون دانست؛ و در میان آموزه‌های او نیز نظریه‌ی مُثُل وی آوازه و جایگاه بی‌همتایی دارد. اما، این نظریه به همان اندازه که بیش‌تر مشهور شده، کم‌تر فهمیده شده است. لذا همان‌طور که باید میان آموزه‌های خودِ افلاطون و آنچه به نام افلاطون جا افتاده است فرق گذاشت، میان نظریه‌ی مُثُلِ مطرح در آثار او و آنچه به نام نظریه‌ی مُثُل در محافل فلسفی و غیرفلسفی مشهور شده است باید تمیز نهاد.
دیوید راس نظریه‌ی مُثُل افلاطون را در متن آثار او در طول پنجاه سال نگارش آن‌ها و با پی‌گیری تحولات آن بررسی کرده است. با مطالعه‌ی این اثر می‌توان به تصویر روشنی از نظریه آن‌گونه که خود افلاطون طرح کرده است دست یافت.

آخرین انار دنیا، رمانی کردی است که توسط بختیار علی تألیف شده است ، رمان نویس کرد که آثار او در واقع شاهکارهای معاصر کرد است. این رمان همانطور که بسیاری از نویسندگان و منتقدان کردی بر آن ادعا می کنند ، اثر ادبی متفاوتی است که در آن تصاویر شفافی از شرایط معاصر بشر مانند جنگ ، یتیم خانه ، زندگی طبقات مختلف اجتماعی و دشمن شناسی و همچنین بحران هویت انسان معاصر که گرفتار ایدئولوژی است وجود دارد.

این کتاب مانند داستان های پریان ، با جنبه های هزار و یک شبی شروع می شود ، اما به تدریج سخت تر و زمخت تر می شود تا بتواند محتوای جنگ کردستان را در خود بگنجاند.و مرز بین این دو جنبه چنان قابل انعطاف است که بعضی اوقات مخاطب را گیج می کند.فلش بک و فلش فوروارد های متوالی و نیز اینکه سه شخصیت با نام های یکسان در داستان وجود داردهم می تواند مخاطب را گیج و حیرت زده کند و هم بر جذابیت روایت بیفزاید.

با خواندن این رمان مخاطب می تواند دقیقا بفهمد که جای شخصیت دیگری بودن چه حسی دارد، اینکه حس کردن عشق چگونه است ، اینکه ایثار و فداکاری چگونه اتفاق می افتد و اینکه ما چه مخلوقات پیچیده ای هستیم. و افزون بر این ها اینکه چگونه انار( نماد عشق) و نماد های دیگری را که نویسنده در کتاب قرار داده است را گرامی بداریم.

این کتاب، شامل چهار فصل است:
– فصل اول نویسنده ابتدا تعریفی از ترجمه ارائه می‌دهد و موضوعات مرتبط با حرفه مترجمی، مشکلات زبان‌شناختی ترجمه و افق های ترجمه را بررسی می‌کند.
– فصل دوم با عنوان ترجمه و مراکز آموزشی به چالش‌ها و روش‌های آموزش ترجمه و نقد آن‌ها می پردازد.
– فصل سوم مسئله ضدیت پیش از داوری را مطرح می کند. نویسنده فلسفه ضدیت و ترجمه ناممکن را از راه استدلال‌های مجادله‌آمیز، تاریخی و نظری علیه ترجمه بیان کرده است.
– و در فصل آخر به موضوع ترجمه و دلالت های ضمنی پرداخته و آن را از جوانب و دیدگاه های مختلف بررسی کرده است و…

این کتاب، کهن‌ترین، دقیق‌ترین و معتبرترین منبع در باب زندگی و شیوه سلوک عارف نامدار ابن خفیف شیرازی است. اصل کتاب را یکی از مریدان شیخ به نام ابوالحسن علی‌بن محمد دیلمی قرن چهارم هجری به زبان عربی نوشته که به دست ما نرسیده است.
متن حاضر ترجمه‌ای کهن و کامل از این کتاب است که در نیمۀ دوم قرن هشتم هجری به قلم تاج‌الدین کربالی به شیوه‌ای دقیق و ادیبانه و با افزوده‌‌هایی در شرح اقوال و حکایات شیخ کبیر، نوشته شده است و…

این کتاب داستان زندگی به ویژه زندگی کاری یک معلم عشایری را به تصویر می کشد و از ماجراها، سختی ها، اتفاقات غیر رایج برای معلمین مناطق عادی و… می گوید. ماجرا از زبان آموزگار روایت می شود، آغاز آن با ارائه شرحی کوتاه از دوران کودکی او شکل می گیرد و سپس تجربیات او از دوران تدریسش در مناطقی که حتی از ساده ترین امکانات آموزشی بی بهره اند به شکلی داستان گونه و خواندنی بیان می شود.

با خود می‌اندیشم: ‹‹ای مرد بدبخت! تو نیز مانند سایر هم‌نوعانت قلبی در سینه‌ات می‌طپد و اعصابی داری كه در برابر غم‌ها و شادی‌ها حساسیت نشان می‌دهد. چرا بیهوده سعی می‌كنی عكس‌العمل قلب اعصابت را از شنیدن خبر این فاجعه پنهان داری؟ چرا می‌خواهی وانمود كنی كه خونسردی و آرامش خود را از دست نداده‌ای؟ این كبر و غرور تو نمی‌تواند خدا را فریب دهد!»

فهم هر پدیده، نخستین بنیان برای داشتن اندیشه‌ای انتقادی و اتّخاذ رویکردی منتقدانه به آن است. فهم و نقد در حوزۀ هنر، هر دو امری فلسفی و زیباشناسانه هستند. در کنار رویکردهایی چون نقد جامعه‌شناسانه، نقد روان‌شناسانه، نقد اقتصادمحور و دیگر نگرش‌هایی از این دست، ابتدا و در درجۀ نخست باید آن پدیده را فهمید و سپس به بررسی و پژوهیدن آن از زوایای گوناگون پرداخت. موسیقی، به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین و اسرارآمیزترین توانایی‌ها و هنرهای انسانی، پدیده‌ای است که بیشترین چالش را در جهت فهم و ادراک پیش‌روی ما قرار می‌دهد. پرسش اصلی آن است که معنای یک قطعۀ موسیقی را چگونه باید فهمید؟ چگونه می‌توان احساس یا مطلب خاصی را در قالب نغمه‌ها و اصوات به شنونده «فهماند» و اساساً چگونه می‌توان انتظار داشت که همگان آن را به یک اندازه و یکسان فهم کنند؟ معنا، برآیند صورت هنری (فُرم) و درون‌مایه (محتوا) است. به بیان دیگر، آنچه قرار است به مخاطب انتقال داده شود (معنا)، باید به‌واسطۀ برگزینش سازمایه‌های مناسب (درون‌مایه) و شکل‌دادن آن درون قالبی هنری (فُرم) پیش‌روی وی قرار گیرد. در فرایند انتقال احساس یا یک مفهوم (درون‌مایه) به زبان موسیقی نیز، آن را در قالب و فُرم مشخصی باید به گوش شنونده رساند. از‌این‌رو، آهنگساز آنچه را از موسیقی خود مراد می‌کند با شنونده به اشتراک می‌گذارد، اما مسئله آن‌جایی پیچیده‌تر می‌شود که ما با این پرسش مواجه می‌شویم که آیا شنونده نیز مقصود آهنگساز و معنای موسیقی وی را به همان صورت فهم می‌کند یا خیر؟

کتاب حاضر دربرگیرندهٔ چند سفرنامه از مستشاران و سیاحان اروپایی است که از اوایل قرن نوزدهم تا میانهٔ قرن بیستم به بلوچستان سفر کرده‌اند. این سفرنامه‌ها با روایت‌های بدون تکلف و در‌عین‌حال با اهمیت‌دادن به جزئیات و روایت‌های خرد، زوایایی ناشناخته و گوشه‌هایی مغفول از ویژگی‌های جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی بلوچستان را روایت می‌کند.

در سفر ایکیگای، نویسندگان هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی خود را یک گام جلوتر می‌برند و با نشان‌دادن اینکه چگونه می‌توانید ایکیگای خود را ازطریق تمرین‌های عملی، مانند به‌کار بردن عادت‌های جدید و پا بیرون گذاشتن از منطقه امنتان فرابگیرید، به خوانندگان خود کمک می‌کنند.

ایکیگای مکانی است که اشتیاق ما (آنچه را که دوست داریم) ، مأموریت (آنچه امیدواریم در آن سهیم باشد)، شغل (هدایایی که باید به دنیا ارائه دهیم) و شغل (چطور اشتیاق و استعداد ما می‌تواند به معیشت تبدیل شود) درهم می‌آمیزد تا به ما یک معنای شخصی ببخشد. این کتاب به ما کمک می‌کند تا همه این عناصر را جمع کنیم و بتوانیم از یک زندگی متعادل لذت ببرید>

ایکیگای ما بسیار شبیه تغییر است: چیزی ثابت است که بسته به اینکه در کدام مرحله از زندگی قرار داریم تغییر شکل می‌دهد. «دلیل بودن» ما در 15سالگی و 70سالگی یکسان نیست. این کتاب ازطریق سه بخش به شما کمک می‌کند آن را بپذیرید – به‌عنوان ابزاری برای انقلابی در آینده خود به شما کمک می‌کند تا بتوانید گذشته‌تان را درک کنید بنابراین می‌توانید از حال خود لذت ببرید.