کتاب «دستور مفصل امروز» نوشته خسرو فرشیدورد شامل پژوهش‌های تازه‌ای درباره آواشناسی و صرف و نحو فارسی معاصر و مقایسه آن با قواعد دستوری است.

این کتاب طبق اصول زبان‌شناسی جدید تألیف شده و دارای مطالب تازه و اصطلاحات مناسب است.تعریف‌های آن نسبتاً کوتاه، جامع، مانع و مبتنی بر روش علمی تحقیق است.

دستور مفصل و به بیان بهتر دستور مادر است. رابطه دستور علمی و تعلیمی بیان شده، از شیوه‌های نادرست مانند سره‌نویسی پرهیز شده و از شیوه‌های پسندیده سنتی، بهترین منابع فارسی و خارجی بهره‌گیری شده است. به زبانی ساده و برای فوائد عملی نوشته شده و در خدمت املا، درست‌نویسی، نقد ادبی، ترجمه، زبان معیار، لغت‌سازی و… قرار گرفته است.

مصلح‌الدین سعدی شیرازی یکی از ستارگان پرفروغ شعر و ادب فارسی است که حدود سال۶۰۶ هجری قمری در شیراز و در خانواده‌ای به تعبیر خودش «همه از عالمان دین» دیده به جهان گشود. او مجموعه آثاری به نثر و نظم نوشت که همه آن‌ها در کتاب نسبتاً قطوری گردآمده و کلیات سعدی نام دارد. کلیات سعدی در بر دارنده دو شاهکار بلامنازع او، یعنی بوستان و گلستان و غزلیات و ترجیعات، مثلثات و قطعات و رساله‌های منثور اوست. دکترمحمدرضا برزگر خالقی با همکاری دکتر تورج عقدایی، استاد دانشگاه زنجان «شرح غزل‌های سعدی» را همراه با مقدمه، تلفظ واژه‌های دشوار، درست‌خوانی و زیبایی‌شناسی تدوین کرده‌اند.

انتشار کتاب شرق‌شناسی بسیار تأثیرگذار ادوارد سعید در سال 1981، تمام تاریخ مطالعات غربی فرهنگ اسلامی را زیر سؤال برد، و این رسم علمی را محکوم کرد و آن را ارائه ناصحیح و تحقیرآمیز نماینده‌های مردم مسلمان و نهادها دانست؛ به‌حدی که کلمات «شرقی »و« مستشرق »منفی‌ترین مفاهیم را به خود گرفته‌اند.

اما شرق‌شناسی چیست؟ و شرق‌شناسان چه کسانی هستند؟ و چگونه محققان غربی فرهنگ اسلامی در کتاب ادوارد سعید به‌عنوان عوامل موذی امپریالیسم اروپا مورد تحقیر قرار گرفتند؟ در کتاب دانش خطرناک، تاریخ جدید و پیشگامانه رابرت اروین، وی با داستانی مفصل و رنگارنگ از روشنفکران و افراد عجیب‌وغریب که درک درستی از جهان اسلام را به غرب آوردند، به این سؤال پاسخ می‌دهد. در روایتی که از تجزیه‌وتحلیل برداشت یونان باستان از پارسیان گرفته تا تصویری از نخستین مترجمان عربی اروپای غربی و برداشت‌های جهان اسلام معاصر از مطالعه غرب درباره اسلام، ایروین ارزش میراث مستشرقان را تأیید می‌کند: نه‌فقط برای دانشمندان معاصر که آن را نپذیرفته‌اند، بلکه همچنین برای کسانی که متعهد به پرورش تفاهم بین فرهنگی شده‌اند و معتقدند که می‌تواند شکاف واقعی یا خیالی بین تمدن اسلامی و غربی را پر کند.

کتاب دانش خطرناک، شرق‌شناسی و مصائب آن یک تاریخ پرجاذبه و سرگرم‌کننده است، یک بحث جسورانه و یک جبران فوری برای برداشت‌های ما درباره رابطه فرهنگ غرب با نزدیک‌ترین همسایه‌هایش.

کتاب آتوسا نوشتهٔ هلن افشار است. نشر جوانه توس این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یک رمان تاریخی پیرامون زندگی و روزگار «آتوسا» (دختر کورش بزرگ) است.

هلن افشار در کتاب آتوسا کوشیده است تا در قالب یک قصه، زندگی آتوسا، شاهزادهٔ ایرانی در روزگار هخامنشیان، را به تصویر بکشد. از آتوسا یک سردیس سنگی باقی مانده است. سردیس آتوسا یکی از اشیای باستانی و متعلق به دوران هخامنشی است. این سردیس سنگی در اطراف تخت‌جمشید کشف شده است. آتوسا (۵۵۰ – ۴۷۵ پیش از میلاد) از شهبانوهای ایران بود. وی دختر کورش بزرگ، همسر پادشاه هخامنشی داریوش بزرگ، و مادر خشایارشا بود. جنس این اثر باستانی از سنگ فیروزه است. ساختن این اثر مربوط به دوران داریوش است.

آتوسا از تأثیرگذارترین زنان در شاهنشاهی هخامنشی بوده است. گفته شده است که هیچ زنی به‌عنوان پادشاه یا به‌عنوان نایب‌السلطنه بر شاهنشاهی هخامنشی حکومت نکرد، اما برخی از شهبانوان، به‌ویژه آتوسا و پروشات بر امور نفوذ داشته‌اند.

شاهنشاهی هخامنشی (۵۵۰ – ۳۳۰ پیش از میلاد) یک پادشاهی باستانی ایرانی استوار در باختر آسیا بود که به‌وسیلهٔ «کوروش بزرگ» در سال ۵۵۰ پیش از میلاد بنیان‌گذاری شد و در زمان خشایارشای یکم به بیشترین‌ اندازهٔ خود رسید. شاهنشاهی هخامنشی در بزرگ‌ترین گسترهٔ سرزمینی خود از بالکان و اروپای شرقی در باختر و تا درهٔ سند در خاور امتداد داشت. این شاهنشاهی را بزرگ‌ترین امپراتوری جهان تا آن روز دانسته‌اند. این امپراتوری نهایتاً با حملهٔ «اسکندر مقدونی» به ایران از بین رفت.

این کتاب که در ۲۴ بخش نوشته شده است با بخشی تحت‌عنوان «۵۳۰ پیش از میلاد مسیح» آغاز می‌شود.

هزار سال بیشتر است که جمع آوری مراسلات فارسی یکی از فعالیتهای پسندیده ادبی بوده است.
با وجود این، گرد آوردن مکاتبات میان دو تن سابقه ای ندارد و با تغییراتی که دنیا در همین چند دهه اخیر به خود دیده و رسم نامه نویسی تقریباً برافتاده است گمان نمی رود نشر چنین مکاتباتی دوام داشته باشد. ایرج افشار، که کتاب حاضر مجموعه ای از مکاتبات میان او و مجتبی مینوی است (به ترتیب ۸۹ و ۴۸ نامه)، خود از پیشگامان نشر مراسلات رجال تاریخی، فرهنگی و ادبی ایران بود و با رویه منظمی که در زندگی داشت، هم هزاران نامه به اقصی نقاط جهان نوشت و هم گنجینۀ کم نظیری از نامه های دیگران به خود برجای گذاشت. نامه های افشار و مینوی اغلب از دههٔ سی و چهل قرن گذشته است و شمه ای از فعالیت های علمی و فرهنگی دو تن از ایران دوستان نامدار در عرصۀ زبان و ادب فارسی را باز می نماید. جز اینکه سبک انشای نامه ها آموزنده است، با خواندن آن ها فضای فرهنگی حاکم بر آن زمان را نیز بهتر می توان شناخت.

محمدجواد ظریف خوانساری (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۳۸ در تهران) دیپلمات ایرانی است که در دولت یازدهم و دوازدهم سمت وزیر امور خارجه را بر عهده داشت. او همچنین از اعضای شورای عالی جمعیت هلال‌احمر و دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.او دانش‌آموخته کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو، همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بین‌الملل و دکترای حقوق و روابط بین‌الملل از دانشگاه دنور است. ظریف فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۵۷ در کنسولگری ایران در سانفرانسیس

زنان فیلسوف در آغاز قرن بیستم همچنان با محدودیتهای زیادی برای دسترسی به آموزش رسمی در فلسفه مواجه بودند، اما در این قرن توانستند به دانشکده های فلسفه وارد شوند و به درجه استادی برسند. گر چه نمی توان شواهد دال بر تبعیض جنسی را نادیده یا دست کم گرفت، دست کم حالا دیگر زنی فیلسوف بودن امری غیر عادی نیست. کتاب حاضر، که جلد چهارم از مجموعه ی تاریخ زنان فیلسوف است، باوری شایع را به چالش می کشد؛ اینکه فلسفه قلمرو جولان ذهن بزرگترین مردان است. نویسندگان کتاب نشان می دهند که زنان فیلسوف معاصر، مانند همتایان مردشان، در شکل دادن به (مسائل کلان) فلسفه دخیل بوده اند؛ نوشته هایی برای اعقاب خود به جا گذاشته اند؛مریدان، شاگردان و پیروانی داشته اند؛ و در آکادمی ها و انجمن های تخصصی به پرورش پیشرفت دیگر فیلسوفان کمک کرده اند.