اینکه یکی از نخست‌وزیران رژیم پهلوی شیفته‌ی ادبیات بود و خواننده پر و پا قرص شاعران بزرگ فرانسوی به شمار می‌رفت ، اینکه هویدا علاقه‌ی خاصی به جمع‌های روشنفکری داشت : صادق هدایت ، صادق چوبک و ابراهیم گلستان از دوستان نزدیکش بودند ، همه و همه نشان می‌دهد که او آدم خاصی بود. اگر چه این خاص بودن با انگِ همجنس‌گرایی و بهایی‌ بودن هویدا همواره تکفیر می‌شد، اما میلانی جنبه‌های دیگری از زندگی خاص هویدا را تصویر می‌کند. او در میان مجموعه‌ای از کارگزاران سلطنتی که آلوده به فساد اقتصادی بودند، کمتر علاقه‌ای به مکنت داشت. از طرف دیگر او علاقه‌ی چندانی به قدرت نیز نداشت و یا به قول ابراهیم گلستان ، چنین وانمود می‌کرد. اما تمام ویژگی‌های منحصر به فرد هویدا، به هیچ وجه توجیه‌کننده‌ی عملکرد او در دوران نخست‌وزیری نیست. نکته‌ای که بی‌عملی هویدا را بغرنج ‌تر می‌کند (اگر فرض کنیم که خود نقشی در فساد مالی و حکومتی دربار نداشت) همین ویژگی‌های مثبت او بود. اگر ذهن فعال جامعه ، در نگاهی کلان‌نگرانه انفعالِ کارگزارانی را که همچون هویدا باسواد نبودند بپذیرد ؛ قطعاً به سختی قادر خواهد بود که تسلیم هویدا را در قبال استبداد محمدرضاشاه قبول کند. هویدا در این زمینه نیز در بین سیاستمداران در اقلیت بود. او سرسپرده بود و می‌دانست که سرسپرده است و از آن مهم‌تر معنای استقلال را می‌فهمید و این مساله‌ی کوچکی نیست.

«خواننده کتاب، نه فقط در مقدمه مفصل…، بلکه در بخشهای مختلف کتاب نیز با آراء جدید درباره شاعران و نویسندگان دوران مشروطه آشنا می شود که با بسیاری از مطالبی که تا به حال دیگران گفته اند و تکرار مکررات… است کاملا متفاوت است. کتاب را باید با دقت و از سر فرصت خواند.» دکتر جلال متینی نویسنده کتاب: ماشاءالله آجودانی در 1329 شمسی در آمل متولد شده است. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه تهران به پایان برده از این دانشگاه دکترای زبان و ادبیات فارسی دریافت کرده است. نزدیک به هفت سال به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان و مربی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی آن دانشگاه به تدریس متون ادبیات فارسی اشتغال داشته است. در بهمن 1365 شمسی (ژانویه 1987 میلادی) به لندن رفته و در این شهر با زنده یاد منوچهر محجوبی مدیر مسئول و ناشر مجله فصل کتاب، در انتشار آن مجله همکاری کرد و از همان آغاز سردبیری آن مجله را به عهده گرفت. از این مجله 13 شماره در لندن انتشار یافته است. نخستین کتاب او با عنوان: «مشروطه ایرانی و پیش زمینه های نظریه ولایت فقیه» در نقد و بررسی تاری مشروطه و تاریخ نگاری این دوره، در سال 1376 (1997 میلادی) در لندن منتشر شده است. تاکنون بیش از پنجاه مقاله و یادداشت از او در نشریات مختلف ایران و خارج از ایران منتشر گردیده است. «ایران، ناسیونالیسم و تجدد» عنوان آخرین کتابی است که در دست نگارش دارد و در آینده نزدیک منتشر خواهد شد.

معركه اثری است مستند درباره‌ی جنگ. روژه نیمیه ـ نویسنده‌ی فرانسوی ـ می‌گوید: ” این كتاب ارزش و اهمیت بسیاری دارد، چرا كه به نظر اتوبیوگرافیك است… سلین، زبان بریده‌ بریده و بی‌منطق یك افسر جز، بسیار عصبانی را كه از سر خشم و مستی دست به كار‌های خنده‌دار می‌زند، به طور شگفت انگیزی بازپروری كرده است. هرگز در هنر فحش و ناسزا غرق نشده، همچنان كه در اغراق هم زیاده‌روی نكرده است، چرا كه همه‌ می‌دانیم در باب اصطبل و فحش‌های مربوط به این فضا، اغراق حرف اول را می‌زند… سرباز خانه‌ی قشون هفدهم توصیف نشده است، بلكه حاضر است، نمایان است، كم‌كم از دل شب بیرون می‌آید، سرباز‌های اهل بریتانی، از لابه‌لای گفتگوی آدم‌ها سر درمی‌آورند، با سبیل‌های پر پشت، و شمشیر‌هایی كه سنگ فرش‌ها كشیده می‌شود و صدا می‌دهد: سرباز‌های بریتانی كوتاه‌اند و شمشیر‌های بلند…”

از صدای سخن عشق… زمان نمی‌گذرد، عمر ره نمی‌سپرد! صدای ساعت شماطه، بانگ تکرار است نه شنبه هست و نه جمعه! نه پار و پیرار است! جوان و پیر کدام است؟ زود و دیر کدام؟ اگر هنوز جوان مانده ای به آن معناست، که عشق را به زوایای صلا زده ای. ملال پیری اگر می‌کشد تو را پیداست؛ که زیر سیلی تکرار، دست و پا زده ای! زمان نمی‌گذرد. صدای ساعت شماطه بانگ تکرار است. خوشا به حال کسی، که لحظه لحظه‌اش، از بانگ عشق سر شار است.