در سال 1948 چکسلواکی تحت حکومت دیکتاتوری کمونیستی قرار گرفت و ایوان کلیما به‌عنوان نویسنده‌ای جوان خیلی زود در صف منتقدان حکومت درآمد و انتشار آثارش به مدت بیست سال ممنوع گردید. اما همچنان می‌نوشت و آثارش را به‌صورت نسخه‌های دستی منتشر می‌کرد. او یکی از اعضای گروه نویسندگان روشنفکر، شامل؛ واسلاوهاول، میلان کوندرا ویوزف اشكورتسکی بود که نماد مقاومت چک دربرابر نظام دیکتاتوری حاکم بود. بسیاری از منتقدان، او را پس از میلان کوندرا مهم ترین نویسنده چک می‌دانند. با فروپاشی حکومت کمونیستی در سال 1989، از این نویسنده صدهزار نسخه رمان در پیش‌رو، «عشق و زباله» به فروش رفت. نوشته‌های او دارای مضامین عالی آزادی، صداقت، عشق، خیانت، ناامیدی‌ها، سیاست و دروغ‌های حکومت کمونیستی و نیز فضای مخرب اخلاقی در دوران آزادی پس از کمونیسم است.

«آدم می‌تواند تکه‌ای باارزش و بی‌تردید حیاتی از وجودش را از دست بدهد و در عین حال به زندگی ادامه دهد. آدم روی دو پایش راه می‌رود و یکدفعه از زانو به پایین یک پایش قطع می‌شود، مثل چاقویی که از دسته‌اش جدا شود، و باز به راه‌رفتن ادامه می‌دهد. نه دردی در کار است نه خونی دیده می‌شود، نه گوشتی هست نه استخوانی و نه رگی. تکه‌ای چوب؟ پای چوبی طبیعی؟ که بهتر از یک پای مصنوعی چفت بدن می‌شود، بی‌صدا مانند لاستیک و محکم مانند فولاد؟ می‌شد بی‌سروصدا راه رفت یا با سروصدا قدم برداشت. می‌شد با هر دو پا محکم روی زمین کوبید. می‌شد بالا و پایین پرید. می‌شد یک پا را در دست نگه داشت. می‌شد با هر دو دوید. می‌شد زانوها را هرچقدر که لازم بود خم کرد. می‌شد مشق نظامی کرد؛ اما همۀ اینها و خیلی کارها حالا دیگر امکان‌پذیر نیستند. چقدر از آن زمان که می‌شد بی‌صدا پایی را از پس پای دیگر گذاشت گذشته است» (از متن کتاب)

«داستان روت از منطق کاملاً اروپایی و سرراست قصۀ پریان پیروی می‌کند؛ منطقی که باعث می‌شود همه‌چیز اجتناب‌ناپذیر و درعین‌حال کابوس‌وار به‌نظر برسد. اگر روت را یکی از زوایای چهارگوشی حساب‌ کنید که رئوس دیگرش کافکا، روبرت موزیل و اشتفان تسوایگ هستند خیلی به خطا نرفته‌اید.» (نیکلاس لِزارد)

عقاید یک دلقک داستان دلقکی به نام شنیر است که با شکست در زندگی عاطفی خویش رو به الكل آورده است. بعد از افتضاحی که در یکی از نمایش های او اتفاق می افتد، به محل زندگی اش بازگشته و با گوشه نشینی و مرور خاطرات روزها را سپری می کند. عقاید یک دلقک ابزاری بود در دستان هاینریش بل برای به نمایش گذاشتن چهره فاشیسم و غبار نشسته آن بر عقاید سیاسی، فرهنگی و مذهبی آلمان بعد از جنگ. بل با بهره گیری از فضای تاریک جنگ، انگشت اتهام خود را به سمت کلیسا نشانه می گیرد و با پرده برداشتن از روابط دولت- مذهب و رسوب عقاید قرون وسطایی، کتاب را تبدیل به اثری ماندگار می کند. شخصیت دلقک با نقابی از رنگ وروغن، انتقادی است به چهره ریاکار جامعه بعد از جنگ خانمانسوز که زوال اخلاقی خود را در پشت صورتکی از اخلاقیات پنهان می سازد.

این مجموعه دانش سیاسی حاوی گفتارهایی با عناوین متنوع است، به‌عنوان مثال: «مسائل بنیادی در فلسفه سیاسی»، «تغییرات نوین در تفکر سیاسی و اقتصادی در غرب: رویکردهای لیبرال جدید»، «مکتب فرانکفورت: نقد آیین‌های اثباتی و نقد جامعه‌شناسی انتقادی»، «مکس وبر و نقش اسلام در جامعه‌شناسی مذهبی»، «تحولات در رابطه دولت و جامعه مدنی در خاورمیانه»، «تئوری وابستگی و نقد توسعه‌نیافتگی: درآمدی به رشد فکری آندره گوندر فرانک»، «از دیالکتیک تمدن‌ها تا دیالوگ متون»، «ایدئولوژی و فرهنگ سیاسی گروه‌های حاکم در دوران پهلوی»، «جامعه مدنی، قدرت و ایدئولوژی: موانع در راه تحقق جامعه مدنی در ایران»، «کاریزما، سنت و قانون: منابع مشروعیت سیاسی در ایران» و «ایدئولوژی سیاسی و هویت اجتماعی در ایران».

“عکس دسته جمعی با پدرخوانده” کتابی است نوشته ی “صفی یزدانیان” که خوانندگان را راهی “سفر به سه گانه‌ی کاپولا” خواهد کرد. “صفی یزدانیان”، منتقد و فیلمساز ایرانی، از اواخر دهه ی شصت قلم به دست گرفت و پیرامون سینما نوشت و طی آن سال ها، او به طور انحصاری درباره فیلم هایی نوشت که برای او اهمیت خاصی داشتند. فیلم هایی که برای او ماندگار شدند و در یاد او به زندگی ادامه دادند.
کتاب پیش رو با عنوان “عکس دسته جمعی با پدرخوانده”، اگر چه این سه گانه ی مهم تاریخ سینما را نیز مورد بررسی قرار داده، اما فقط به آن محدود نشده و خواننده را به سفری تماشایی در تاریخ سینما می برد. فیلم ها و شخصیت هایشان در این کتاب از مقابل دیدگان خواننده عبور می کنند و یک صحنه یا دیالوگ، هر کدام از ما را به جهان متفاوتی از سینما و فیلمسازی منتقل می کند. از فیلم های آمریکایی دهه 1970 به سینمای ایتالیا و از کاپولا به تارکوفسکی خواهیم رفت. از آنتونیونی تا وونگ کار وای سفری دیگر خواهیم داشت و از یک فیلم مافیایی، به قلمروی نمایش نامه های شکسپیر قدم خواهیم گذاشت. “صفی یزدانیان” از شاهکارهای برتولوچی و اسکورسیزی نیز غافل نشده و همه چیز در این مسیر شگفت انگیز، درباره فیلم و کلام و موسیقی است که مخاطب را با خود همراه می کند و او را به سفری خیره کننده و افسونگرانه می برد. افسونی که بر پرده های بزرگ سینما شکل می گیرد. شیوه ی نگارش “صفی یزدانیان” در “عکس دسته جمعی با پدرخوانده”، شیوه ای آمیخته با شور و هیجان و احساس است و این عشق بی اندازه ی او به سینما، روح مخاطب را نیز به این جادو آغشته می کند.

کتاب پیش‌رو گزیده چند مقاله از آنتونیو گرامشی است.

این مقالات همگی به دوران تولد فاشیسم در ایتالیا مربوط می‌شوند؛ دورانی که در بنیتو موسولینی درحال قدرت‌گیری بود و چپ هیچ برنامه منسجمی برای مبارزه با این موج جدید در چنته نداشت. گرامشی را باید در دل همین وضعیت نومیدانه جست؛ وضعیتی که در آن هیچ امیدی برای بهبود وجود ندارد و گویی هیچ کورسویی از رهایی به‌چشم نمی‌آید.

اگر بتوان امروزه از گرامشی درسی گرفت، این درس هماره درک رادیکالیته نهفته در این نومیدی است.

جنایت‌ها و خشونت‌های بی‌پرده‌ای که در آثار ژان پاتریک مانشت دیده می‌شوند و لایه‌های پنهان اجتماع را برملا می‌کنند، منتقدان را بر آن داشته که او را احیاگر و تقویت‌کنندهٔ ژانر جنایی و نوآر بدانند. او همزمان با روایت‌های خشونت و وحشیگری‌ها، به دل جامعه نقب می‌زند و مخاطب را با پلیدی‌ها و زشتی‌های آن نیز آشنا می‌کند، تا جایی که شاید بتوان گفت خواندن آن‌ها کارِ هر کسی نیست.

…

پسرک را در آغوش و سلاح اتوماتیک را در دست گرفته بود. باور نمی‌کرد که دو نفر را کشته است. این فکر او را سر حال آورد. دخترک، خسته در سایهٔ چند کاج ایستاد، به صخره‌ای تکیه داد و روی خاک نشست. از آن‌جا می‌توانست تا دوردست‌ها را ببیند. نفسی تازه کرد و نگاهی به پیتر انداخت. پسرک درازکش و با دهانی باز به پشت روی شن‌ها خوابیده بود. ژولی با تکه‌ای چوب یک قلب بزرگ روی شن‌ها کشید و داخلش نوشت: ژولی، همان سگ هار، این‌جا بود.

داستانی مهیج از نیرنگی مبتکرانه در قلب جنگ جهانی دوم… کتاب عملیات اتاق 13 به قلم نویسنده‌ی نام‌آشنای انگلیسی، بن مک اینتایر است. همه‌ی داستان این اثر از زمانی شروع شد که دو افسر نیروی دریایی در اتاقی کوچک معروف به اتاق شماره‌ی 13، راهی عجیب اما هوشمندانه برای گمراه کردن ارتش نازی یافتند: استفاده از جسدی که اصلاً وجود نداشت! گفتنی‌ست این کتاب جوایز گوناگونی از جمله پرفروش‌ترین اثر نیویورک‌تایمز را از آن خود کرده است.