تاریخ تحلیلی هنر نگارگری ایرانی

این کتاب حاصل تحقیقات بسیار گسترده و پر دامنه سه هنرشناس بزرگ انگلیسی: لورنس بینیون، جیمز ور استیوارت ویلکینسون و بازیل‌گری است که تاریخ‌نگاری ایران را از دوره پیش از حمله مغول و شکل‌گیری مکتب بین‌النهرین تا اواخر دوره صفویه و افول مکتب صفوی به طور مفصل و موشکافانه‌ای تحلیل می‌کند و در مقدمه نیز مقایسه‌ای عمیق و موجز بین نگارگری ایرانی و هندی و چینی به دست می‌دهد و ویژگی‌های بارز زیبایی شناختی نگارگری ایرانی را باز می‌نمایاند. به دیده این هنرشناسان «هنر هیچ یک از ملل دیگر، از رنگ‌ها تا بدین حد کامل و درخشان استفاده نکرده و هیچ کدام لذتی را که نگارگری ایران می‌بخشد، نمی‌دهد.» کتاب حاضر یکی از جامع‌ترین و ژرف‌ترین کتاب‌هایی است که تاکنون در نگارگری ایرانی نگاشته شده و اثری کلاسیک و ماندگار به شمار می‌آید. اورنس بین یون (1869-1943)، شاعر، نمایشنامه‌نویس و هنرشناس برجسته انگلیسی، سال‌ها سرپرست بخش چاپی‌ها و طراحی‌های شرقی گنیجنه بریتانیا بوده و چندین کتاب برجسته در هنر شرقی و ایرانی نگاشته است از جمله: نقاشی در شرق دور (1908) پرواز اژدها (1911) ؛نگارگران دربار گورکانیان هند (1921) و روح بشری در هنر آسیایی (1936). جیمز ور استیوارت ویلکینسون (1885-1957) مورخ هنری بزرگ انگلیسی و از سرپرستان بخش نسخ خطی گنجبنه بریتانیا و کتابدار مجموعه «چستربینی» بوده و کتاب‌های زیر را نگاشته است: انوار سهیلی (1930) ؛ شاهنامه فردوسی :کتاب شاهان ایران (1931) ؛ نگارگری گورکانی هند (1949). بازیل‌گری (1904-1989) اسلام شناس و مورخ هنری نامدار انگلیسی حدود 25 سال (1969-1945) رئیس بخش هنرهای شرقی گنجینه بریتانیا بوده و کتاب‌های متعددی در هنر شرق و ایران نوشته است؛ از جمله ایران: نگاره‌های ایرانی-کتابخانه سلطنتی (1956) ؛ نقاشی ایرانی (1961) ؛ شاهنامه فردوسی و … محمد ایران‌منش متولد 1330 تهران و دانش آموخته اقتصاد از انگلستان است. وی حدود 40 سال تجربه فعالیت‌های هنری و پژوهش و تالیف و ترجمه متون هنری دارد. از جمله ترجمه‌ها و ویرایش او در نگارگری عبارتند از :« هنر تشعیر و جایگاه آن در هنرهای کتاب آرایی» (1370) ؛ «طرز ساخت لوازم نگارگری» (1372)؛ «مبحثی در نگارگری گورکانیان هند» (1383)؛ و کتاب حاضر. وی در حال حاضر مدیر موسسه هنر آفرینان پویاست و به تحقیقات فرهنگی و هنری اهتمام دارد.