مرگ خوش

نویسنده: آلبر کامو
مترجم: احسان لامع
نشر: نگاه
توضیحات: “مرگ خوش”، تنها اثر آلبر كامو است كه بعد از مرگش منتشر شده. كامو این اثر را در جوانى نوشت و بیشترین خاطرات خود را از سفرش به منطقه‌ى بلكو، اروپاى مركزى، بویژه ایتالیا به تصویر كشید. بى‌شك كامو در این رمان تحت تأثیر نیچه بوده است. “در سن بیست و پنج سالگى، كامو رمان مرگ خوش را مى‌نویسد و چهره‌ى دیونیزیوس و مقوله ى اراده ى معطوف به خوشبختى را نشان مى‌دهد كه عصیان قهرمان داستان خود را با اندیشه ى خلاف زمانه ى نیچه، تغذیه مى‌كند.” كامو به دنبال خوشبختى است و خوشبختى در گرو داشتن پول و ثروت، و این كه انسان فقیر نباشد. اما نیچه انسان فقیر را ناتوان و توانگر را بخشاینده مى‌داند. نیچه مى‌نویسد: “آن كس كه از زندگى فقیر است، آن كس كه ناتوان است زندگى را نیز بیچاره و گدا مى‌كند. كامو جایى در “مرگ خوش” مى‌نویسد: “هر آدمى احساس اراده و خوشبختى كند مستحق ثروتمند شدن است”.