بزرگ علوی، نویسنده و روشنفکر مشهور معاصر است که از پیشگامان عرصه داستان‌نویسی نوین در ایران محسوب می‌شود. معروف‌ترین اثر او، مجموعه داستان‌های گیله مرد است که از داستانی با همین نام و هشت داستان دیگر به نام‌های دزاشیب، نامه‌ها، یک زن خوشبخت، رسوایی، یه ره نچکا، خائن، اجاره‌خونه و پنج دقیقه پس از دوازده تشکیل شده است.

داستان گیله مرد حکایت زندگی دهقانی روستایی است که در جنگل‌های گیلان اتفاق می‌افتد. او یک مبارز شورشی است که علیه ستم‌های حاکم قیام کرده و همسر او به دست مأموران کشته شده است. داستان در دو بخش بیرون و درون اتفاق می‌افتد. بخش بیرون از تعاملات دو مأموری که گیله مرد را به پاسگاه می‌برند تشکیل شده که یکی از آن‌ها بدذات است و با کنایه و توهین گیله مرد را می‌آزارد. دیگری اما ساکت است و زندانی را در سکوت همراهی می‌کند. این خاموش‌بودن مأمور دوم خود برای گیله مرد آزاردهنده است.

بخش درونی رمان درون ذهن گیله مرد سپری می‌شود و به افکار او درباره صغرا، همسر محبوبش که بی‌گناه کشته شد و طفل شش‌ماهه‌ای که با مرگ مادر در کومه جا مانده و سرنوشت نامعلومی دارد، می‌پردازد.

بعد از دستگیری پرویز به جرم دشمنی با حکومت و انتقال او به کمیته مشترک، جلال که از دوستان قدیمی اوست، از نزدیک‌شدن همکارش، شهرزاد، به مادر پرویز و همسرش ترانه متعجب می‌شود و به شکی بین اینکه آیا شهرزاد طرفدار چریکی‌هاست و یا طرفدار حکومت مبتلا می‌گردد؟!

جمال میرصادقی در سال1312 خورشیدی در تهران به دنیا آمد. فارغ‌التحصیل دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران در رشته ادبیات فارسی است. جمال میرصادقی شغل‌های گوناگونی داشته ‌است. کارگری، معلمی، کتابدار دانش‌سرای تربیت‌معلم، کارشناس آزمون‌سازی در سازمان امور اداری و استخدامی کشور و مسئول اسناد قدیمی در سازمان اسناد ملی ایران.

در دوره‌ دراز کار نویسندگی، داستان‌های کوتاه و بلند بسیار و چند رمان نوشته که برخی از آن‌ها به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، ارمنی، ایتالیایی، روسی، رومانیایی، عبری، عربی، مجاری، هندو و اردو ترجمه شده‌ است.

این رمانِ فلسفی، پنجره‌ای رو به سویِ نسلی جدید است؛ نسلی که از دلِ جنگ و خودخواهی بیرون آمده‌اند و از انتهایِ خونریزی، آغاز شده‌اند. نسلی که با درد متولد شده‌اند و حالا که آمده‌اند حرف‌هایشان هنوز از حنجره درنیامده در نطفه خفه شده است. نسلی که رفتارشان بویِ اعتراض و پشتِ‌پا زدن به هنجارهایی را می‌دهد که هستی‌ و آزادیِ بشری را در بندِ خود کشیده‌ است. لنی، شخصیتِ اصلیِ رمان، جوانِ بیست‌ساله‌ای است که پدرش را در جنگ از دست داده است. مادرش او را ترک گفته و او منزجز از شرکت در جنگ ِ ویتنام، وطنِ خود، آمریکا، را رها کرده و به کوه‌هایِ آند در سوییس پناه آورده است. حال تنها چیزی که مانده، تنها اکسیری که رومن گاری به‌عنوانِ دلیلِ بودن معرفی می‌کند، عشق است؛ عشقی که همچون چسب وجود و هستیِ انسان را به زندگی‌اش می‌چسباند و همه‌‌چیز را قاعده‌مند می‌سازد. عشقی که فداکاری می‌بخشد و حسِ وابستگی. عشقی که معنایِ هستیِ بشری است.

«در محله ما همه از حمام‌های محل استفاده می‌کردند با این تفاوت که یکی بقچه زیر بغل می‌گذاشت و حمام می‌رفت، سر و جانش را هم خودش با پوسته صابون‌هایی که ته لیف، از این طرف و آن طرف، جمع کرده بود می‌شست و برای کیسه‌مالی پشتش هم، که دست آن نمی‌رسید، به حدیث و وعده بهشت و دعا به جان این و آن متوسل می‌‎شد. آن‌هایی هم که متمول بودند، روز موعود دلاک حمام دنبالشان می‌رفت و اسباب حمامشان را از خانه تا حمام و از حمام تا خانه برایشان حمل می‌کرد و با عزت و احترام سر و تنشان را می‌شست. دمپایی چوبی حمام را برایشان آب می‌کشید و جلو پایشان جفت می‌کرد و آخر سرهم یک لیوان شربت آب‌لیمو دستشان می‌داد. حمام زن‌ها فقط برای شست‌وشو و نظافت نبود، محل اجتماع زن‌های محل بود و فرهنگ خاص خودش را داشت؛ فرهنگی که مردها را به آن راه نبود و…» (برگرفته از متن کتاب)

در روستای العوفی در عمان ، با سه خواهر روبه‌رو می‌شویم: مایا که پس از یک شکست عاطفی با عبدالله ازدواج می‌کند. اسما که با احساس وظیفه ازدواج می‌کند و خاولا که درحالی‌که منتظر معشوق خود است که به کانادا مهاجرت کرده، همه پیشنهادات را رد می‌کند. این سه زن و خانواده‌هایشان شاهد تکامل عمان از جامعه‌ای سنتی برده‌دار به‌سمت کشوری امروزی هستند. کتاب «دختران ماه» زندگی این سه زن را شرح می‌دهد و علاوه‌بر آن نگاهی به تحولات اجتماعی و سیاسی عمان نیز دارد. این امر اهمیت این اثر داستانی را نشان می‌دهد که توانسته است از خلال روابط عاطفی سه زن، ما را با یک نظام روبه‌پیشرفت آشنا کند. روایت‌های موجود در این کتاب به‌گونه‌ای مدون شده‌اند که تا آخر جذابیت خود را حفظ می‌کند و خواننده تا انتها نمی‌تواند حدس بزند چه بر سر شخصیت‌ها خواهد آمد یا حتی چه بر سر عمان خواهد آمد.

این کتاب ما را به مکانی غیرمعمول می‌کشاند؛ روستایی در عمان در حاشیه مسقط پایتخت. این داستان از یک خانواده و تعدادی دیگر از شخصیت‌های اطراف آن، از پس از جنگ جهانی دوم تا کم و بیش دهه 2000 را روایت می‌کند. شخصیت‌های متعدد با قدرت طراحی شده‌اند و داستان گذار از جهان باستان به مدرنیته در کشوری که زندگی می‌کنند نیز جذاب است.

ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب کودکان و بزرگسالان را به‌طور یکسان برای نسل‌ها مجذوب خود کرده است. چرا لوئیس کارول ما را با چیزهای عجیبی آشنا می‌کند مانند کاترپیلارهای آبی، گربه‌هایی با پوزخندهای عجیب و غریب و ملکه سفیدی که مرموز زندگی می‌کند؟ آیا این همه فقط مزخرف است؟ آیا کارول تحت‌تأثیر بود؟ این کتاب «آلیس سرکش» معنای عمیق‌تر کتاب‌های آلیس را بررسی می‌کند و دنیایی سرشار از درس‌های زندگی فلسفی را نشان می‌دهد. بررسی برخی از بزرگ‌ترین ذهن‌های فلسفی که تاکنون زندگی کرده‌اند؟ ارسطو، هیوم، هابز و نیچه؟ آلیس در سرزمین عجایب و فلسفه، پرسش‌های نهایی زندگی را از نگاه شاید دوست‌داشتنی‌ترین قهرمان در تمام دوران ادبیات بررسی می‌کند. این کتاب به مسائل قانع‌کننده‌ای مانند ادراک و واقعیت و همچنین نحوه عملکرد منطق در دنیای دیوانگی، ساعت‌ها و گذرگاه‌های زمانی می‌پردازد. بینش‌های جدیدی را درخصوص شخصیت‌ها و صحنه‌های مورد علاقه آلیس در سرزمین عجایب، به بحث می‌گذارد. این کتاب به‌خوبی امر داستانی و غریب را با موضوعات فلسفی گره می‌زند. شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که زمانی ما با آنها سرگرم می‌شدیم، در اینجا موضوع یک بحث فلسفی عمیق هستند. ویلیام ایروین یکی از نویسنده‌های این کتاب، استاد برجسته در گروه فلسفه در کالج کینگ، پنسیلوانیاست.

چسلاو میلوش در ایرن هنوز گمنام است، بنابراین برای آشنایی خوانندگان، سعی بر آن بوده به‌غیر از شعرها، نطق نوبل و مقالاتی درباره او نیز در این کتاب گنجانده شود.

چسلاو میوش (زاده ۳۰ ژوئن ۱۹۱1 ـ درگذشته ۱۴ اوت ۲۰۰۴) شاعر، مترجم و استاد دانشگاه لهستانی بود. چسلاو میلوش سال ۱۹۸۰ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. در جریان جنگ جهانی دوم و تهاجم به لهستان به دست آلمان نازی، میلوش با مطبوعات همکاری می‌کرد و اشعار او جزو نخستین کتاب‌هایی بودند که در لهستان پس از چنگ به چاپ رسیدند. میلوش رایزن فرهنگی لهستان کمونیستی در نیویورک و پاریس بود؛ اما در سال ۱۹۵۱ با قطع رابطه با دولت لهستان در فرانسه پناهنده سیاسی شد.

گروه فشار اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا، توسط جان جی. میرشایمر از دانشگاه شیکاگو و استفان ام. والت از دانشکده جان اف کندی دانشگاه هاروارد ، یکی از بحث‌برانگیزترین مقالات اخیر بود که هم فریاد خشم و هم تشویق و قدردانی برای به چالش‌کشیدن آنچه را که در آمریکا تابو بوده است برانگیخت: تأثیر لابی اسرائیل بر سیاست خارجی ایالات متحده.

اکنون در کاری بسیار پراهمیت، میرشایمر و والت استدلال خود را تعمیق و گسترش داده و با تحولات اخیر در لبنان و ایران مواجه می‌شوند. آنها سطح درخورتوجهی از حمایت مادی و دیپلماتیکی را که ایالات متحده به اسرائیل ارائه می‌دهد توضیح می‌دهند و استدلال می‌کنند که این پشتیبانی را نمی‌توان چه براساس زمینه‌های استراتژیک و چه اخلاقی توضیح داد. این رابطه استثنایی عمدتاً به‌دلیل اثرات سیاسی اتحاد سست افراد و سازمان‌هایی است که به‌طور فعال برای شکل‌دادن به سیاست خارجی ایالات متحده درجهت طرفداری اسرائیل تلاش می‌کنند. میرشایمر و والت به‌طرز تحریک‌آمیز ادعا می‌کنند که این لابی تأثیر گسترده‌ای بر وضعیت آمریکا در سرتاسر خاورمیانه دارد – در عراق، ایران، لبنان، و درگیری اسرائیل و فلسطین – و سیاستی که پیش گرفته شده نه به نفع ملی آمریکاست و نه به‌طور بلندمدت، مورد علاقه اسرائیل. این لابی همچنین بر روابط آمریکا با متفقین مهم تأثیر می‌گذارد و خطراتی را که همه کشورها درخصوص تروریسم جهانی با آن روبه‌رو هستند افزایش می‌دهد.

مجلد حاضر، به تأسی از متن اصلی مجموعه آثار برتولت برشت، شامل هفت تك‌پرده‌ای و نیز متن باله‌ای از اوست. پنج پرده‌ای اول در سال 1919 نوشته شده‌اند، بنابراین از آثار دوره اول فعالیت تئاتری برشت به‌شمار می‌آیند كه نظریه «تئاتر داستانی» در آن هنوز به ظهور نرسیده بود.

رمان سفر به انتهای شب، یکی از بزرگ‌ترین شاهکارهای ادبیات فرانسه است. هنگامی که دکتر لویی فردینان سلین در سن 38سالگی دست‌نویس رمان خود، سفر به انتهای شب را برای چاپ فرستاد. ناشرش او را همتای شکسپیر و دانته و… خواند و رمان فروش زیادی کرد.

پس از انتشار سفر به انتهای شب، نویسندگان زیادی چون هنری میلر و دیگران او را بسیار ستودند و وی را همپای بزرگانی چون جویس، پروست، فاکنر و کافکا دانستند.

سلین در سال 1961 در سن 67سالگی پس از خلق آثار ارزشمندی چون مرگ قسطی، داستان‌های پریان، دسته خیمه شب‌بازی ، شمال و… زندگی را به‌درود گفت.

سلین در ادبیات ایران چندان مشهور نیست و ظاهراً اولین بار که در مطبوعات ایران حرفی از سلین به میان آمده از زبان جلال آل احمد در کتاب ارزشیابی شتابزده در سال 1343 است که در یک گفت‌وگوی دراز در تأثیرپذیری خود از سلین و نفی تأثیرپذیری‌اش از کامو چنین می گوید: «بیگانه کامو بی‌اعتناست و بهت‌زده ، درحالی‌که مدیر مدرسه من سخت بااعتناست و کلافه، این دنیای تنها را من بهترین نوعش را به شما توصیه می‌کنم بخوانید. آقای لوئی فردینان سلین فرانسوی. من در مدیر مدرسه از او اثر گرفتم، او کتابی داره به اسم سفر به آخر شب، این کتاب به نظر من شاهکار ادبیات فرانسه است.»

یکی از اعضای حزب کمونیسم شوروی، 25 سال پس از فروپاشی شوروی و بلوک شرق در یادداشتی نوشت که تفاوت مردم روسیه امروز با زمان شوروی این است که دیگر حوصله‌شان سر نمی‌رود چون مثل زمان شوروی نیست که دغدغه مسکن، بهداشت، آموزش و… وجود نداشت و امروز این‌قدر بدبختی دارند که سر میز شام درباره‌شان با همدیگر حرف بزنند و حوصله‌شان سر نرود! از طنز نهفته در این مله‌ها که بگذریم و قبول کنیم که مقصود حرف تطهیر رژیم سرکوبگر شوروی نیست، می‌توانیم به نکته دیگری توجه کنیم؛ همان چیزی که روشنفکران بسیاری در بلوک شرق به آن پرداخته‌اند. اینکه به‌واقع فروپاشی شوروی و یوگسلاوی سابق و دیگر کشورهای نزدیک به این‌ها، آیا به پیشرفت کشورهای برآمده از دل این ماجرا و سعادت و خوشبختی مردمش منتهی شد؟! اسلاونکا دراکولیچ کروات مانند بسیاری دیگر معتقد است که به‌واقع این‌گونه نبوده است! این نویسنده که پیش از این، بالکان اکسپرس، کافه اروپا و… از او منتشر شده بود، حال در آغاز دهه سوم هزاره سوم و سی سال پس از فروپاشی شوروی و یوگسلاوی، با کتاب «دیدار دوباره در کافه اروپا»، سعی کرده وضعیت مردم شرق اروپا را شرح دهد که گویی هیچ‌گاه نمی‌توانند عضوی از اروپا باشند و در کافه حضرات غربی خوش بگذرانند. دراکولیچ که معتقد است چیزی که نام کمونیسم بر آن گذاشته بودند – همان موقع هم ما می‌دانستیم نسبتی با کمونیسم ندارد – و وقتی رفت سر جایمان در کافه اروپای خیالی‌مان نشتسم و خندیدیم حتی، امروز پس از سه دهه، کشورهای برآمده از آن، به‌واسطه فساد همه‌گیر و سرتاسری، ملی‌گرایی بلاهت‌بار، فقر و بیکاری، جز فرتوتی و ناامیدی، چیزی در چشمان مردمانشان نمی‌بینی. حالا که خوب خندیدند و خندیدیم، وقتش است که به دیدار دوباره در کافه اروپا بپردازیم!

آیا ممکن است کسی بی‌آنکه شرور باشد، مرتکب شرارت شود؟ این پرسش دشواری است که هانا آرنت، متفکر آلمانی، در جست‌وجوی پاسخی برای آن، راهی اورشلیم و دادگاه آدولف آیشمن می‌شود. بیش از پنجاه سال از انتشار آیشمن اورشلیم می‌گذرد و این گزارش همچنان جنجالی‌ترین اثر هانا آرنت به‌شمار می‌رود. آرنت معتقد است که ما ترجیح می‌دهیم از هیولایی برخاسته از ظلمت شکست بخوریم تا از یک انسان معمولی؛ چون به این‌ ترتیب خودمان را کمتر مقصر می‌دانیم.

مامولک داستان نوجوانان پرشور تبریزی در دهه پنجاه است. آن‌ها که دور از هیاهوی جهان و فارغ از روزمرگی‌ها هر روز را برای خود نو و تازه می‌سازند و تجربه روی تجربه انباشته می‌شود.

رسول ارونقی کرمانی (زاده ۱۳۰۹ در کرمان- درگذشته ۳۰ مهر ۱۳۹۶) نویسنده ایرانی بود. او یکی از مشهورترین، محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین پاورقی‌نویسان ایران در دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ خورشیدی بود و آثارش خوانندگان بسیاری داشت. ارونقی کرمانی در آمریکا زندگی می‌کرد. رسول در سال ۱۳۰۹ و در شهر کرمان، از پدری اهل ارونق آذربایجان و مادری کرمانی به‌دنیا آمده و نام فامیلی خود را به‌خاطر تجلیل از این دو استان کشور برگزیده است. او کودکی را در تبریز و جوانی را در تهران گذراند.

در این شماره می‌خوانید:

1. شاعر امید؛
2. پناه و…؛
3. پادشاه و گدا؛
4. تأثرات؛
5. غروب پدرخوانده؛
6. نزاع را هاشمی شروع کرد؛
7. به هاشمی گفتم رأی نمی‌آورید؛
8. اسلام یا تسلیم؟؛
9. فراسوی مه؛
10. بولشویسم از موسی تا لنین؛
11. و غیره.
    

چون قرار است از این به بعد با هم زندگی کنیم، فکر می‌‌‌‌‌‌کنم بهتر است خودمان را معرفی کنیم. من ریگولت هستم. استل ریگولت…

در این شماره می‌خوانید:

1. آغاز عصر پسااصلاحات؟؛
2. عبور از چریک پیر؛
3. اتوبوس مجانی خالی د؛
4. زنده‌باد اقلیت؛
5. آشپز علیه سرآشپز؛
6. کدام انقلاب ملی؟؛
7. مرد هزارچهره؛
8. جادوگر؛
9. توسعه تخیلی؛
10. کدام ایرانشهر؛
11. و غیره.
    

مانی صالحی علامه در مقدمه کتاب نوشته است که کامل‌ترین مجموعه ترجمه‌شده از آثار این نویسنده فقید آرژانتینی به زبان فارسی است. او همچنین می‌نویسد که سبک نوشتاری بورخس و سیر تطور و تکامل زبان او را اگر از اولین کتابش دنبال کنیم، این نویسنده را بهتر خواهیم شناخت.

«کتاب شن» شامل 12 قصه و روایت است: آن دیگری، اولریک، کنگره، چیزهای دیگری در جهان هست، فرقه سی، آینه و نقاب، اوندر، ناکجاآباد مردی خسته، رشوه، آوه لینوآره دوندو، سکه، کتاب شن

بورخس در مؤخره‌ای بر کتاب نوشته است: «کنگره» شاید جاه‌طلبانه‌ترین داستان این کتاب باشد؛ موضوع آن مؤسسه‌ای آنقدر وسیع است که سرانجام با خود کائنات و کل روزها یکی می‌شود. آغاز تاریک و افسرده این داستان، تلاشی است برای تقلید از نحوه شروع داستان‌های کافکا، و پایان آن تلاشی است ـ بدون شک ناموفق ـ برای صعود به وجد و خلسه چسترتون یا جان بونیان. من هرگز سزاوار چنان مکاشفه و الهامی نبوده‌ام. اما سعی کرده‌ام تصوری از آن داشته باشم. در جریان داستان ـ همان‌طور که راه و رسم من است ـ بعضی از ویژگی‌های زندگی‌نامه خودم را با آن درآمیخته‌ام…

«کتاب شن» از مجموعه «هزارتوی بورخس» منتشر شده است؛ مجموعه‌ای شامل داستان‌ها و نوشته‌هایی که خواننده را وارد هزارتوهای معنایی و تصویری می‌کند. بورخس استاد تلفیق مضامینی همچون رؤیاها، ادیان، افسانه‌ها و اساطیر، حیوان‌ها، کتاب‌ها و کتابخانه‌ها و… بود.

هملت را باید مشهورترین نقش نمایشی جهان دانست. علاقه‌ مردم به شخصیت او و به نمایشنامه‌ شکسپیر که سرگذشت او را بازمی‌گوید، از آغاز بسیار بوده و هنوز ادامه دارد. هنوز درباره‌ این شخصیت کتاب‌ها می‌نویسند و برداشت‌های اجرایی از آن بر صحنه‌ها پرشمار و متفاوت است.

زنده‌بودن و اهمیت‌داشتن همیشگی هملت مانند انگشت‌شماری از شخصیت‌های داستانی، به این علت است که تجربه‌های او، آن‌گونه که در نمایشنامه می‌آید، تجربه‌های شخصی و خفته‌ ما را بیدار می‌کند. این گفته به آن معنا نیست که همه‌ ما درپی انتقام خون پدر هستیم یا یکی از نزدیکانمان را نفرین می‌کنیم، با عشقی شوم و بدفرجام سروکار داریم یا رویدادهای زندگی‌مان با پیرنگ این نمایش شکسپیر شباهتی نزدیک دارد. به‌معنای این نیز نیست که هملت در رویارویی با دشواری‌های زندگی شیوه‌ای به‌کار می‌گیرد که با واکنش‌های طبیعی و درونی ما کاملاً همخوانی دارد. در کشورهای انگلیسی‌زبان می‌‌گویند که هملت برای هیچ‌کس موضوع تازه‌ای نیست؛ زیرا همه‌ کتاب‌خوان‌ها نام او را در کتابی دیده و به احتمال زیاد داستانش را خوانده‌اند و برخی که اهل پژوهش و بررسی‌اند با تأملات و احساسات پرشور هملت آشنایی دارند. ما خود نیز، چون در ورطه‌ دشواری‌ها قرار گیریم، احساساتی همانند احساسات او خواهیم داشت و همچون او با تأمل بسیار فرازوفرود رویدادها را خواهیم سنجید.

پیرمرد و دریا را شاهکار همینگ وی می‌دانند. یک رمان کوتاه. کمی بلندتر از داستان کوتاه.

داستان ماهیگیر پیری که چند وقت است هیچ صیدی نکرده است. والدین پسرکی که کمک‌دستش است پسرک را از همراهی او نهی می‌کنند و پیرمرد یک‌تنه به دریا می‌زند. پس از چند روز سرگردانی ناگاه یک نیزه ماهی بزرگ، خیلی هم بزرگ قلاب را می‌گیرد…

نکته‌ جالب پیرمرد و دریا این است که با آنکه داستان ساده‌ای دارد سال‌هاست محمل مناقشه منتقدان بوده است و هرکدام تفسیر خود از این داستان را دارند.

خود همینگ وی درباره این کتاب می‌گوید: «شما هیچ کتاب خوبی پیدا نمی‌کنید که نویسنده‌اش پیشاپیش و با تصمیم قبلی نماد یا نمادهایی در آن وارد کرده باشد… من کوشش کردم در داستانم یک پیرمرد واقعی، یک پسربچه‌ واقعی، یک دریای واقعی، یک ماهی واقعی و یک کوسه‌ماهی واقعی خلق نمایم؛ و تمام این‌ها آنقدر خوب و حقیقی از کار درآمدند که حالا هریک می‌توانند به معنی چیزهای مختلفی باشند.»

رمان «عشق» نوشته‌ نویسنده معروف ترکیه؛ الیف شافاک است. این رمان به شرح داستان زندگی زنی آمریکایی و تأثیر حکایت عرفانی مولانا و شمس در زندگی وی می‌پردازد.

خالی‌بودن جای مفهوم عشق در زندگی این زن و فرازونشیب‌هایی که با همراهی درویشی از دیار عرفان رفته‌رفته هموار می‌شود، در حقیقت بازگوکننده‌ نقش فقدان معنویات در زندگی‌های امروزی است و تأثیر عرفان دنیای شرق در حیات متمدن غرب را به تصویر می‌کشد.

چهل قانون عشق که در جریان رویدادهای رمان به مرور بیان می‌شود، بهترین راهنما برای یک زندگی ایدئال در سایه‌سار توجه به حق و حقیقت و دوری از پیش‌داوری‌های معمول در روابط انسانی است. این کتاب یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ در ایران محسوب می‌شود و تاکنون بیش از ۵۰۰هزار نسخه از این رمان به فروش رسیده است.

همه می‌دانیم قرار نیست هیچ نسخه واحدی برای التیام زخم‌های رنگارنگ آدمی پیچیده شود؛ با این حال، کمتر لحظه‌ای از زندگی ما می‌گذرد که ذهنمان درگیر یافتن راهی برای حل مشکلات کوچک و بزرگ فردی، اجتماعی و جهانی یا دست‌کم تاب‌آوری در برابرشان نباشد. معمولاً فکر می‌کنیم هر راهی برای دستیابی به آرامش و رضایت نسبی به امتحانش می‌ارزد، از درددل‌های مادر و فرزندی یا دوستانه گرفته تا مراجعه به مشاور و روانکاو و روان‌پزشک.

کتاب توضیح و تبیین نظریه‌های روانشناسی در حوزه روایت‌درمانی نیست؛ کتابی است مملو از قصه‌های واقعی و شنیدنی کسانی که توانسته‌اند از تجربه‌ای ناخوشایند گذر کنند، هویت و زندگی‌شان را از زیر سایه سنگین داستان‌هایی که دیگران درباره‌شان ساخته‌اند بیرون بکشند، خود را در چهارچوب قصه‌ای متفاوت درک و تعریف کنند و تاب‌آورتر از پیش با مشکلات بعدی مواجه شوند.

این کتاب می‌کوشد پرسش‌ها، ابزارها و ایده‌هایی دراختیارمان بگذارد که با الهام از آنها بتوانیم برای گره‌گشایی از زندگی خود و دیگران، درعوض پیشنهادهای خودساخته و نیازموده، گامی مبتنی‌بر پژوهش‌ها، کاربست‌ها و یافته‌های روایت درمانی برداریم.

قصد این کتاب فقط بررسی جنبه یی از کارهای آل احمد است؛ یعنی داستان‌نویسی‌اش و آن هم فقط دادن تصویری از آل احمدِ داستان کوتاه‌نویس ازطریق ارائه گزیده‌ای از داستان‌های کوتاهش و نقد آنها و مروری هم بر بعضی رمان‌هاش و داستان‌های کوتاهی که ارج این چند داستان گزیده را – به زعم من . ندارند. پس جز اشاره‌ای گذرا در مقدمه کار چندانی ندارم به جنبههای دیگرِ زندگی فرهنگی آل احمد به درگیرهای ذهنی – عینی او با مسائل سیاسی و اجتماعی زمانه‌اش و همه آنچه او را روشنفکری تراز اول کرده بود از نوعی که سارتر بود و دیگرانی چون او قضاوت‌های تند درباره‌اش هم از همان جنس بود و هست.

اما همین جنبه‌ها را هم نمی‌شود دست‌کم بی‌اشاره‌ای گذشت نگفت و هیچ در بخش داستان‌ها خواهیم دید که همین‌ها چطور در داستان‌هایش هم پرورانده شده‌اند. جز اینها مروری هم خواهم کرد ابتدا بر مهم‌ترین مفاهیم کلیدی داستان‌هاش و در فصل بعد از آن مروری بر زمان‌هایش تا تصویری کلی از داستان‌هایش به دست داده باشم و درنهایت داستان‌های کوتاه گزیده‌اش طبعاً از نگاه من خواهد آمد که نشان می‌دهند او نه‌فقط در آغاز کارش هم داستان‌نویسی بااستعداد و با قدرت بسیار در توصیف – بوده که پیش از مرگ و در همان میانه چهل‌سالگی به چه پختگی درخوری رسیده بوده هم در سنگی بر گوری و هم مدیر مدرسه و هم در پنج داستان.

مانس اشپربر در پایان زندگی‌اش گفت: سال‌های بسیار است که دیگر سعی نکرده‌ام بگویم: یقین دارم، مگر یقین‌های منفی. همان‌گونه که یک‌بار نوشته بودم: همواره وقتی علیه چیزی، علیه ظلم و ناحق مبارزه کرده‌ام، حق با من بود. در انتخاب بدی‌هایی که علیه‌شان مبارزه می‌کردم و مبارزه می‌کنم، درواقع اشتباه نکرده‌ام؛ ولی بسیاری از اوقات، وقتی باور داشتم که برای چیز درستی مبارزه می‌کنم، در اشتباه بودم. این داستان زندگی من است. این درست چون «قطره‌ اشکی در اقیانوس» است.

مانس اشپربر در نوشته‌هایش قطعیتی به ‌ما ارائه نمی‌کند، نوشته‌هایش فراخوانی است به اینکه یقین‌های خود را زیر سؤال ببریم و بیاموزیم با دیدی شکاک و انتقادگر بنگریم.

او می‌گوید: تفکر انقلابی با این امر شروع می‌شود که وضعیت موجود را قطعی و نهایی نپندارد، به‌جای «بودن»، «شدن» را قرار دهد.

اقدام‌کردن فرایندی است در چهارچوب شدن.‌ِ پیران و محافظه‌کاران می‌گویند: چنین بوده و تا هست چنین خواهد بود. انقلابیون در پاسخ می‌گویند: اصلاً درست نمی‌دانیم چگونه بوده است، اما به هر حال ایدئولوژی‌ها همواره آن‌ را نادرست ترسیم کرده‌اند. از سوی دیگر اصلاً مهم نیست که از نیاکان خود چه به ارث برده‌ایم، مهم آن است که از آنچه می‌سازیم، نهایی نیست. ردّ قطعیت اصولاً پیش‌شرط تفکر انقلابی واقعی است و همه آنهایی که خود را انقلابی می‌خوانند و همواره قطعی و نهایی سخن می‌گویند، بدین‌ترتیب ثابت می‌کنند که اصلاً انقلابی نیستند؛ درحالی‌که برای من هیچ‌چیز قطعی و نهایی وجود ندارد. پایان تاریخ، یک یاوه است، وجود ندارد.