تاریخ فمینیسم

«برخلاف نظریه‌های رایج، تاریخ فمینیسم در فرانسه با تاریخ فمینیسم دیگر كشورهای غربی تفاوت چندانی ندارد، تاریخی كه پراكنده و با تاریخ سیاسی ناهماهنگ مانده است. از انقلاب كبیر فرانسه به بعد، زنان كه از حقوق شهروندی محروم مانده بودند تلاش كردند تا از محیط زندگی خصوصی و خانگی كه “به‌طور طبیعی” برایشان مقدر شده بود به درآیند. در این راه اینان با كندی و گام‌به‌گام موانع را پشت سر گذاشتند و رفته‌رفته مشاغلی را كه به مردان اختصاص یافته بود به‌دست آوردند. اما بی‌گمان گذرناپذیر‌ترین باروها همان باروی امر سیاسی بود. حقوق سیاسی كه بسیار دیر (در اكتبر 1944) به “جنس دوم” واگذار شد، به ممنوعیت‌ها و به‌ویژه به محرومیت از كاربست قدرت سیاسی كه امتیاز مردانگی شمرده می‌شد پایان نبخشید.» نویسنده در این كتاب می‌كوشد تا «مسیرهای پركشاكش و وجه‌های متعدد پیكار‌های گوناگون برای نابرابری را تا مسئله‌یِ روزِ “سهمیه‌بندی مشاركت سیاسی زنان” ترسیم كند.»
«خانم میشل ریو‌ـ‌سارسه، پژوهشگر و استاد تاریخ معاصر در دانشگاه هشتم پاریس(سن دُنی) است و كتاب‌ها و مقاله‌های متعددی دربارة فمینیسم و مسئلة ژانر(جنسیت) نگاشته است.» افزون بر این، در تاریخ سیاسی و تاریخ اتوپی‌های نیمة نخست سدة نوزدهم نیز پژوهش می‌كند.