نویسنده: ژان نوئل کاپفرپ، ونسنت یاستین
مترجمان:پرویز درگی،امیرحسین سرافرازیان
نشر: بازاریابی
توضیحات: موضوع دیگری كه اشاره به آن می‌تواند مفید باشد، تصورات نادرستی است كه حول مفهوم لوكس‌گرایی وجود دارد. برداشت بخشی از عامه‌ی مردم از لوكس‌گرایی، خودستایی ناشی از ثروت است، درحالی‌كه لوكس‌گرایی حقیقی، حداقل آن چیزی كه منظور و مراد نویسندگان كتاب پیش رو بوده است، فرسنگها با خودستایی ناشی از ثروت فاصله دارد.
لوكس‌گرایی مورد نظر این كتاب، ریشه در سنتها، فرهنگ، هنر و تاریخ جوامع دارد.
چگونه می‌توان لوكس و لوكس‌گرایی را از جنس افاده و خودستایی دانست و در همان حال، فرش این هنر اصیل و زیبای ایرانی را به‌عنوان كالای لوكس سنتی ایرانی ستود. ارباب سخن حافظ می‌گوید:
“جای آن است كه خون موج زند از دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش”
بی‌شك راه خزف خودستایی، از راه لعل لوكس‌گرایی جدا است. مطابق عقیده‌ی قدما، لعل در مقام صبر، و تحمل تابش مداوم آفتاب از مقام سنگی بی‌ارزش به لعلی درخشان تعالی می‌یابد. كالای لوكس حقیقی مثالی از همین عقیده‌ی قدما است: كه صنعتگران هنرمند، به دور از سری‌كاری ماشینی و با صبر و دقت وسواس‌گونه تولید كرده‌اند، و كیست كه نداند ارزش همچون كالایی را دیگر نمی‌توان به قیمت مواد اولیه، و نفر ساعت صرف‌شده فروكاست بلكه؛ ارزش دیگری همراه محصول است كه بیش و پیش از هر چیزی از جنس شور، ذوق، هنر و سلیقه است. حال چه خودروی فراری ساخت كارگاه مارنلو در ایتالیا باشد، چه فرش ایرانی كه ارزشی بیش از خامه، ابریشم، و نخ و ساعاتی دارد كه پای دار قالی صرف شده است، ارزشی بزرگتر از جنس روِیای طراح نقشه‌كش، و زن و مرد قالیباف، در تمنای بهشت مینو كه در لچك و ترنج فرش بازآفرینی شده است.
از این منظر اشیا، كالاها، و حرفه‌هایی نظیر: فرش، گلیم، ترمه، قلمكار، منبت، خاتم، مینا، كاشی، سوزن‌دوزی، نمدمالی، گیوه‌بافی، قلم‌زنی، معرق و میناتور و خراطی، می‌توانستند و می‌توانند سرمنشأ لوكس‌گرایی حقیقی ایرانی باشند، همان‌گونه كه عطر و چرم و دوزندگیهای فاخر در فرانسه، و ایتالیا از صنایعی سنتی و محلی ریشه گرفته، و به برندهای چند میلیارد دلاری جهانی تبدیل شده‌اند.
لوكس‌گرایی امروزی، راه درازی پیموده است تا از یك بازار گوشه‌ای1 تا اوایل قرن بیستم میلادی به بخشی مجزا و قابل توجه، با توان ارزش‌آفرینی قابل توجه، تبدیل شود. خواننده، هنگام مطالعه‌ی كتاب با ذكر تمامی تاریخهای میلادی ذكرشده در داخل پرانتز به شكل هجری شمسی روبه‌رو می‌شود، كه به خواننده‌ی ایرانی امكان مقایسه‌ی زمانی دقیقتری می‌دهد.
توضیحات: موضوع دیگری كه اشاره به آن می‌تواند مفید باشد، تصورات نادرستی است كه حول مفهوم لوكس‌گرایی وجود دارد. برداشت بخشی از عامه‌ی مردم از لوكس‌گرایی، خودستایی ناشی از ثروت است، درحالی‌كه لوكس‌گرایی حقیقی، حداقل آن چیزی كه منظور و مراد نویسندگان كتاب پیش رو بوده است، فرسنگها با خودستایی ناشی از ثروت فاصله دارد.
لوكس‌گرایی مورد نظر این كتاب، ریشه در سنتها، فرهنگ، هنر و تاریخ جوامع دارد.
چگونه می‌توان لوكس و لوكس‌گرایی را از جنس افاده و خودستایی دانست و در همان حال، فرش این هنر اصیل و زیبای ایرانی را به‌عنوان كالای لوكس سنتی ایرانی ستود. ارباب سخن حافظ می‌گوید:
“جای آن است كه خون موج زند از دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش”
بی‌شك راه خزف خودستایی، از راه لعل لوكس‌گرایی جدا است. مطابق عقیده‌ی قدما، لعل در مقام صبر، و تحمل تابش مداوم آفتاب از مقام سنگی بی‌ارزش به لعلی درخشان تعالی می‌یابد. كالای لوكس حقیقی مثالی از همین عقیده‌ی قدما است: كه صنعتگران هنرمند، به دور از سری‌كاری ماشینی و با صبر و دقت وسواس‌گونه تولید كرده‌اند، و كیست كه نداند ارزش همچون كالایی را دیگر نمی‌توان به قیمت مواد اولیه، و نفر ساعت صرف‌شده فروكاست بلكه؛ ارزش دیگری همراه محصول است كه بیش و پیش از هر چیزی از جنس شور، ذوق، هنر و سلیقه است. حال چه خودروی فراری ساخت كارگاه مارنلو در ایتالیا باشد، چه فرش ایرانی كه ارزشی بیش از خامه، ابریشم، و نخ و ساعاتی دارد كه پای دار قالی صرف شده است، ارزشی بزرگتر از جنس روِیای طراح نقشه‌كش، و زن و مرد قالیباف، در تمنای بهشت مینو كه در لچك و ترنج فرش بازآفرینی شده است.
از این منظر اشیا، كالاها، و حرفه‌هایی نظیر: فرش، گلیم، ترمه، قلمكار، منبت، خاتم، مینا، كاشی، سوزن‌دوزی، نمدمالی، گیوه‌بافی، قلم‌زنی، معرق و میناتور و خراطی، می‌توانستند و می‌توانند سرمنشأ لوكس‌گرایی حقیقی ایرانی باشند، همان‌گونه كه عطر و چرم و دوزندگیهای فاخر در فرانسه، و ایتالیا از صنایعی سنتی و محلی ریشه گرفته، و به برندهای چند میلیارد دلاری جهانی تبدیل شده‌اند.
لوكس‌گرایی امروزی، راه درازی پیموده است تا از یك بازار گوشه‌ای1 تا اوایل قرن بیستم میلادی به بخشی مجزا و قابل توجه، با توان ارزش‌آفرینی قابل توجه، تبدیل شود. خواننده، هنگام مطالعه‌ی كتاب با ذكر تمامی تاریخهای میلادی ذكرشده در داخل پرانتز به شكل هجری شمسی روبه‌رو می‌شود، كه به خواننده‌ی ایرانی امكان مقایسه‌ی زمانی دقیقتری می‌دهد.