«یتی گرسنه» عنوان جلد یازدهم از مجموعه خیابان جیغ است. داستان این مجموعه درباره‌ی پسری به اسم لوک واتسون است، پسربچه‌ای که زندگی طبیعی داشت و با خانواده‌اش در آرامش زندگی می‌کرد. اما بعد از این که شروع کرد به تبدیل شدن به یک گرگینه، همراه خانواده‌اش به خیابان جیغ نقل مکان کردند، شهری که پر است از انواع هیولاها. لوک با دوتا از ساکنین دیگر خیابان جیغ دوست می‌شود، یک خون‌آشام به اسم رسوس نگتیو و یک مومیایی به اسم کلیو فار. لوک فکر می‌کند می‌تواند خیابان جیغ را خانه‌ی خودش بداند، اما مشکل کوچکی وجود دارد: پدر و مادرش از همسایگان جدیدشان می‌ترسند. آیا لوک می‌تواند قبل از اینکه آنها از ترس بمیرند، راه خروجی به دنیای واقعی باز کند؟

یتی‌ها درندگان پشمالو آماده‌اند تا همه چیز را بخورند! در یتی گرسنه، وین زامبی بازنشسته‌ی گروه موسیقی، اکنون در تاریک‌ترین عمق تبت زندگی می‌کند. پس گرفتن زبان وین به قدری برای لوک، رسوس و کلئو آسان بود که غافلگیر شدند. چیزی که بچه‌ها اصلا فکرش را نمی‌کردند. بچه یتی گرسنه‌ای بود که تا خیابان جیغ به دنبالشان آمده بود. وقتی مادر خشمگین به جستجوی بچه‌ی گمشده‌اش آمده بود، همه چیز را به‌هم ریخت. در همین هنگام ساعت تیک‌تاک می‌کند…

تامی دونباواند این مجموعه را در بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ نوشت و منتشر کرد. او بر این باور است که مجموعه‌ی خیابان جیغ همان اثری را بر بچه‌ها می‌گذارد که استفان کینگ نویسنده‌ی «اسکوبی دو» بر بچه‌ها گذاشته است. دونباواند درباره تجربه‌ی نوشتن این مجموعه گفته است: «نوشتن داستان خیابان جیغ برایم خیلی سرگرم‌کننده است. فقط باید مواظب باشم زیادی خودم را نترسانم!»

خیابان جیغ با نام اصلی scream street، به صورت یک داستان دنباله‌دار روایت می‌شود و لازم است که خواندن آن را به صورت مرتب از جلد اول شروع کنید. البته نگران نشوید، در ابتدای هر جلد، با تصاویری، ساکنان و موقعیت‌های مکانی خیابان جیغ به شما معرفی می‌شود تا راحت‌تر بتوانید داستان را پی بگیرید.

کتاب پرآوازه «دائودِه ‌جینگ»، «دفتر دائو و دِه» یا «دفتر حق و راستی» اثر حکیم بزرگ چینی، لائودْزی در حدود 2500 سال پیش نوشته شده است. این دفتر مشتمل است بر تعالیمی در هشتاد و یک بند که همه ترکیبی است از نظم و نثر، شعر و حکمت، عرفان و زندگی روزانه. محور این تعالیم بر «دائو» است یعنی «حقیقت همه حقائق» و «مبدأ همه مبادی». محتوای این دفتر بر اهل حکمت و مترجمان همواره موضوعی است جدل‌برانگیز. بیش از هفتصد شرح و تفسیر در سننِ حِکْمیِ شرقِ دور بر «دائودِه‌ جینگ» نوشته‌اند و آن را بیش از 250 بار به زبان‌های غربی ترجمه کرده‌اند. دفتری که یقیناً از حیرت‌برانگیزترین و معمّایی‌ترین کتاب‌هاست.

برای نخستین بار است که این دفتر مقدس از سوی انتشارات «زندگی روزانه» به قلم دکتر اسماعیل رادپور از زبان چینی باستان به فارسی برگردانده می‌شود. این ترجمه همراه است با یادداشت‌هایی درباره معنی بعضی عبارات این دفتر، نکاتی مربوط به اختلافات نسخ، اشاراتی از تفاسیر نخستینِ پیران دائویی، نکات مربوط به ترجمه و اشتقاقات صوری و لفظی بعضی نویسه‌ها، شرح اصطلاحات مهم و مکرّرِ این دفتر، و همچنین مقدمه‌ای درباره «لائودْزی»، «دفتر دائو و دِه» و «سنّت دائویی».

سام یل که وی را جهان پهلوان میگفتند، فرزندی نداشت. پس از سالها همسر زیبارو و برومند او، فرزند پسری به دنیا آورد که بدنش درخشان، اما تمام موهایش سفید بود و زال نامیده شد. زنان شبستان همه ناراحت و غمگین بودند و از ترس این موضوع را از سام مخفی نگه داشتند. اما روزی سام از موضوع باخبر شد و با دیدن کودک از زندگی ناامید گردید. سام که این موضوع را ننگ و نشانة گناه کاری خود میدانست، دستور داد تا کودک شیرخوار را از ایرانزمین دور، و در بالای کوهی رها کنند. زال در بالای کوه نزدیک آشیانة سیمرغ رها شد. روزی سیمرغ برای شکار آمده بود که زال را دیده و او را بیدرنگ به آشیانة خود در البرز کوه برد. سیمرغ و جوجه هایش به خواست خداوند، نسبت به زال مهربان شدند و از او مراقبت کردند. خداوند میخواست که زال زنده بماند، زیرا حامل رازی نهفته بود که کسی از آن آگاهی نداشت. داستان زال و رودابه از دستنویس موزة فلورانس، به نثر به نگارش درآمده است.

داستان‌هایی معمولاً کوتاه با پیرنگی غیرقابل‌پیش‌بینی. گاهی اوضاع بدتر می‌شود و گاه برعکس. بعضی داستان‌ها هراس‌های کودکی را بیدار می‌کنند و بقیه شیفتگی‌های پر از خرده‌شیشه‌های بزرگسالی را. طنز یا چرخش ناگهانی لفظ در داستان به نرمی رقم می‌خورد. زبان به شکلی فریبنده ساده است. داستان‌ها پایانی غیرمنتظره دارند. حیرت‌انگیز و در‌عین‌حال متناقض نما. داستان‌هایی که در مرز خیال و واقعیت سیر می‌کنند.

مهم‌ترین ویژگی داستان‌های بن لوری بی‌زمان و بی‌مکان بودن است. داستان‌هایش در هرجایی اتفاق می‌افتند و هیچ جا. شخصیت‌ها مانند بیشتر افسانه‌ها و حکایات کلاسیک عامیانه؛ بی نامند و عنصر خواب در اغلب آن‌ها مهم است. در این داستان‌های هرچند مدرن با مؤلفه‌های دشوار با عنصری دیگر مواجه می‌شویم، به حکایات و افسانه‌های عامیانه تن می‌زنند و به حرف آمدن و حضور حیوانات در این داستان‌ها به‌وفور به چشم می‌آید، اما همان‌ها هم از قواعد داستان خارج نمی‌شوند.

آدم‌های داستان‌های لوری مفهومی رهاتر از معمول دارند؛ اما دغدغه‌ها و درگیری‌هایی که این قهرمانان غیرعادی را می‌جنباند کاملاً محسوس است: کشش و کوشش و احساس تعلق، ارتباط و شکست. همه هم احساس آشنای دویدن در جست‌و‌جوی هویت، رسیدن و گاه بازماندن. با خواندن داستان‌های بن لوری حس می‌کنیم که در جهان تنها نیستیم. تازه وقتی کتاب را زمین می‌گذاریم داستان‌ها آغاز می‌شوند…