این کتاب برای چه کسانی مفید است؟
این کتاب برای مدیران و کارآفرینانی تهیه شده که قبلا در دوره آنلاین ستارگان سیستم سازی سایت مدیرسبز شرکت کرده اند. برای دوستانی که در این دوره شرکت نکرده اند شاید برخی از موارد مبهم باشد.
این کتاب به هیچ وجه آموزشی نیست، بلکه شامل تکالیفی است که مدیر باید انجام بدهد و پاسخ ها را در کتاب یادداشت کند. سپس طبق یادداشت های خودش، موارد گفته شده را اجرا کند.
این چک‌بوک در واقع مجموعه ای از چک لیست ها است که توسط خودتان پر می شود و به شما کمک می کند در فرایند سیستم سازی از سرگردانی نجات پیدا کنید و دقیقا بدانید باید چه کارهایی انجام دهید. این چک لیست ها قبلا در دوره سیستم سازی به صورت فایل الکترونیکی به شرکت کنندگان داده شده و اثربخشی آن در دنیای واقعی ثابت شده است.
در این کتاب به چه مطالبی پرداخته می شود؟
ذهنیت یک سیستم ساز
ساخت اسناد کلیدی کسب و کار
بازآفرینی تیم برای اوج گیری
طراحی و ثبت فرایندها
واگذاری و خودکارسازی فرایندها
خلق دارایی برای کسب وکار
و نکات فراوان دیگر

آتول گوانده نویسنده کتاب مرگ با تشریفات پزشکی (Being Mortal)، در آخرین کتاب پرفروش خود نشان می‌دهد که، ایده ساده چک لیست چه چیزی را در مورد پیچیدگی زندگی ما آشکار می‌کند و اینکه چطور می‌توانیم از آن استفاده کنیم.

دنیای مدرن، دانش حیرت انگیزی را به ما ارائه کرده است. با اینحال، اشتباهات اجتناب‌پذیر همواره در مراقبت‌های بهداشتی، موضوعات حکومتی و قانونی و صنعت مالی- تقریباً در هر حوزه‌ای از فعالیت‌های سازمان یافته، ما را دچار مشکل کرده‌اند. امروزه ما مدت زمان طولانی‌‌تری را آموزش می‌بینیم، تخصص بیشتری بدست می‌آوریم، از تکنولوژی همواره در حال پیشرفت استفاده می‌کنیم، اما هنوز شکست می‌خوریم. ادعای قابل قبول آتول گوانده این است که ما می‌توانیم با استفاده از ساده‌ترین روش، عملکرد بهتری داشته باشیم: استفاده از چک لیست.

ما انسان‌ها سالانه 51 میلیارد تن گاز گلخانه‌ای وارد اتمسفر کره‌ی زمین می‌کنیم.
اما این عدد به چه معناست؟
و اگر به همین روند ادامه دهیم چه عواقبی برای تمامی موجودات کره‌ی زمین خواهد داشت؟
این‌ها سوالاتی‌ست که وقتی صحبت از گرمایش زمین می‌شود از خودمان می‌پرسیم، اما آیا واقعا می‌توان بدون آنکه کیفیت زندگی‌مان کاهش پیدا کند، از فاجعه‌ی اقلیمی پیشگیری کرد؟
بیل گیتس در این اثر ابتدا به ما نشان می‌دهد که هر یک از فعالیت‌های ما چه تاثیری بر محیط زیست‌مان می‌گذارد و اگر نتوانیم با عوض کردن سبک زندگی‌مان میزان تولید گازهای گلخانه‌ای را به صفر برسانیم، روبرو شدن با عواقبی همچون: خشکسالی، از بین رفتن حیوانات، شیوع بیماری، کمبود غذا و آب و … قطعی است.
اما بیل گیتس در ادامه‌ی کتاب راهکارهایی را نشان می‌دهد که می‌توانیم با بکارگیری آن‌ها و همکاری با یکدیگر به هدف دشوار به‌صفررساندنِ گازهای گلخانه ای دست پیدا کنیم.
خواندن این کتاب باعث می‌شود که ما نسبت به شرایط موجود و پیش روی‌مان آگاه‌تر شویم و در راه کمک کردن به نجات زمین قدم برداریم.

اگر فکر می‌کنید برای اینکه خود را روشنفکر خطاب کنید، به یک دکترا در فلسفه یونان و روم از مدرسه آیوی لیگ نیاز دارید، در فرضیه خود تجدید نظر کنید. در حالی که ممکن است به حروف اول نام‌های برجسته اساتید و نخبگان روشنفکر حسادت کنید، اما به تخته‌ها و لباس‌های علمی که نیاز دارید نیست، بلکه باطن مهم است. در این کتاب راهنمای آغازگر، شما یاد خواهید گرفت که با صحبت های روشنفکران قدم بردارید و ساده لوح ها و شبه روشنفکران را در خاک خود رها کنید.

تقریبا همۀ رسانه های جهان مدعی اند که گزارش های خبری شان را به صورت مستقل، بی طرفانه، و محققانه تولید می کنند. مدعی اند که صرفا به گزارش و توصیف «واقعیت عینی» می پردازند و از هر گونه نتیجه گیری و قضاوت پرهیز می کنند. از سوی دیگر، ادعا می کنند که رسانه های رقیب این واقعیت ها را به نحو توطئه آمیز تحریف کرده و به آن جهت می دهند.
آیا این مدعا درست است؟ آیا رسانۀ مستقل و بی طرف وجود دارد؟ ظاهرا پاسخ این پرسش ها منفی است. رسانه ها، حتی اگر (بر فرض محال) از صاحبانشان و از حکومت ها تأثیر نپذیرند، از فرهنگ و نظرگاه مخاطبانشان تأثیر می پذیرند. پوشش خبری غالب در یک جامعه بر اساس اصل های زیر عمل می کند:
«ماجرا از نظرگاه ما (و جامعۀ ما) چنین به نظر می رسد؛ بنابراین، ماجرا چنین است.»
«این واقعیت ها باورهای ما را تأیید می کنند؛ بنابراین، اینها مهم ترین واقعیت ها هستند.»
«این کشورها با ما دوست نیستند؛ بنابراین، این کشورها شایستۀ انتقادند.»
«این گزارش ها بیشترین جذابیت یا هیجان را برای خوانندگان ما دارند؛ بنابراین، اینها مهم ترین گزارش های خبری اند.»
کسانی که خبرها را نقّادانه دنبال می کنند تک تک این اصل ها را معکوس می کنند. کتاب حاضر نحوۀ انجام این کار را توضیح می دهد و بنابراین تأثیر سوگیری و تبلیغات بر اندیشیدن افراد را کاهش می دهد.

رجب طیب اردوغان

رجب طیب اردوغان که ریشه‌اش در اصل به ریزه برمی‌گردد، در ۲۶فوریۀ۱۹۵۴ در استانبول متولد شد. وی در سال ۱۹۶۵ از مدرسۀ ابتدایی «قاسم‌پاشا پیاله» فارغ‌التحصیل شد و تحصیلات دبیرستانش را در مدرسۀ «امام خطیب» استانبول در سال ۱۹۷۳ تمام کرد.

دبیرستان امام خطیب یک دبیرستان حرفه‌ای مذهبی بود. اردوغان پس از موفقیت در امتحانات لازم برای شرکت در دوره‌های اضافی، از دبیرستان «ایوب» نیز دیپلم گرفت. وی، دیپلم فارغ‌التحصیلی خود را در سال ۱۹۸۱ از دانشکدۀ اقتصاد و علوم اداری دانشگاه مِرمِره دریافت کرد.

اردوغان از همان دوران جوانی، زندگی اجتماعی خود را با سیاست درآمیخت. وی از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۲، به‌طور فعال فوتبال را دنبال می‌کرد که این امر،‌ اهمیت روحیه و کار تیمی را در سال‌های جوانی به او فهماند. این سال‌ها، مصادف با زمانی بود که اردوغانِ جوان و ایدئال‌گرا، به مسائل اجتماعی و ملی علاقه‌مند شد و پا به عرصۀ فعال سیاست گذاشت.

با توجه به اینکه اردوغان در سال‌های دبیرستان و نیز در انجمن ملی دانشجویان ترکیه حضور فعالی داشت، در سال 1976، رئیس شاخۀ جوانان بی‌اوغلو و همان سال نیز رئیس شاخۀ جوانان استانبول (MSP) انتخاب شد. وی با حفظ این سمت تا سال 1980 و با تعطیلی احزاب، ‌به‌عنوان مشاور و مدیر ارشد بخش خصوصی در دورۀ 12 سپتامبر فعالیت کرد.

اردوغان با حزب رفاه که در سال ۱۹۸۳ تأسیس شده بود به عرصۀ فعالیت‌های سیاسی بازگشت و در سال ۱۹۸۴ به‌عنوان رئیس منطقه‌ای حزب رفاه در بی‌اوغلو انتخاب شد. در سال ۱۹۸۵، وی رئیس استانی حزب رفاه در استانبول شد و در همان سال به عضویت هیئت اجرایی مرکزی حزب رفاه درآمد.

رجب طیب اردوغان با ایجاد سازمانی جدید پروژه‌هایی را انجام داد که هدف آن اصرار به مشارکت زنان و جوانان در سیاست بود. این سازمان، در دورۀ تصدی او در سِمتِ سرپرست استانی استانبول، الگویی برای سایر احزاب سیاسی بود.

ازاین‌رو گام‌های مهمی در جهت کمک به سیاست برداشت و مورد حمایت و احترام توده‌های مردم قرار گرفت. این پروژه، در انتخابات شهرداری در بی‌اوغلو در سال ۱۹۸۹، موفقیت بزرگی را برای حزب رفاه به ارمغان آورد و از نظر مطالعاتی در این حزب، در سراسر کشور، به‌عنوان نمونه‌ای خوب برای دیگران لحاظ می‌شد.

در انتخابات محلی ۲۷مارس۱۹۹۴، اردوغان، شهردار کلان‌شهر استانبول برگزیده شد. وی در طول مدت مسئولیتش در مقام شهردار، به‌واسطۀ استعدادهای سیاسی و اهمیتی که به کار تیمی و مدیریت موفق در منابع انسانی و مسائل مالی می‌داد، توانست برای مشکلات دائمی استانبول راه‌حل‌های صحیحی ارائه دهد.

با قراردادن صدها کیلومتر خط لولۀ جدید، مشکل آب برطرف شد. با ایجاد مدرن‌ترین امکانات بازیافت، مشکل زباله برطرف شد و با پروژه‌های گاز طبیعی که در دورۀ ریاست‌جمهوری اردوغان توسعه یافته بود، مشکل آلودگی هوا پایان یافت. درخصوص ترافیک و گرۀ حمل‌ونقل، بیش از پنجاه پل و گذرگاه و آزادراه احداث و پروژه‌های بیشتری برای راهنمایی سایر دولت‌ها در شهر ساخته شد.

رجب طیب اردوغان از زمان مصطفی کمال آتاتورک، بنیان‌گذار ترکیۀ مدرن، بیش از هر رهبر دیگری قدرتش را تثبیت کرده است. وی سیاست ترکیه را متحوّل کرده، با کودتایی نظامی روبه‌رو شده و قانون اساسی کشور را بازنویسی کرده تا به ریاست‌جمهوری خود قدرت بیشتری بدهد؛ اما سبک مبارزاتی و غرایز خودکامه‌اش باعث بروز انتقاداتی از سوی منتقدان داخل و خارج کشور شده است.

در حال‌ حاضر، بزرگترین مشکل وی اقتصاد است. بیکاری نزدیک به 14درصد است و تورّم دو رقمی باقی مانده و همه‌گیری همه‌گیرتر می‌شود. رئیس‌جمهور و حزب عدالت و توسعۀ (AKP) وی برای همۀ این موارد هزینۀ سیاسی می پردازند.

رئیس‌جمهور اردوغان در تعدادی از نظرسنجی‌های اخیر، «اکرم امام اوغلو»، رقیب خود، را در مصاف‌های رُودررُو عقب نگه داشته است. یک نظرسنجی اخیر در نشریۀ «گزارش ترکیه» نشان داد که سهم حزب عدالت و توسعه در انتخابات احتمالی برای اولین‌بار به زیر ۳۰درصد رسیده است. تمایل اردوغان به کسب اجازه از سوی رئیس کل جدید بانک مرکزی برای افزایش شدید نرخ بهره در اواخر سال ۲۰۲۰، با فرونشاندن تورم و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی سبب تثبیت شرایط شده است.

اردوغان ممکن است به نوعی به سیاست‌های سریع اقتصادی برگردد؛ چیزی که در وهلۀ اول ترکیه را بسیار شکننده کرده است. در این میان، با وجود کمبود نان، اردوغان جولانگاه‌هایی را راه انداخته است و امیدوار است که از این طریق پایگاه خود را حفظ کند و از شرایط سخت دور شود. زمانی که دانشجویان به انتخاب فردی سیاسی و وفادار به اردوغان و در مقام رئیس یکی از دانشگاه‌های بزرگ اعتراض کردند، وی همچون تروریست به آن‌ها حمله کرد و بسیاری دستگیر شدند.

او با درخواست تغییر در قانون اساسی، مبارزه‌ای سیاسی را آغاز کرده است. تعییرات مدِّ نظر او، به رئیس‌جمهور اختیارات جدیدی را می‌دهد که از نظر او لازم است؛ باوجوداین، وی مطمئن است که نمی‌تواند رأی اکثریت مورد نیاز برای تصویب در پارلمان را به دست آورد.

اردوغان همچنین سخت تلاش کرده است تا غرور ملی را برانگیزد. در ماه مارس ۲۰۲۱، وی متعهد شد صدمین سالگرد تأسیس ترکیۀ مدرن را با مأموریتی فضایی جشن بگیرد که به «اولین تماس با ماه» منتهی می‌شود و به دنبال آن، مأموریتی با سرنشین انجام می‌گیرد. نتایج ضعیفِ نظرسنجی دربارۀ وی نشان می‌دهد که اولویت‌های مردم کاملاً جدی‌تر از این مسائل است.

اردوغان همچنین به اهداف پیش‌بینی‌شدۀ بیشتری روی آورده است. در ۸فوریه، او اشاره کرد که خبرهای خوبی را در جبهۀ امنیتی منتشر می‌کند؛ اما پس از آن، ارائۀ طرحش برای نجات گروگان‌های ترک، که جدایی‌طلبان کرد در شمال عراق آن چند ترکیه‌ای را اسیر کرده بودند، فاجعه‌بار شد و ناگزیر تا سخنرانی تلویزیونی پیروزمندانه‌اش را، که قبلاً وعده داده بود، لغو کند.

خبر بعدی حاکی از آن بود که دولت اردوغان بیش از هفت‌صد نفر، از جمله اعضای یک حزب سیاسی طرفدار کردها، را به گمان ارتباط با جدایی‌طلبان دستگیر کرده است. او گویی تلاش می‌کند تا فعالیت آن حزب را به‌طور کامل ممنوع کند و باعث ایجاد منبع اصطکاکی جدید در داخل و خارج ترکیه شود.

در واقع، برخورد شدید اردوغان با مخالفان داخلی، به تنش با سایر دولت‌ها دامن می‌زند. به هر حال، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده و رهبران اتحادیۀ اروپا بسیار بیشتر از دونالد ترامپ به دموکراسی و احترام به حقوق بشر اهمیت می‌دهند؛ اما مسائل زیادی وجود دارد که میان ترکیه و غرب جدایی می‌اندازد.

به‌گفتۀ روزنامۀ تایم، خرید سامانۀ موشکی اس۴۰۰ روسی توسط ترکیه به‌عنوان عضوی از ناتو، علی‌رغم مخالفت ایالات متحده و کشورهای اروپایی، مایۀ نفاق و دشمنی بود. دادگاه آتی هالک‌بانک، بانک دولتی ترکیه‌ای وام‌دهنده در شهر نیویورک، به اتهام کمک به ایران برای فرار از تحریم‌ها، برای اردوغان خجالت‌‌آور بود.

اردوغان، اعتراض‌های اتحادیۀ اروپا را در قبال صدور مجوزِ اکتشاف نفت در مناطق مناقشه‌انگیز در شرق مدیترانه نادیده گرفت. این ماجرا در حال حاضر در دست بررسی است. اردوغان سال ۲۰۲۰ نیز اعلام کرد که دروازه‌های اروپا را به روی پناه‌جویانی باز کرده است که دولت ترکیه به‌عنوان بخشی از توافق با اتحادیۀ اروپا به آن‌ها اسکان داده بود. او با اعلام این خبر، بحران ایجاد کرد. به‌تازگی، پس از اینکه ترکیه یک کشتی پیمایشی را به مناطقی از دریای اژه فرستاد، مقامات ترکیه با علم به اینکه این اقدامْ خشم آتن را برانگیخته است، شاکی شدند از اینکه هواپیماهای جنگی یونان به کشتی ترکیه‌ای را آزار رسانده‌اند.

اردوغان، همچنین با اصرار بر پیداکردن راه حلی دو جانبه میان ترکیه و قبرس، به مخالفت با برنامه‌های اتحادیۀ اروپا برای اتحاد مجدد در قبرس ادامه می‌دهد. وی می‌تواند به رابطۀ پایدار با روسیۀ ولادیمیر پوتین امیدوار باشد؛ اما این امیدواری، بستگی به این دارد که آیا آتش‌بس در اطراف شهر ادلب سوریه به قوت خود باقی می‌ماند یا خیر.

شهر ادلب جایی است که سرکوبی دیگر از سوی ارتش سوریه با حمایت روسیه می‌تواند موجی از پناهندگان را به مرز ترکیه روانه کند. ترکیه همچنین در جریان تقابل اخیر با ارمنستان در حمایت از آذربایجان و در جنگ داخلی لیبی و قفقاز مداخله کرده است. تاریخ نشان می‌دهد که رهبر مستبد ترکیه در داخل و خارج از کشور، حتی آشفته‌تر و ستیزه‌جویانه‌تر عمل خواهد کرد؛ چرا که اقتصاد کشورش بیشتر بر آیندۀ سیاسی او سنگینی می‌کند.

کتاب حاضر حاوی چهار مقاله در فلسفهٔ علوم اجتماعی است؛ البته مطالب طرح‌ شده در مقالات می‌تواند به‌طور کلی برای علاقه‌مندان به فلسفهٔ علم نیز مفید و خواندنی باشد.
دو مقالهٔ اول به ماهیتِ قوانین علمی و ارتباطِ آن با مسائلِ علوم اجتماعی می‌پردازند.

در مقالهٔ اول، جان رابرتس (استاد دانشگاه کارولینای شمالی) استدلال می‌کند که آنچه در علوم اجتماعی، «قانون» خوانده می‌شود (مثلاً قانون عرضه و تقاضا) در حقیقت قانون نیست.

در مقالهٔ دوم، هارولد کینکید (استادِ دانشکدۀ اقتصاد دانشگاه کیپ‌تاون) به استدلال‌های رابرتس پاسخ می‌دهد و معتقد است در علوم اجتماعی هم می‌توان به تبیینِ روابط علی‌ومعلولی پرداخت و به همین معنا، در این علوم هم قانون وجود دارد.
دو مقالهٔ بعدی به دیدگاه‌های توماس کوهن مربوط می‌شوند. برندن لارور (استاد دانشگاه هرتفوردشر) با تشریحِ عوامل مؤثر بر شکل‌گیری نظرات کوهن، معتقد است که ادعاهای کوهن را باید عمدتاً یک مجموعه الزاماتِ روش‌شناختی در نظر گرفت، نه ایده‌های تاریخی-فلسفی. در مقالهٔ آخر، جیووانی باتیستا روسی (استاد دانشگاه جنوا، ایتالیا) ایدهٔ پارادایم را در علمِ اندازه‌گیری به کار می‌گیرد و با توضیح اینکه تا به امروز دو پارادایم اصلی در اندازه‌گیری وجود داشته، معتقد است می‌توان با ترکیبِ این دو پارادایم، به پارادیم سوم رسید که در آن پیوند نزدیک‌تری بین اندازه‌گیری در علوم فیزیکی و اندازه‌گیری در علوم رفتاری پدید می‌آید.