آدم‌های روستایی خوب

نویسنده: فلانری اوکانر
مترجم: آرر عالی پور
نشر: آموت
توضیحات: در را گیری بنیاد کتاب ملی آمریکا در 2009،مجموعه داستان های فلائری اوکانر به عنوان بهترین اثری که جایزه کتاب ملی را در حوزه ادبیات تخیلی طی شصت سال گذشته به خود اختصاص داد،شناخته شد.سایر نامزدهای مرحله نهایی این رقابت عبارت بودند از مجموعه داستان های ویلیام فاکنر مجموعه داستان های جان چپور،مجموعه داستان های ادورا ولتی و…

من مطمئنم که کارهای فلائری اوکانر برای همیشه در ادبیات آمریکا ماندگار و جاودانه خواهد بود.آن ها ممکن است از نظر تعداد محدود باشند،اما روشن،قوی،زنده و سرشار از خرده توصیف ها،عبارات و بینشی غریب هستند که بیش از یک دوجین کتاب شعر دارای فضای واقعی شاعرانه هستند.

آذر عالی پور: بعد از ترجمه مجموعه داستان های فلائری اوکانر که شامل بیست و پنج داستان او میشد،هرچه با خودم کلنجار رفتم که اوکانر را رها کنم و بروم سروقت نویسنده ای دیگر،نشد،که نشد.گویی شش داستان باقی مانده ای که ترجمه نکرده بودم،بیخ گلویم را گرفته بودند و فشار می دادند و به زبان بی زبانی می گفتند:پس ما چه؟چرا ما را کنار گذاشتی؟مگر ما چیزی از داستان های دیگر او کم داشتیم؟

این کتاب شامل شش داستان باقی مانده از مجموع داستان های اوکانر، است که آذر عالی پور آن ها را به دلیلی در کتاب «مجموعه داستان های فلانری اوکانر» خود که در سال ۱۳۹۲ توسط نشر آموت منتشر شد، ترجمه نکرده بود و سرانجام در یک مجموعه دیگر، این بار هم توسط نشر آموت به چاپ رسیده است.
به این ترتیب و طبق گفته مترجم در مقدمه کتاب، با انتشار این ترجمه کل داستان های این نویسنده توسط آذر عالی پور ترجمه شده اند.
داستان های این مجموعه عبارتند از: آدم های روستایی خوب، آواره، پشت پارکر، معبد روح القدس، سلمانی، چرا کفار خشمگین می شوند.
مضمون این داستان ها نیز، همانند تمامی داستان های سابق این نویسند به مساله به تصویر کشیدن درونی ترین دغدغه های انسانی با درونمایه هایی مشخصی چون مذهب، مرگ، شیطان، رستگاری، توبه و مسائل اجتماعی مربوط به دوره ای که او در آن می زیست.
اوکانر نویسنده جوان آمریکایی بود که در ۳۹ سالگی و در دهه هفتاد درگذشت. فضا و مکانیت آثار وی حول محور شخصیتهایی با نقیصه های اجتماعی که بیشتری در میان مایه آن مواردی همچون بحث های قومی نژادی دور می زند می گذرد.
یکی از شاخصه های سبکی وی در آثارش دادن اطلاعات پراکنده به خواننده برای دادن نوعی قدرت پیشگوئی در اتفاقات و گره های دراماتیک در اثر است.
بیشتر فضای آثار او حول عناصری است که او در زندگی خود نسبت به آنها بدبین بود.
اوکانر در زمان حیات خود درباره داستان هایش گفته بود: تلاش من بر این بوده تا به صورتی نیش دار به خوی بی رحم بشری که از آن به عنوان یک نمونه عالی یاد می شود بپردازم. داستانهایم توصیفگر شرایط سختی هستند اما این مسئله سخت تر و یا کمتر از آن در خصوص احساسات مسیحی نیست. وقتی می بینم این داستانها به صورتی ترسناک روایت می شوند از خواندنشان حالتی مسخره به من دست می دهد.